(Minghui.org) (ต่อจาก ตอนที่ 1)

ในระหว่างการแสดงเสินยวิ่นครั้งล่าสุดที่นอร์แทมป์ตัน สหราชอาณาจักร เมื่อวันอาทิตย์ที่ 21 มกราคม ฉันเห็นฉากต่าง ๆ มากมายในมิติอื่น ฉันขอเล่าฉากหนึ่งที่ฉันประทับใจมากที่สุด

ระหว่างเพลงสุดท้าย บรรดากษัตริย์และราชินีผู้ยิ่งใหญ่ในสมัยโบราณ สวมมงกุฎและเสื้อคลุมยาวตัวใหญ่ออกมาจากร่างของผู้ชม นั่งอยู่บนบัลลังก์ของพวกเขาโดยมีรัศมีสีทองอันใหญ่อยู่บนศีรษะ แต่ละคนสูงเกือบเท่ากับโรงละคร พวกเขากำลังฟังเพลงอย่างตั้งใจ โน้มตัวเข้าไป และหลั่งน้ำตา พวกเขาประทับใจในความเมตตาที่ยิ่งใหญ่ของเนื้อเพลงและผู้ขับร้อง ขณะที่พวกเขาร้องไห้ สิ่งมีชีวิตหลายร้อยที่ออกมาจากรัศมีของพวกเขาก็เริ่มพุ่งขึ้นไปสู่บ้านบนสวรรค์ของพวกเขา กษัตริย์และราชินีเหล่านี้ก็สามารถขึ้นไปได้เช่นกัน แต่พวกเขาต้องการรีรออยู่ที่นี่เพื่อฟังเพลงจนจบ เพราะพวกเขาไม่เคยได้ยินความเมตตาเช่นนี้มาก่อน แต่สิ่งมีชีวิตของพวกเขาบินออกจากรัศมีกลับบ้านเหมือนฟองอากาศที่ผุดออกมาจากน้ำเดือด (ตัวฉันเองไม่สามารถหยุดร้องไห้ได้เนื่องจากความเมตตาอันท่วมท้นของบทเพลงและการปรากฏของกษัตริย์และราชินีที่ถูกลืมไปนานเหล่านี้ได้รับการช่วยเหลือพร้อมกับสิ่งมีชีวิตของพวกเขาทั้งหมด)

ในประโยคสุดท้ายของเพลง “เส้นทางสวรรค์เปิดออก” ประตูทองเปิดออก และกษัตริย์และราชินีผู้ยิ่งใหญ่บนบัลลังก์ของพวกเขาก็พุ่งขึ้นสู่สวรรค์ในกระแสสีทองทันที แต่บางคนก็ล่าช้าและลอยอยู่เหนือผู้ชมซึ่งเชื่อมโยงกับจิตหลักของบุคคลนั้น

พอม่านปิดลง พิธีกรก็ปรากฏตัวขึ้นและประกาศส่วนสุดท้ายของการแสดง แต่พิธีกรคนหนึ่งพูดประโยคหนึ่งผิดเล็กน้อย ทำให้จิตหลักของผู้ชมบางคนเสียสมาธิไปชั่วขณะและตัดการเชื่อมต่อจากกระแสสีทองของประตูสวรรค์ เมื่อเกิดขึ้นเช่นนี้ กษัตริย์และราชินีเหล่านี้ (และสิ่งมีชีวิตของพวกเขา) จะติดอยู่ในภาวะที่ถูกทอดทิ้ง— สับสน ถูกระงับ ในที่ที่ไม่ใช่สวรรค์และไม่ใช่โลก และไม่สามารถเข้าสู่กระแสเพื่อกลับบ้านได้ เฉพาะเมื่อจิตหลักของผู้ชมเพ่งความสนใจและสามารถยอมรับคำพูดและแต่ละส่วนของการแสดงเท่านั้น พวกเขาจึงจะเข้าสู่กระแสของประตูสู่สวรรค์ได้ และทำให้กษัตริย์และราชินีของพวกเขาบินขึ้นไปได้

ในการแสดงส่วนสุดท้าย เมื่อพระพุทธปรากฏและหมุนฝ่าหลุนสีทอง กษัตริย์และราชินีเหล่านี้ก็พุ่งขึ้นไปบนฟ้าอย่างรวดเร็ว จากนั้นสิ่งมีชีวิตอื่น ๆ อีกนับล้านก็ออกมาจากรูที่ผิวของมนุษย์ในปริมาณที่หนาแน่น เข้าสู่กระแสของประตูทองคล้ายไอน้ำที่ออกมาจากหม้ออัดแรงดัน โดยแต่ละสิ่งมีชีวิตเปรียบเสมือนโมเลกุลหนึ่งของไอน้ำ—ทั้งหมดพุ่งขึ้นไปสู่สวรรค์ในลำแสงสีทอง