(Minghui.org) ฉันเป็นผู้ฝึกฝ่าหลุนต้าฝ่าจากพื้นที่ชนบท และได้รับต้าฝ่าในปี 1998 แม้ว่าฉันจะบำเพ็ญมาเกือบ 25 ปีแล้ว แต่ฉันยังทำได้ไม่ดีในการบำเพ็ญ ฉันรู้สึกว่าฉันทำให้ท่านอาจารย์ที่ยิ่งใหญ่และเปี่ยมด้วยความเมตตาของเราผิดหวัง ฉันเข้าร่วมกลุ่มศึกษาฝ่าทุกวันเป็นเวลาหลายปี แต่ฉันยังคงใช้ความคิดมนุษย์และโต้เถียงเมื่อมีความขัดแย้ง ฉันจัดการกับความขัดแย้งกับคนที่ไม่ใช่คนในครอบครัวได้ค่อนข้างดี แต่ฉันควบคุมตัวเองไม่ได้เมื่อมีความขัดแย้งกับคนในครอบครัว โดยเฉพาะสามีของฉันซึ่งก็เป็นผู้ฝึกด้วย ฉันมักทะเลาะกับเขาจนหน้าแดง

วันหนึ่งฉันกับสามีขี่รถสามล้อไฟฟ้าไปเยี่ยมผู้ฝึกคนหนึ่งซึ่งอาศัยอยู่ในอีกหมู่บ้านหนึ่ง เมื่อเรามาได้ครึ่งทาง ก็มีฝูงแกะปิดขวางเต็มถนน สามีบอกฉันว่า “คุณควรบีบแตรใส่ฝูงแกะ” ฉันกดแตรหลายครั้ง แกะกลัวและวิ่งหนีไป คนเลี้ยงแกะโกรธและด่าทอเราแล้ววิ่งตามฝูงแกะของเขาไป เราขับรถออกไป หลังจากเราออกมาได้แล้ว สามีก็เริ่มพูดถึงฉัน ฉันอารมณ์เสีย ฉันพูดว่า: “คุณบอกให้ฉันบีบแตรใส่ฝูงแกะ แล้วตอนนี้คุณจะมาบ่นฉัน คุณคิดว่าคุณทำถูกเสมอ” ฉันเริ่มบ่นไม่หยุด ฉันคิดว่า “ฉันควรจะตำหนิคุณ แต่ตอนนี้คุณกำลังตำหนิฉัน ฉันจะไม่ออกไปไหนกับคุณอีกแล้ว”

หลังจากนั้นฉันก็ตระหนักได้ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นนี้เป็นโอกาสที่ท่านอาจารย์จัดวางให้ฉันยกระดับ แต่การรับรู้ของฉันไม่ดีและฉันไม่ได้ใช้ประโยชน์จากมัน

อีกวันหนึ่งฉันขอให้สามีชาร์จรถสามล้อและเตรียมออกไปติดสติ๊กเกอร์อธิบายความจริงเกี่ยวกับฝ่าหลุนต้าฝ่า สามีของฉันสังเกตว่ายางรถสามล้อเส้นหนึ่งแบน เขาตะโกนใส่ฉันว่า “รถสามล้อยางแบน มันต้องเป็นคุณแน่ คุณเจาะยางตอนที่คุณเอาขยะออกไปทิ้ง” ตอนนั้นฉันกำลังเตรียมอาหารกลางวันอยู่ในครัว ฉันได้ยินเสียงตะโกนจึงรีบออกไป สามีบอกฉันว่า “คุณต้องซ่อมมัน !” ฉันคิดว่า “คราวนี้ฉันต้องอดทนไม่ว่าคุณจะพูดอะไรก็ตาม” ฉันจึงเติมลมยางแล้วขับรถไปร้านซ่อมพร้อมที่ปั๊มลม เผื่อจำเป็นต้องใช้ในภายหลัง ร้านซ่อมในหมู่บ้านของเราปิด ฉันจึงไปร้านซ่อมในอีกหมู่บ้านหนึ่ง ความคิดของฉันหมุนติ้วขณะขับรถ มีความคิดหนึ่งมาจากตัวตนปลอมของฉัน : “นี่เป็นงานของผู้ชาย แต่เขาไม่ทำ และเขาบังคับให้เธอทำ” ฉันพูดกับตัวตนปลอมว่า : “วันนี้ฉันจะไม่ตกหลุมพรางของเธอ ฉันต้องฟังท่านอาจารย์ของฉัน”

อีกความคิดหนึ่งจากตัวตนปลอมเข้ามาในเวลาต่อมา : “นี่เป็นเวลาอาหารกลางวันแล้ว เขาไม่ทำอาหาร และไม่ยอมซ่อมรถสามล้อด้วย เมื่อกลับถึงบ้าน เธอยังต้องทำอาหารด้วย” ฉันบอกกับตัวตนปลอมว่า “ฉันจะทำอาหารเมื่อกลับถึงบ้าน”

ฉันไปบ้านหลังจากซ่อมรถสามล้อแล้ว ฉันเข้าไปในบ้านและเห็นสามีนอนหลับเปิดแอร์อยู่ อีกความคิดหนึ่งจากตัวตนปลอมเข้ามาในใจฉัน : “ดูเธอสิ เธอทั้งร้อนทั้งเหงื่อโชก แล้วยังต้องรีบทำอาหาร ดูเขาสิ นอนหลับอยู่ในห้องแอร์ มีความสุขจริง ๆ” ตอนนี้ฉันรู้สึกสะเทือนใจนิดหน่อยและเกือบจะตกหลุมพรางของตัวตนปลอม แล้วฉันก็ถามตัวเองว่า “ทำไมเธอสะเทือนใจ” ในเวลานี้ บทกวีของท่านอาจารย์ก็เข้ามาในความคิดของฉัน :

“คนเลวถูกครอบงำด้วยจิตอิจฉาริษยา ด้วยความเห็นแก่ตัว ความโกรธ บอกว่าตัวเองไม่ได้รับความยุติธรรม

คนดีเปี่ยมด้วยจิตเมตตากรุณา ไม่โทษ ไม่โกรธแค้น เห็นทุกข์เป็นสุข

ผู้รู้แจ้งจิตยึดติดไม่มีเหลือ สงบนิ่งมองดูผู้คนลุ่มหลงในภาพลวงตา

("อาณาจักรเขตแดน" จากสิ่งสำคัญต่อการพัฒนา)

ฉันพูดกับตัวตนปลอมว่า “เธออิจฉาริษยา ฉันจะไม่ฟังเธอ ฉันต้องฟังท่านอาจารย์ของฉัน” ฉันรู้สึกสบายใจและมีความสุขกับการทำอาหาร

สามีของฉันช่วยให้ฉันยกระดับ

ฉันและสามีตื่นนอนตอนตี 3 ทุกวันเพื่อฝึกท่าทั้ง 5 ชุดของฝ่าหลุนต้าฝ่า เรามักจะเริ่มฝึกด้วยการนั่งสมาธิหนึ่งชั่วโมง—ท่าฝึกชุดที่ 5 จากนั้นเราจึงฝึกสี่ท่าแรกและฟาเจิ้งเนี่ยนตอน 6 โมงเช้า เพื่อนผู้ฝึกคนหนึ่งถามเราว่า “ทำไมคุณจึงเริ่มด้วยการนั่งสมาธิ ผู้ฝึกมักจะเริ่มจากสี่ท่าแรกก่อน แล้วจึงทำสมาธิ” ฉันรีบอธิบายว่า “ตอนเช้ามืดเงียบดี มันดีสำหรับการทำสมาธิ ถ้าเราเริ่มจากสี่ท่าแรก มันก็จะรุ่งสางแล้ว” ฉันพูดเสริมว่า “ท่านอาจารย์บอกว่าจะฝึกชุดใดก็ไม่เป็นไร”

นอกจากนี้ ฉันมักต้องไปเข้าห้องน้ำระหว่างฝึกท่าชุดที่สอง ฝ่าหลุนจวงฝ่า สามีชี้ให้ฉันเห็นปัญหานี้หลายครั้ง ฉันโต้แย้งเพื่อปกป้องตัวเองทุกครั้ง วันหนึ่งฉันหยุดตอนช่วงกลางของท่าฝึกชุดที่ 2 อีกครั้ง สามีพูดกับฉันอย่างเคร่งขรึมว่า “คุณทำอะไร ทำไมคุณจึงทำตามสบายอย่างนี้” ฉันไม่พูดและไปเข้าห้องน้ำ

คราวนี้ฉันเริ่มคิดเกี่ยวกับพฤติกรรมของตัวเอง สงสัยว่าฉันทำผิดหรือเปล่า ไม่สอดคล้องกับฝ่าหรือเปล่า ทำไมฉันต้องไปเข้าห้องน้ำระหว่างการฝึกท่าชุดนี้อยู่เสมอ ฉันกลับจากห้องน้ำและฝึกท่าต่อ สามีของฉันพูดอย่างจริงจังว่า “คุณไม่รู้ว่าคุณกำลังทำอะไรอยู่ คุณทำตามสบาย คุณไม่เคารพท่านอาจารย์ ! คุณไม่เคารพฝ่า !” เมื่อได้ยินเช่นนี้ฉันก็ตกใจและตื่นขึ้นทันที : “โอ้ ! นี่เป็นการไม่เคารพท่านอาจารย์และไม่เคารพฝ่า !” ท่านอาจารย์ให้คำแนะนำด้วยดนตรีของท่าฝึกและแนะแนวทางให้เราฝึกท่า ฉันปฏิบัติต่อความเมตตาและการทำงานอย่างหนักของท่านอาจารย์ด้วยความมักง่ายได้อย่างไร ฉันค้นหาจากภายในทันที จิตยึดติดใดที่ทำให้ฉันติดอยู่ในสภาวะที่ไม่ถูกต้องเช่นนั้นนานขนาดนี้ ก่อนหน้านี้ฉันไม่ได้ค้นหาจากภายใน แต่ฉันกลับให้เหตุผลกับสามีโดยใช้ความคิดมนุษย์แทน ฉันช็อกกับสิ่งที่ฉันค้นพบ กลับกลายเป็นว่าฉันกลัวความยากลำบากในการอุ้มหลุนขณะฝึกท่ายืนเป็นเวลานาน นั่นคือเหตุผลที่ฉันอยากนั่งสมาธิเป็นท่าแรก เพื่อที่ฉันจะได้วิ่งเข้าห้องน้ำในระหว่างฝึกท่าชุดที่สอง เหล่านี้คือการแสดงออกถึงความเกียจคร้านและกลัวความยากลำบาก ฉันมุ่งมั่นที่จะเปลี่ยนแปลง ท่านอาจารย์ ได้โปรดช่วยเสริมความแข็งแกร่งให้ความคิดถูกต้องของฉันและช่วยฉันให้ทำมันได้อย่างถูกต้องด้วย !

วันต่อมาเราฝึกท่าโดยเริ่มจากท่าฝึกชุดที่ 1 และฝึกต่อจนถึงท่าฝึกชุดที่ 5 ฉันไม่ได้ไปเข้าห้องน้ำระหว่างฝึก ทุกอย่างเปลี่ยนเป็นปกติ ฉันรู้สึกขอบคุณท่านอาจารย์จากใจจริงสำหรับการจัดวางเพื่อช่วยให้ฉันตระหนักถึงปัญหาของตัวเอง ฉันสำนึกในพระคุณของท่านอาจารย์ที่ให้ความช่วยเหลือด้วยความเมตตา ! ท่านอาจารย์ใช้ปากของสามีของฉันเพื่อช่วยให้ฉันยกระดับ