(Minghui.org) ผมได้เข้าร่วมชั้นเรียนฝ่าหลุนต้าฝ่าที่อาจารย์หลี่หงจื้อ (ผู้ก่อตั้งฝ่าหลุนต้าฝ่า) สอนในเมืองต้าเหลียน ประเทศจีน ในวันที่ 1 - 8 กรกฎาคม 1994 ผมได้เห็นเหตุการณ์และได้สัมผัสด้วยตัวเองถึงพลังที่ยิ่งใหญ่และความมหัศจรรย์ของฝ่าหลุนต้าฝ่าและความเมตตาที่ยิ่งใหญ่และกรุณาธิคุณของท่านอาจารย์

ในวันแรกของชั้นเรียน ผมรู้สึกว่าผมเคยรู้จักท่านอาจารย์หลี่มาก่อน แต่นึกไม่ออกว่าผมเคยพบท่านที่ไหน ความเลื่อมใสและความปิติยินดีเต็มเปี่ยมในหัวใจของผม ผมสังเกตว่าท่านอาจารย์มองมาที่ผมทุกครั้งที่ผมมองท่าน เป็นเช่นนี้ตลอด 8 วันที่เรียน

เรื่องที่ท่านอาจารย์พูดเป็นเรื่องใหม่สำหรับผม และผมก็กระตือรือร้นที่จะรับเรื่องที่ท่านสอนมากยิ่งขึ้น ผมรู้สึกชัดเจนว่าคำพูดของท่านอาจารย์เข้าสู่ร่างกายของผมที่จุดไป่ฮุ่ยซึ่งอยู่บริเวณสูงสุดของศีรษะ เหมือนน้ำพุใสสะอาดไหลเข้าพื้นดินที่แห้งแล้ง ผมบอกไม่ได้ว่าผมจำได้มากเท่าไรหลังจากการเรียนแต่ละครั้ง เมื่อผมได้ยินคำว่า "ความจริง-ความเมตตา-ความอดทน" มันเหมือนฟ้าร้องและร่างกายของผมรู้สึกเหมือนกำลังลอยอยู่ในอากาศ ผมรู้ว่านี่คือธรรมะของพระพุทธ ธรรมะที่มีเพียงพระพุทธเท่านั้นที่สอนได้ !

มีคนเข้าเรียนมากกว่า 4,000 คน เมื่อผมได้รับบัตรนักเรียนหลังเลิกเรียน ผมสังเกตว่าชื่อของผมสะกดผิด ผมตกใจกลัวว่าท่านอาจารย์จะจำผมในฐานะศิษย์ไม่ได้เพราะชื่อผิด ผมจึงไปที่แท่นบนเวทีเพื่อบอกท่านอาจารย์

ศิษย์จำนวนมากล้อมรอบท่านอาจารย์หลี่ที่กำลังตอบคำถามพวกเขาด้วยรอยยิ้ม ผมเอนตัวไปข้างหน้าและกำลังจะเรียกท่านอาจารย์ แต่ท่านได้มองมาที่ผมอยู่แล้ว ผมพูดเสียงดังว่าชื่อของผมบนบัตรนักเรียนไม่ถูกต้อง ท่านอาจารย์พูดว่า “ไม่จำเป็นต้องแก้ไขชื่อ ข้าพเจ้ารู้จักคุณ !" ผมรู้สึกโล่งอกเมื่อได้ยินเช่นนี้ ผมคิดว่า "อาจารย์รู้ว่าผมเป็นใครแม้ผมจะอยู่ห่างจากท่านมาก ๆ อาจารย์รู้ว่าผมกำลังมาและตอบส่วนสำคัญของคำถามของผมได้อย่างถูกต้องมาก ๆ ก่อนที่ผมจะพูดขึ้นมาด้วยซ้ำ อาจารย์ท่านนี้อัศจรรย์จริง ๆ !"

ท่านอาจารย์สอนท่าฝึกให้ผมในตาทิพย์

ตาทิพย์ของผมเปิดเมื่อท่านอาจารย์พูดเรื่องตาทิพย์ในชั้นเรียน ผมจำการเคลื่อนไหวของท่าฝึกทั้งหมดในชั้นเรียนไม่ได้ ผมทำท่าเคลื่อนไหวบางท่าผิดด้วย ไม่นานหลังจากที่ผมสงบลงในสมาธิ ตาทิพย์ของผมก็บานเหมือนดอกไม้ สักครู่หนึ่ง ผมเห็นท่านอาจารย์อยู่ข้างหน้าผมในตาทิพย์ ท่านอาจารย์สอนท่าฝึกทั้งหมดให้กับผม เหมือนในวิดีโอเทปสอนท่าฝึก ท่านอาจารย์ปรากฏตัวครู่หนึ่งแล้วก็หายไปครู่หนึ่งในดอกไม้ที่บานอยู่ เมื่อท่านอาจารย์ปรากฏตัวอย่างชัดเจน ผมมองทุกการเคลื่อนไหวของท่านอาจารย์ ท่าเคลื่อนไหวเหล่านี้ตรึงตราอย่างลึกซึ้งในใจผม

ต่อมาผมมองในตาทิพย์เห็นสิ่งมีชีวิตจำนวนมากยิ่งกว่าฝึกท่าอยู่ในมิติอื่นในชุดเครื่องแบบฝึกท่าสีเหลือง

ปาฏิหาริย์เกิดขึ้นกับผมและเพื่อนผู้ฝึก

ผมทนทุกข์กับโรคจมูกอักเสบรุนแรงเมื่อผมยังเด็ก จมูกของผมตันตลอดปี ผมหายใจทางปากได้ทางเดียวเท่านั้น แพทย์หาทางรักษาไม่ได้เลย

วันหนึ่งหลังเลิกเรียน ผมคายก้อนกลมแข็ง ๆ 2 ก้อนออกมา ขนาดเท่าลูกเกดขนาดใหญ่ ผมบี้มันบนฝ่ามือ มันดูเหมือนเศษไม้ ผมตระหนักว่าท่านอาจารย์เอามันออกจากจมูกของผม จมูกของผมหายดีตั้งแต่เหตุการณ์นั้นซึ่งเกิดขึ้นเมื่อ 28 ปีมาแล้ว

ผมมีเนื้องอกขนาดเท่าไข่ห่านอยู่ด้านหลังต้นขาซ้าย ผมเจ็บขาข้างซ้ายและเจ็บหลังตอนผมเดิน เนื้องอกหายไปอย่างอัศจรรย์หลังเรียน เหลือแต่รอยบุ๋มขนาดใหญ่ที่ต้นขา ผมไม่เจ็บขาตอนเดินอีกแล้ว แต่ผมรู้สึกว่ามีความเย็นไหลออกไปจากรอยบุ๋มนั้น ผมรู้สึกว่ามีความเย็นไหลออกไปผ่านนิ้วมือและนิ้วเท้าขณะนั่งสมาธิ เมื่อผมนั่งขัดสมาธิเพชร เท้าของผมเป็นสีฟ้า รอยบุ๋มหายไปหลังจากนั้นหลายปี

ฝ่าเซินของท่านอาจารย์ช่วยผมมากกว่าเรื่องที่กล่าวไปแล้ว ครั้งหนึ่งผมมองในตาทิพย์เห็นฝ่าเซินของท่านอาจารย์ 4 - 5 องค์ แต่งชุดฝึกท่าสีทองกำลังทำบางอย่างให้ผม

ที่สนามฝึกของเรา เพื่อนผู้ฝึกหลายคนพบเห็นปาฏิหาริย์มากมาย ข้อไหล่ติดยึดของผู้ฝึกใหม่คนหนึ่งหายในวันแรกที่เขามาสนามฝึก บางคนทุกข์ทรมานกับโรคต่างๆ มาหลายปี พวกเขารู้สึกดีขึ้นทันทีหรือหายเป็นปกติหลังจากฝึก สายตาของศิษย์คนหนึ่งดีขึ้นทันทีและไม่ต้องใส่แว่นตาอีกแล้ว ผู้ฝึกใหม่อีกคนหนึ่งทุกข์ทรมานด้วยโรคกล้ามเนื้อตาย เขาเขียนจดหมายลาตายและเตรียมงานศพของตัวเองไว้แล้ว แต่เขากลับหายเป็นปกติหลังจากฝึกฝ่าหลุนต้าฝ่า คนชราที่ไม่รู้หนังสือบางคนสามารถอ่านจ้วนฝ่าหลุนหรือหนังสืออื่น ๆ ของต้าฝ่าได้

อาจารย์กล่าว

“การบำเพ็ญอยู่ที่ตัวเอง กงอยู่ที่อาจารย์” (บทที่1, จ้วนฝ่าหลุน)

ผมได้คุยกับผู้ฝึกอีกคนหนึ่งที่ตาทิพย์เปิด เขาบอกว่าฝ่าเซินของท่านอาจารย์กำลังช่วยชำระร่างกายให้ศิษย์และทำสิ่งอื่นให้ขณะที่พวกเขาอยู่ในสนามฝึกและในสถานที่อ่านฝ่า

ท่านอาจารย์กล่าว :

“สนามฝึกกงของเราล้วนดีกว่าสนามฝึกกงของวิธีบำเพ็ญอื่น ๆ สนามนั้นของเรา ขอเพียงคุณไปฝึกกง ดีกว่าคุณไปรักษาโรคอย่างมาก ฝ่าเซินของข้าพเจ้านั่งล้อมเป็นวง ข้างบนอากาศของสนามฝึกกงยังมีครอบ บนนั้นมีฝ่าหลุนใหญ่ ฝ่าเซินองค์ใหญ่อยู่ข้างบนครอบมองดูสนาม สนามนั้นไม่ใช่สนามทั่ว ๆ ไป ไม่ใช่สนามฝึกกงทั่ว ๆ ไปอย่างนั้น เป็นสนามของการซิวเลี่ยน พวกเราคนที่มีกงเหนิงจำนวนมากล้วนเคยเห็นสนามนี้ของฝ่าหลุนต้าฝ่าของเรา มีแสงสีแดงสาดส่องครอบคลุมไปทั่ว” (บทที่ 3, จ้วนฝ่าหลุน)

เราเห็นแสงสีแดงและสีทองสาดส่องครอบคลุมไปทั่วสนามฝึก มีแผ่นเหมือนหน้าหนังสือหลายแผ่นตกลงบนตัวของผู้ฝึกและหายไปที่ตัวของผู้ฝึก ฝ่าหลุนขนาดต่าง ๆ กันตกลงบนตัวผู้ฝึกเหมือนเกล็ดหิมะ ท่านอาจารย์สวมจีวรนั่งอยู่เหนือสนามฝึก เรายังได้เห็นพระพุทธ เต๋า และเทพในมิติอื่น ๆ รวมทั้งบางองค์ที่เรารู้จัก ผู้ฝึกบางคนถ่ายวิดีโอบันทึกภาพที่อัศจรรย์ในสถานที่ฝึกเหล่านี้ไว้ แม้ฉากจะแตกต่างกัน แต่ทั้งหมดล้วนอัศจรรย์ ศักดิ์สิทธิ์ และน่าตะลึง ! น่าเสียดายที่วิดีโอเหล่านี้สูญหายไปในการประทุษร้ายที่ชั่วร้ายนี้

ฝ่าหลุนต้าฝ่าสอนให้คนบำเพ็ญศีลธรรม

ซินซิ่งของเรายกระดับอย่างต่อเนื่องระหว่างที่เราศึกษาฝ่าร่วมกัน ผู้ฝึกทุกคนริเริ่มการรักษาความสะอาดและความเป็นระเบียบเรียบร้อยของสนามฝึกด้วยตัวเอง ผู้ฝึกมาเช้าและกลับทีหลังเพื่อทำความสะอาดสถานที่ วางเบาะรองนั่ง และทำความสะอาดห้องน้ำ โดยเฉพาะในวันที่หิมะตก จะมีผู้ฝึกต้าฝ่าทำความสะอาดสนามฝึกทั่วบริเวณและพื้นที่โดยรอบเสมอ ๆ มีผู้ฝึกฝึกท่าด้วยกันตอนเช้าประมาณ 100 - 200 คนทุกวันก่อนการประทุษร้ายเริ่มต้นขึ้น โดยปกติเราจะพิมพ์และแจกจ่ายจิงเหวินใหม่มากกว่า 1,000 ฉบับ เมื่อมีการเผยแพร่จิงเหวินใหม่ของท่านอาจารย์

หลังจากศึกษาฝ่าแล้ว ผู้ฝึกจะค้นหาจากภายในและแลกเปลี่ยนประสบการณ์ของพวกเขา : สิ่งที่ทำได้ไม่ดีในวันนี้ จะทำอย่างไรให้ดีขึ้นในครั้งต่อไป นี่คือกลุ่มฝ่าหลุนต้าฝ่าที่ผมเห็น คนเหล่านี้เป็นสามีที่ดี ภรรยาที่ดี และลูกที่ดีในบ้าน และพวกเขาเป็นพวกหัวกะทิและเป็นเสาหลักของสังคม