(Minghui.org) ฉันอาศัยอยู่ในชนบท และเริ่มฝึกฝ่าหลุนต้าฝ่าในฤดูใบไม้ผลิปี 1998 ก่อนหน้านั้นฉันทุกข์ทรมานกับโรคภัยไข้เจ็บหลายอย่าง ทั้งโรคหัวใจ หมอนรองกระดูกสันหลังเคลื่อนทับเส้นประสาท และปวดหัวไมเกรน ฉันไปโรงพยาบาลบ่อยมากจนหมอทุกคนรู้จักฉัน

เมื่อสามีของฉันเริ่มฝึกในปี 1997 ฉันไม่เชื่อว่าใครจะมีสุขภาพดีขึ้นได้จากการฝึกท่าของฝ่าหลุนต้าฝ่าและอ่านหนังสือ คืนหนึ่งสามีของฉันนอนอยู่บนเตียงและชำระกรรม ฉันกึ่งหลับกึ่งตื่นแต่ก็มองเห็นว่ามีใครบางคนยืนอยู่ข้างเขา—ดูเหมือนกับผู้เขียนที่ฉันเห็นในหนังสือต้าฝ่าของเขา ฉันปลุกเขาแล้วเล่าให้เขาฟัง เขาเปิดหนังสือจ้วนฝ่าหลุน และถามฉันว่าคนที่ฉันเห็นคือท่านอาจารย์หลี่ใช่ไหม “ใช่แล้ว นั่นคือเขา !”

“ท่านอาจารย์กำลังชำระร่างกายของผมให้บริสุทธิ์” สามีบอกฉัน เมื่อเขาตื่นขึ้นมาในเช้าวันรุ่งขึ้น อาการต่าง ๆ ของเขาก็หายไปหมดเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นมาก่อน หลังจากนั้น ฉันเริ่มเชื่อในพลังการรักษาของต้าฝ่าขึ้นมาบ้างเล็กน้อย

สามีของฉันพยายามชวนให้ฉันฝึกต้าฝ่าอีกครั้ง เขาพูดว่า “คุณเห็นท่านอาจารย์ชำระล้างผมให้บริสุทธิ์แล้ว คุณควรฝึกด้วย คุณมีโรคภัยไข้เจ็บมากมาย”

ฉันพูดว่า “ถ้าฉันเห็นความอัศจรรย์มากกว่านี้ ฉันจะฝึก”

วันรุ่งขึ้นที่ลานหน้าบ้าน ฉันเห็นฝ่าหลุนสีเงินขนาดใหญ่หมุนอยู่เหนือศีรษะของฉัน มันอยู่ใกล้ฉันมากจนฉันสามารถสัมผัสได้ ขณะหมุนมันก็ใหญ่ขึ้นเรื่อย ๆ หลังจากหมุนได้ 5 หรือ 6 นาที มันก็บินออกไป

ฉันเข้าไปบอกสามีเรื่องนี้ เขาเปิดหนังสือจ้วนฝ่าหลุนอีกครั้ง และฉันยืนยันว่าสิ่งที่ฉันเห็นคือฝ่าหลุน

ฉันมั่นใจเต็มเปี่ยมและเริ่มฝึกฝ่าหลุนต้าฝ่า สี่วันต่อมา ฉันเริ่มปวดฟันและปวดหัวมาก รู้สึกเหมือนหัวของฉันกำลังจะแยกออกจากกัน ! ฉันท้องเสียบ่อย ๆ และมีเลือดปนออกมาด้วย แต่ที่น่ามหัศจรรย์คือถ้าฉันต้องทำงานในสวนผัก ฉันไม่ต้องเข้าห้องน้ำเลย แต่ทันทีที่ฉันกลับบ้าน มันก็จะเริ่มอีกครั้ง หลังจาก 3 วันของการชำระร่างกายอย่างรุนแรง อาการเจ็บป่วยทั้งหมดของฉันก็หายไป และฉันมีสุขภาพดีตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา

ที่น่าประหลาดใจยิ่งกว่านั้นคือฉันไปโรงเรียนเพียงแค่ 18 เดือน และไม่ได้เรียนรู้วิธีเขียนชื่อของตัวเองด้วยซ้ำ แต่ด้วยความช่วยเหลือของท่านอาจารย์ ฉันสามารถอ่านจ้วนฝ่าหลุนได้ด้วยตัวเอง ฉันรู้สึกสำนึกในพระคุณสำหรับทุกสิ่งที่ท่านอาจารย์มอบให้ฉัน

รถสามล้อไฟฟ้า

เมื่อไม่กี่วันก่อน ฉันกับสามีและลูกสะใภ้ออกไปทำธุระข้างนอก สามีของฉันยืนกรานที่จะใช้รถสามล้อไฟฟ้าแทนที่จะใช้รถสามล้อแก๊สแบบดั้งเดิม

หลังจากผ่านไปหลายไมล์ ฉันเริ่มรู้สึกว่ารถสามล้อไฟลดลง ฉันบ่นสามีอยู่ในใจ แต่ฉันเตือนตัวเองให้อดทนและไม่ตำหนิเขา ความอยากบ่นโผล่ขึ้นมาอีก 2-3 ครั้ง แต่ฉันก็พยายามเงียบไว้

เมื่อเราเสร็จธุระและกำลังจะกลับ เราพบว่ารถสามล้อมีไฟเหลือเพียง 30% เท่านั้น ที่ผ่านมาฉันจะตำหนิสามีเสมอ ครั้งนี้ฉันตัดสินใจที่จะไม่พูดอะไรเลย—แต่ฉันขอให้ท่านอาจารย์ช่วยเราแทน

ประมาณ 3 ไมล์ห่างจากบ้าน มีทางขึ้นเขาประมาณ 1/3 ไมล์ แบตเตอรี่หมดเกลี้ยงเมื่อเราขึ้นไปได้ครึ่งทาง สามีและลูกสะใภ้ของฉันลงจากรถ พวกเขาขอให้ฉันบังคับพวงมาลัยขณะที่พวกเขาดันรถสามล้อจากด้านหลัง ฉันพูดกับท่านอาจารย์ในใจว่า “ท่านอาจารย์ โปรดช่วยฉันด้วย” ก่อนที่พวกเขาจะดันรถ ฉันหมุนคันเร่ง แล้วรถสามล้อก็วิ่งตามทางขึ้นไปที่ยอดเขา ฉันหยุดและรอให้สามีกับลูกสะใภ้ตามมา

แล้วก็มีเนินเขาเล็ก ๆ อีกลูกหนึ่ง ฉันหมุนคันเร่งอีกครั้ง รถสามล้อก็วิ่งขึ้นเนินได้อย่างง่ายดาย หลังจากที่สามีและลูกสะใภ้ตามมาทันแล้ว ฉันบอกให้ทั้งคู่ขึ้นรถและเราขับรถไปอีกสามไมล์ที่เหลือถึงบ้านโดยไม่ต้องหยุด ทุกคนประหลาดใจกับประสบการณ์ของเราครั้งนี้ เรารู้สึกขอบคุณสำหรับความช่วยเหลือของท่านอาจารย์ !

(บทความนี้ได้รับการคัดเลือกเพื่อเฉลิมฉลองวันฝ่าหลุนต้าฝ่าโลกที่เผยแพร่บน Minghui.org)