(Minghui.org) ใบหน้าที่ไร้เดียงสาของเด็กเหมือนกระจกที่สะท้อนโลกภายในอันบริสุทธิ์ของพวกเขา และถ้อยคำที่เมตตาของเด็กเหมือนกระจกที่เผยให้เห็นความจริงใจของพวกเขา อย่างไรก็ตาม เด็กบางคนในประเทศจีนไม่ได้รับอนุญาตให้สนุกสนานตามวัยเด็กที่ควรมีความสุขโดยชอบธรรม

(ต่อจาก ตอนที่ 1)

เมื่อคนถูกประทุษร้ายเพราะความเชื่อของตน รวมถึงความเชื่อของพวกเขาในความจริง-ความเมตตา-ความอดทน มันเป็นเงามืดในสังคม มันเป็นอันตรายต่อเราทุกคน รวมถึงลูกหลานของเราด้วย

จากสถิติที่ยังไม่ครบถ้วน ผู้ฝึกฝ่าหลุนต้าฝ่าอย่างน้อย 5,010 คน ได้รับการยืนยันว่าเสียชีวิตเนื่องจากการประทุษร้ายโดยพรรคคอมมิวนิสต์จีน (Chinese Communist Party, CCP) ณ เดือนพฤศจิกายน 2023 จำนวนผู้ฝึกฝ่าหลุนต้าฝ่าที่ถูกจำคุกมีหลายหมื่น ขณะที่จำนวนของผู้ฝึกที่ถูกส่งไปค่ายบังคับใช้แรงงานมีจำนวนหลายแสนคน ตัวเลขเหล่านี้อ้างอิงจากข้อมูลซึ่งสามารถยืนยันได้ แม้จะมีการเซนเซอร์อย่างเข้มงวดและการปิดกั้นอินเทอร์เน็ตของ CCP อย่างไรก็ตาม เนื่องจากความยากลำบากในการเอาข้อมูลออกจากประเทศจีน สถานการณ์จริงจึงอาจเลวร้ายกว่านี้มาก และตัวเลขอาจสูงกว่านี้มาก

ผู้ฝึกที่ถูกประทุษร้ายเหล่านี้จำนวนมากมีลูก ซึ่งตอนนี้เด็ก ๆ สูญเสียบุคคลอันเป็นที่รักไป ไม่ว่าจะชั่วคราวหรือตลอดกาล เด็กน้อยผู้บริสุทธิ์เหล่านี้ใช้ชีวิตอยู่กับความอัปยศอดสู หวาดกลัว และสับสน

หวังจิง วัยห้าขวบถามว่า “ทำไมไม่มีใครเล่นกับผมเลย”

หวังจื้อไห่และภรรยาของเขา ต้วนซื่อเฉียง เป็นผู้ฝึกฝ่าหลุนต้าฝ่าจากฉงชิ่ง และหวังจิงเป็นลูกชายของพวกเขา หวังถูกส่งไปยังค่ายบังคับใช้แรงงานซินหัวในเมืองเหมียนหยาง มณฑลเสฉวน เมื่อเดือนกรกฎาคม 2001 เนื่องจากฝึกฝ่าหลุนต้าฝ่า ต้วนเสียชีวิตในศูนย์กักกันเฉิงตู มณฑลเสฉวน เมื่อวันที่ 17 กันยายน 2003 หวังจิงเติบโตมาด้วยการเลี้ยงดูของปู่ย่า วัยเด็กของเขาเต็มไปด้วยความอัปยศอดสู ถูกเลือกปฏิบัติ และโศกเศร้า

เจิ้งเซี่ยนชูเป็นเด็กหญิงวัย 7 ขวบในเมืองฉางชุน เธออยู่ในสถานการณ์ที่คล้ายกัน และเธอไม่กล้าเอ่ยชื่อพ่อแม่ของเธอ

จางเจียรุ่ย วัยสิบขวบพูดว่า “โปรดอย่าเลือกปฏิบัติกับผม !”

ถ้าคุณได้พบกับจางเจียรุ่ยวัย 10 ขวบในปี 2004 คุณอาจสลดใจกับใบหน้าเศร้าโศกและโดดเดี่ยวของเขา พ่อของเขาชื่อจางปินซึ่งเป็นผู้ฝึกฝ่าหลุนต้าฝ่าจากเมืองต้าชิง มณฑลเฮย์หลงเจียง เขาถูกจับกุมอีกครั้งในเดือนธันวาคม 2004 และถูกทรมานในค่ายบังคับใช้แรงงานซุยหัว เฉิงชิงหลานซึ่งเป็นแม่ของเขาพูดถึงลูกชายของเธอว่า “เขาไม่ได้รับความรักจากพ่อมานานแล้ว เพื่อนร่วมชั้นเรียนและครูของเขาเลือกปฏิบัติต่อเขา ทำให้เขาซึมเศร้าและไม่เห็นคุณค่าในตัวเอง คะแนนของเขาตก สุขภาพร่างกายและจิตใจของเขาก็ได้รับผลกระทบ”

CCP ทำให้เด็ก ๆ อยู่ในภาวะกดดันสุดขีด

ความกดดันนั้นมหาศาลจนสามารถบดขยี้คนคนหนึ่งได้ ไม่ต้องพูดถึงเด็กที่บริสุทธิ์และไม่มีทางต่อสู้ หลี่ชิงชิงเป็นเด็กผู้หญิงจากเมืองเจียงจินในฉงชิ่ง หลังจากที่แม่ของเธอเสียชีวิตเพราะถูกประทุษร้าย เธอก็ถูกเพื่อนร่วมชั้นเรียนของเธอเยาะเย้ยมาโดยตลอด เธอรับไม่ไหวอีกต่อไปและด้วยความสิ้นหวัง เธอดื่มยาฆ่าแมลง 100 มิลลิลิตร

ว่านรุ่ยอี้ :“ ฉันกลัวคนไม่ดีพวกนั้น !”

หนึ่งในนโยบายการประทุษร้ายของ CCP ต่อฝ่าหลุนต้าฝ่าคือการทำลายร่างกาย ยิ่งนโยบายรุนแรงและน่าสะพรึงกลัวมากเท่าไร เด็ก ๆ เหล่านี้ก็ยิ่งหวาดกลัวมากขึ้นเท่านั้น ว่านหลี่จี้เป็นเจ้าหน้าที่ตำรวจในเมืองหนานชาง มณฑลเจียงซี เนื่องจากเขาถูกทรมานทั้งทางร่างกายและจิตใจเป็นเวลานาน เขาจึงเสียชีวิตไปขณะอายุเพียง 34 ปีในวันที่ 9 กุมภาพันธ์ 2004 ภรรยาของเขาถูกกดดันให้กลายเป็นคนเร่ขายของริมถนนเพื่อหาเลี้ยงชีพ ว่านรุ่ยอี้ซึ่งเป็นลูกสาววัย 4 ขวบของพวกเขามักพึมพำกับตัวเองบ่อย ๆ ว่า “ฉันต้องโทรศัพท์หาพ่อ” แม้แต่ตอนที่เธอเดินอยู่ในสวนสาธารณะ บางครั้งเธอก็สังเกตว่ามีเจ้าหน้าที่ของ CCP ติดตามเธออยู่

หลิวเซียง : “ผมกลัวสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า !”

หลิวเซียง เด็กชายอายุ 11 ปี จากเมืองเซินเจิ้น มณฑลกวางตุ้ง บอกว่าสิ่งที่เขากลัวมากที่สุดคือการถูกส่งไปยังสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า พ่อแม่ของเขาเป็นครูจากโรงเรียนมัธยมหนานโถวในเมืองเซินเจิ้น หวังเสี่ยวตงซึ่งเป็นแม่ของเขาเสียชีวิตจากการถูกทรมานในศูนย์กักกันหนานซานเมื่อเดือนกรกฎาคม 2003 หลิวซีเฟิงซึ่งเป็นพ่อของเขาได้รับโทษจำคุก 10 ปีเมื่อเดือนธันวาคม 2003 และถูกส่งตัวไปยังเรือนจำสีหุย หลิวเซียงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องใช้ชีวิตด้วยความหวาดกลัวอย่างต่อเนื่องอยู่ในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าเซินเจิ้น ถ้าเขาออกจากที่นั่นเขาจะถูกตำรวจไล่ตาม

หลิวเสี่ยวเทียนเป็นเด็กชายจากเมืองหยงโจว มณฑลหูหนาน เมื่อเขาได้ยินว่าเจ้าหน้าที่ตำรวจที่ประทุษร้ายพ่อของเขากำลังมาหาเขา เด็กชายก็ออกจากโรงเรียนไปเมื่อวันที่ 23 พฤศจิกายน 2001 เขาซ่อนตัวอยู่ในที่เก็บของของเพื่อนบ้าน แต่ 2 หรือ 3 วันต่อมา มีตำรวจ 7 คน มาก่อกวนเพื่อนบ้านของเขา เสี่ยวเทียนไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากไปหาลุงของเขา หลายเดือนต่อมา ตำรวจพบเขาอีกครั้ง ลุงของเขาขอให้เพื่อนช่วยและเด็กชายก็อาศัยอยู่ในโกดังอีกแห่งหนึ่งในเมืองเซินเจิ้นนานกว่าหนึ่งปี ลุงของเขายืมเงินมาจำนวนมากและขอให้บางคนพาเสี่ยวเทียนไปเดนมาร์ก เมื่อเสี่ยวเทียนได้รับสถานะผู้ลี้ภัย เขาก็ได้รับแจ้งว่าแม่ของเขาเสียชีวิตเพราะถูกประทุษร้าย

ซุนหมิงหยวน : “โปรดช่วยชีวิตพ่อแม่ของผม !”

ซุนหมิงหยวนเป็นเด็กชายจากเมืองเต๋อฮุย มณฑลจี๋หลิน ซุนเฉียนซึ่งเป็นพ่อของเขาถูกตัดสินจำคุก 11 ปีเพราะฝึกฝ่าหลุนต้าฝ่า หม่าชุนลีซึ่งเป็นแม่ของเขาถูกส่งไปยังศูนย์กักกันเต๋อฮุยในเดือนธันวาคม 2004 ที่นั่นสุขภาพของเธออยู่ในภาวะคุกคามต่อชีวิต หมิงหยวนต้องอาศัยอยู่กับยายของเขา เนื่องจากเขาคิดถึงพ่อแม่มาก เขาจึงเขียนข้อความบนกระดานและยืนอยู่หน้าศูนย์การค้าเต๋อฮุย ในช่วงเทศกาลตรุษจีน ปี 2005 เพื่อร้องขอความช่วยเหลือ

หยางเซิงเว่ยและน้องสาวของเขา : “เราต้องการแม่ของเราถึงคุณจะทุบตีเราให้ตายก็ตาม !”

หยางเซิงเว่ยเป็นเด็กชายจากเมืองไป๋ซาน มณฑลจี๋หลิน แม้ว่าเจ้าหน้าที่จากกรมตำรวจอำเภอฟู่สงจะเตะหน้าเขาเมื่อวันก่อน แต่เชิงเว่ยในวัย 13 ปีก็แบกน้องสาววัย 3 ขวบของเขาไปที่กรมตำรวจเพื่อขอให้ปล่อยตัวแม่ของพวกเขา แม่ของเชิงเว่ยคือหยางจงหง เนื่องจากเธอบอกผู้คนเกี่ยวกับฝ่าหลุนต้าฝ่า เธอจึงถูกจับเมื่อวันที่ 19 กันยายน 2006 ขณะที่เธอถูกกักขัง เธอถูกมัดไว้กับเก้าอี้เหล็ก ถูกทรมาน และถูกข่มขู่

หลิวเฉียนอายุ 12 ปี อาศัยอยู่ในอำเภอเซียง มณฑลเหอเป่ย์ เธอได้รับการวินิจฉัยว่าเป็นมะเร็งเม็ดเลือดขาวชนิดเฉียบพลันเมื่อวันที่ 15 พฤศจิกายน 2003 ไม่มีทางรักษาและพ่อแม่ของเธอได้รับแจ้งให้เตรียมจัดงานศพให้เธอ พ่อแม่ของเธอช่วยให้เธอได้เรียนรู้ฝ่าหลุนต้าฝ่า ภายในเจ็ดวัน เด็กหญิงที่ป่วยลุกจากเตียงไม่ได้คนนี้ก็หายขาดอย่างสมบูรณ์ การตรวจของแพทย์พบว่าเธอปกติหมดทุกอย่าง

สองเดือนหลังจากโรงเรียนเปิดเทอม เนื่องจากแรงกดดันจากระดับสูง ครูใหญ่ของโรงเรียนจึงขู่ว่าจะไล่เฉียนออกจากโรงเรียน เว้นแต่เธอจะลงนามในเอกสารละทิ้งความเชื่อของเธอ เนื่องจากความเครียดทางจิตใจที่สูงมากและภาวะซึมเศร้าที่ตามมา หลิวเฉียนเสียชีวิตใน 5 วันต่อมา เธอไม่เข้าใจเลยว่า : ทำไมครูใหญ่จึงไม่คำนึงถึงชีวิตของเด็กนักเรียน ทำไม CCP จึงปราบปรามฝ่าหลุนต้าฝ่า

หลิวโม่ฮั่น : “ทำไม”

มีเรื่องราวที่คล้ายกันมากมาย หลิวโม่ฮั่นซึ่งเป็นนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 5 จากอำเภอหนงอัน มณฑลจี๋หลิน ถามว่า "ทำไมเจ้าหน้าที่จึงทรมานและฆ่าพ่อของผม หลิวเฉิงจุน เขาเพียงบอกความจริงกับผู้คนเกี่ยวกับการประทุษร้ายเท่านั้น”

ซูส่วย : “ทำไมผมจึงฝึกฝ่าหลุนต้าฝ่าไม่ได้”

ซูส่วยจากมณฑลจี๋หลินเริ่มฝึกฝ่าหลุนต้าฝ่าขณะที่เขาอายุ 6 ขวบ เขามีคำถามมากมาย : “ทำไมเจ้าหน้าที่จึงฆ่าพ่อของผม ทำไมเจ้าหน้าที่จึงฆ่าปู่ของผม ทำไมผมฝึกฝ่าหลุนต้าฝ่าไม่ได้”

เด็กเหล่านี้บางคนอายุเพียง 2 ขวบ และบางคนอยู่ในช่วงวัยรุ่น เนื่องจากการประทุษร้ายอย่างโหดเหี้ยมของ CCP พวกเขาทุกคนต้องทนทุกข์ทรมานอย่างมาก เกินกว่าที่คนในวัยเยาว์อย่างพวกเขาจะทนได้ วัยเด็กที่มีความสุขที่ควรเป็นของพวกเขาถูก CCP พรากไป เหลือแต่การใช้ชีวิตอยู่ในความหวาดกลัวและความมืดมน

(มีต่อ)