(Minghui.org) ท่านอาจารย์เดินทางไปฮ่องกงและจัดการบรรยายหลายครั้ง การบรรยายครั้งแรกของท่านในฮ่องกงได้รับการบันทึกไว้ในชื่อ “บรรยายธรรม ณ เขาต้าอวี่ซัน” (จ้วนฝ่าหลุน เล่มสอง) ผู้ฝึกที่เข้าฟังการบรรยายของท่านอาจารย์ด้วยตัวเองต่างคิดถึงท่านอาจารย์มาก และขอแสดงความรู้สึกสำนึกในบุญคุณอย่างที่สุดต่อท่านอาจารย์

ท่านอาจารย์บรรยายธรรม ณ เขาต้าอวี่ซัน เมื่อวันที่ 13 พฤษภาคม พ.ศ. 2538 และมีผู้ฝึกเข้าฟังประมาณ 20 คน นางสาวกู ซึ่งปัจจุบันอายุ 84 ปี เป็นหนึ่งในนั้น เธอบอกว่า หลังจากรับประทานอาหารมังสวิรัติมื้อกลางวันเสร็จ ท่านอาจารย์ก็เดินไปกับพวกเขาและนำพวกเขาผ่านป่าทึบเข้าไปยังภูเขาที่มีเส้นทางคดเคี้ยวไปถึงหลุมฝังศพของพระภิกษุที่อยู่ด้านหลังของภูเขา พวกเขาประหลาดใจว่าท่านอาจารย์รู้จักสถานที่นี้ได้อย่างไร เพราะนี่เป็นครั้งแรกที่ท่านอาจารย์เดินทางไปที่นั่น

เธอจำได้ว่าท่านอาจารย์พูดว่า มีสิ่งมีชีวิตมากมายรวมถึงพระสงฆ์ที่มรณภาพแล้วกำลังฟังการบรรยายของท่าน ผู้ฝึกมองไม่เห็นพวกเขา แต่รู้สึกได้ว่ามีสิ่งมีชีวิตมากมายอยู่รอบ ๆ บริเวณนั้นฟังการบรรยายของท่านอาจารย์ ในภาพที่ผู้ฝึกถ่าย เห็นพระพุทธองค์เล็ก ๆ มากมายนั่งอยู่บนกิ่งของต้นไม้ที่อยู่ใกล้ ๆ พวกเขาก็กำลังฟังการบรรยายของท่านอาจารย์ด้วย

• ผู้ฝึกรู้สึกประหลาดใจกับการมาเยือนเขาต้าอวี่ซันครั้งแรกของท่านอาจารย์

ท่านอาจารย์กับผู้ฝึกขณะที่ท่านอาจารย์ไปเยือนเขาต้าอวี่ซัน ประเทศฮ่องกง ในวันที่ 13 พฤษภาคม พ.ศ. 2538

นางสาวกูหวนคิด “ท่านอาจารย์ไม่ใช่คนธรรมดา” “ท่านเป็นบุคคลที่ยิ่งใหญ่” ขณะที่ท่านอาจารย์พาพวกเขาไปทางด้านหลังของภูเขา พวกเขาเดินผ่านสระบัว ท่านอาจารย์พูดว่า มีกุมาร (อิงฮ๋าย) กำลังวิ่งและกระโดดกันอยู่ในสระ

เธอพูดว่า “ฉันอยากรู้” “ท่านอาจารย์พาพวกเราขึ้นไปยังที่สูง หันหน้าเข้าหามหาสมุทร ท่านบอกว่าเทพแห่งท้องทะเลจำนวนมากถือป้ายต้อนรับท่านอาจารย์" แต่เธอมองไม่เห็นพวกเขาและไม่กล้าถามอะไรมากกว่านั้น

จากนั้นพวกเขากลับมาที่ซุ้มอนุสรณ์สถานหน้าทางเข้าวัด ตอนนั้นมีเมฆมาก มีชั้นเมฆหนาลอยอยู่บนท้องฟ้า เธอเห็นมังกรอยู่ในก้อนเมฆราง ๆ แต่เห็นได้ไม่ชัด ท่านอาจารย์บอกว่าเป็นเช่นนั้น ท่านอาจารย์และผู้ฝึกกลับมาทางเรือ และท่านอาจารย์บอกว่ามังกรเหล่านั้นคอยคุ้มกันเรือ

นางสาวกู มาจากครอบครัวที่ร่ำรวยและเป็นผู้ที่มีความรู้ เธอเริ่มฝึกฝ่าหลุนต้าฝ่าหลังจากเข้าฟังการบรรยายของท่านอาจารย์ที่เมืองกว่างโจว ประเทศจีน ในปี พ.ศ. 2537 เธอรู้สึกว่าท่านอาจารย์ดูแลเธอมาตลอดระยะเวลากว่า 20 ปีที่ผ่านมา วันหนึ่งขณะที่เธออยู่ในครัว เธอรู้สึกเวียนศีรษะและหัวใจของเธอเต้นผิดปกติ เธอยืนไม่ไหว ไม่มีใครอยู่ในบ้านเพื่อช่วยเธอ เธอจึงตะโกนว่า “ท่านอาจารย์ โปรดช่วยฉันด้วย!” ทันใดนั้นอาการก็หายไป

ในเวลานั้น เธอเชื่อว่าภาวะที่เกิดขึ้นกับเธอมีอันตรายถึงชีวิต เธอรู้ว่าท่านอาจารย์ช่วยเธอไว้ เธอพูดน้ำตาคลอว่า “ฉันรู้ว่ามันอันตรายมากสำหรับผู้สูงอายุที่ประสบกับอาการดังกล่าว ท่านอาจารย์ช่วยชีวิตฉันไว้และให้ชีวิตที่สองกับฉัน”

• ท่านอาจารย์ได้บรรยายที่ฮ่องกงหลายครั้ง

ท่านอาจารย์เดินทางไปฮ่องกงอีกในปี พ.ศ. 2539 และ 2540 นายเหรินเป็นผู้จัดการเรื่องสถานที่บรรยายในแต่ละครั้ง

นายเหริน ในวัย 70 กว่าปี จำได้ว่าท่านอาจารย์มาถึงห้องประชุมของโรงเรียนมัธยมเวลา 19 น. เมื่อครั้งที่ท่านมาฮ่องกงในช่วงกลางเดือนกรกฎาคม พ.ศ. 2539 เขาพูดว่า “เมื่อผมเห็นท่านอาจารย์ ผมเข้าไปหาท่านและคุกเข่าลงขอจับมือ ท่านอาจารย์บอกผมว่าไม่ต้องคุกเข่า”

นี่เป็นครั้งแรกที่ท่านอาจารย์บรรยายให้ผู้ฝึกในฮ่องกง มีผู้ฝึกกว่า 70 คน เข้าฟังการบรรยายครั้งนี้ นอกจากการบรรยายแล้ว ท่านอาจารย์ยังแสดงท่ารำมือชุดใหญ่ให้ผู้ฝึกดูด้วย ท่านอาจารย์พูดว่า เมื่อมองจากที่สูงข้างบนแล้ว โลกดูเหมือนลูกบอลสีดำของกรรมหนาทึบ และคลื่นของกรรมกำลังหมุนกลิ้งไปมา

นายเหริน เริ่มฝึกฝ่าหลุนต้าฝ่าในวันที่ 17 มีนาคม พ.ศ. 2539 เขารู้สึกโชคดีมากที่ได้พบท่านอาจารย์หลังจากนั้น 4 เดือน เขายังจำวันที่พบท่านอาจารย์เป็นครั้งแรกได้อย่างชัดเจน เขาพูดว่า “ผมได้เห็นท่านอาจารย์ชัดมาก” “ท่านอาจารย์หน้าตาดี ผิวสีชมพูผ่องใส”

2 สัปดาห์ต่อมา ท่านอาจารย์มาพบกับผู้ฝึกอีกครั้งที่ห้องประชุมเล็ก ๆ ของโรงเรียนในท้องที่แห่งหนึ่ง มีผู้ฝึกประมาณ 20 คน เข้าร่วมประชุม นายเหรินได้เห็นท่านอาจารย์เป็นครั้งที่ 3 ในช่วงกลางเดือนกรกฎาคม พ.ศ. 2540 ท่านอาจารย์บรรยายที่หอประชุมของโรงเรียนเดียวกันนี้ มีผู้ฝึกเข้าร่วมฟังการบรรยายประมาณ 200 คน

• ท่านอาจารย์ตอบคำถามของฉันทั้ง 3 ข้อ

นางสาวหู ซึ่งมีอายุ 60 ปี เริ่มฝึกฝ่าหลุนต้าฝ่าในปี พ.ศ. 2539 จากการแนะนำของครอบครัวของเธอในประเทศจีน เธอพบท่านอาจารย์ครั้งแรกที่ฮ่องกงในเดือนกรกฎาคม พ.ศ. 2540 มีคนบอกเธอว่า ท่านอาจารย์กำลังจะไปบรรยายที่โรงเรียนในคืนนั้น เธอจึงซื้อขนมปังสำหรับเป็นมื้อเย็นหลังเลิกงาน แล้วรีบไปโรงเรียน

เธอจำได้ว่า “ตอนนั้นเรามีผู้ฝึกไม่มาก” “ฉันรออยู่ที่นั่นและได้ยินเสียงปรบมือ ฉันยืนขึ้นและเห็นท่านอาจารย์กำลังเดินเข้ามา ท่านอาจารย์ดูหนุ่มและผิวของท่านโปร่งใส ท่านเป็นผู้ทรงธรรมมาก”

ขณะที่ท่านอาจารย์เริ่มบรรยายบนเวที เธอเห็นท่านอาจารย์นั่งอยู่เหนือสระบัวสีเขียวขนาดใหญ่ที่มีเมฆสีขาวล้อมรอบ เธอบอกว่ามันช่างสวยงามจริง ๆ

“ตอนนั้นมีผู้ฝึกในฮ่องกงไม่มากนัก หลังการบรรยายท่านอาจารย์บอกว่า พวกเราสามารถยกมือขึ้นถามได้หากมีข้อสงสัย” นางสาวหู เพิ่งเริ่มฝึกและยังไม่เข้าใจหลักการของฝ่าหลายอย่าง เธอยกมือขึ้น 3 ครั้ง และท่านอาจารย์ก็เรียกให้เธอถามทุกครั้ง

เธอถามว่า “ท่านอาจารย์ ทำไมมีร่างชีวิตสีทองออกมาจากด้านหลังของท่านทีละร่าง ๆ” ท่านอาจารย์ตอบว่า พวกเขาคือท่านอาจารย์

เธอยกมือขึ้นเป็นครั้งที่ 2 และพูดว่า “ท่านอาจารย์ ฉันมี [รูปปั้น 2 รูป] รูปปั้นกระเบื้องรูปเด็กผู้ชายและรูปพระโพธิสัตว์กวนอิม มีลูกบอลสีทองออกมาจากศีรษะของรูปปั้นเด็กผู้ชาย และมีควันออกมาจากรูปปั้นพระโพธิสัตว์ ท่านอาจารย์ ฉันไม่ทราบว่ามีหมายความอย่างไร” ท่านอาจารย์ตอบว่า เขาเก็บส่วนที่ดีไว้และโยนส่วนที่ไม่ดีทิ้งไป”

นางสาวหู ถามท่านอาจารย์อีกว่าทำไมผิวของท่านจึงโปร่งใส ท่านอาจารย์ตอบว่า สิ่งที่เธอเห็นอยู่ในมิติอื่น

ท่านอาจารย์จับมือกับผู้ฝึกทุกคนหลังจากที่บรรยายเสร็จ

20 ปี ผ่านไปแล้ว ผู้ฝึกที่เข้าฟังการบรรยายของท่านอาจารย์ หรือที่ได้ติดตามท่านอาจารย์ในฮ่องกงเห็นคุณค่าช่วงเวลาที่ล้ำค่านั้น พวกเขาขอบพระคุณท่านอาจารย์สำหรับความเมตตาไร้ที่สิ้นสุดของท่าน

(หมายเหตุ : บทความนี้เขียนขึ้นเพื่อเป็นอนุสรณ์ในวันฝ่าหลุนต้าฝ่าโลกครั้งที่ 18 และในโอกาสครบรอบ 25 ปี ของการเผยแพร่ฝ่าหลุนต้าฝ่าต่อสาธารณชน ในวันที่ 13 พฤษภาคม พ.ศ. 2561)