การทรมานที่ใช้ในเรือนจำหญิงที่ 2 ของมณฑลยูนนาน - การนั่งม้านั่งเล็ก

(Minghui.org) “การนั่งม้านั่งเล็ก” เป็นการทรมานแบบหนึ่งที่ใช้กันอย่างกว้างขวางกับผู้ฝึกฝ่าหลุนกงที่ถูกขังในเรือนจำของประเทศจีน ฝ่าหลุนกงหรือที่รู้จักกันในชื่อฝ่าหลุนต้าฝ่าเป็นการฝึกจิตใจ ฝ่าหลุนกงถูกประทุษร้ายจากระบอบคอมมิวนิสต์จีนตั้งแต่ปี 1999

ม้านั่งที่ใช้ทรมานมีที่นั่งเป็นรูปสี่เหลี่ยมจัตุรัสขนาด 8 x 8 ตร.ซม. (ประมาณ 3 x 3 ตารางนิ้ว) และสูงประมาณ 20 ซม. (ประมาณ 8 นิ้ว) คนที่ถูกบังคับให้นั่งจะต้องนั่งให้ขาแนบชิดติดกัน วางมือบนเข่า ห้ามมองไปรอบ ๆ ห้ามเคลื่อนไหวหรือห้ามเปลี่ยนท่าเป็นเวลานาน โดยปกติจะถูกบังคับให้นั่งตั้งแต่ 7.00 น. ถึง 23.00 น. นอกจากเวลารับประทานข้าวและไปเข้าห้องน้ำแล้วจะถูกบังคับให้นั่งบนม้านั่งทั้งวัน

ช่วงแรกที่นั่งจะรู้สึกอึดอัด หลังจากผ่านไปเพียงหนึ่งชั่วโมงก็จะรู้สึกเจ็บปวด แล้วกลายเป็นความเจ็บปวดทุกข์ทรมานมาก เหมือนมีลูกศรจำนวนนับไม่ถ้วนกำลังเสียบแทงร่างกายท่อนล่าง และเหมือนมีหนอนกำลังกัดแทะกระดูก เหยื่อผู้ถูกกระทำส่วนใหญ่จะมีอาการแขนขาบวมและความดันโลหิตสูงจากการอยู่ในท่าเดิมเป็นเวลานาน บางคนมีแผลเปิด เลือดออก และเป็นแผลติดเชื้อที่บริเวณก้น บางคนมีกระดูกโผล่ยื่นออกมาหรือบางคนก็แย่ยิ่งกว่านั้น

ผู้ฝึกที่ไม่ยอมละทิ้งความเชื่อของตัวเองมักถูกบังคับให้นั่งนิ่ง ๆ อยู่บนม้านั่งนั้นทุกวันยาวนานหลายเดือนหรือบางคนก็หลายปี ในขณะที่เหยื่อถูกบังคับให้นั่งแบบนี้บางครั้งผู้คุมจะเปิดเครื่องเล่นเสียงให้ดังที่สุดก่อนเดินออกไป

ภาพจำลองการทรมาน: การนั่งบนม้านั่งเล็ก

วิธีทรมานนี้เริ่มใช้ครั้งแรกกับผู้ฝึกฝ่าหลุนกงในค่ายบังคับใช้แรงงานมาซานเจียที่อื้อฉาว จากนั้นก็มีการแพร่กระจายวิธีทรมานนี้ไปยังเรือนจำอื่น ๆ ทั่วประเทศ เรือนจำหญิงที่ 2 ของมณฑลยูนนานเริ่มใช้ยุทธวิธีนี้กับผู้ฝึกในคุกเมื่อปี 2005

หยาง หมิงชาน ผู้อำนวยการเรือนจำเคยบอกกับสมาชิกในครอบครัวของผู้ฝึกที่ถูกคุมขังคนหนึ่งว่า “... เกี่ยวกับการร้องเรียนเรื่องที่ผู้ฝึกฝ่าหลุนกงถูกบังคับให้ ‘นั่งบนม้านั่งเล็ก’ เพื่อลงโทษทางร่างกาย คุณนิยามสิ่งนี้ว่าอย่างไร มันเป็นเพียงการศึกษารูปแบบหนึ่ง”

อย่างไรก็ตามรูปแบบ "การศึกษา" นี้เทียบเท่ากับการกระทำทารุณทางร่างกายอย่างรุนแรง

กัว หลิงลงเอยด้วยภาวะหัวกระดูกข้อสะโพกตายจากการขาดเลือด

กัว หลิง เป็นเจ้าหน้าที่เกษียณจากฝ่ายจัดหาและการตลาดของห้างในเมืองคุนหมิง เธอถูกตัดสินจำคุกเป็นเวลา 7 ปี เนื่องจากฝึกฝ่าหลุนกง เธอถูกส่งตัวไปยังเรือนจำหญิงที่ 2 ของมณฑลยูนนาน ในเดือนกันยายน 2009 และถูกบังคับให้นั่งม้านั่งเล็กทุกวันเป็นเวลานานเกือบ 2 ปี

ในเดือนมิถุนายน ค.ศ. 2011 โรงพยาบาลเรือนจำยืนยันว่ากัวมีภาวะหัวกระดูกข้อสะโพกที่ต้นขาตายจากการขาดเลือดซึ่งเป็นผลจากการหยุดชะงักของการส่งเลือดไปเลี้ยงบริเวณกระดูกสะโพก

สองเดือนต่อมา กัวได้รับบาดเจ็บบริเวณหลังส่วนล่าง เธอขยับเขยื้อนไม่ได้เลยก่อนที่เจ้าหน้าที่เรือนจำจะปล่อยตัวเธอ ให้เธอพ้นโทษด้วยเหตุผลทางการแพทย์

ไต้ โฉงเซี่ยน เกือบสูญเสียการมองเห็น

ไต้เกษียณจากบริษัทพลังงานความร้อนที่คุนหมิง เธอถูกจับกุมเมื่อปี 2008 จากการแจกแผ่นดีวีดีข้อมูลเกี่ยวกับฝ่าหลุนกง เธอถูกส่งตัวไปเรือนจำหญิงที่ 2 ของมณฑลยูนนานในเดือนพฤษภาคม 2009

ไต้บอกว่า “ฉันถูกบังคับให้นั่งบนม้านั่งเล็กและแข็ง ห้ามขยับ วันละ 15 ชั่วโมง ก้นของฉันเป็นแผลพุพองและเจ็บปวดมาก ทุกเช้าเวลา 6.30 น. ฉันถูกปลุกขึ้นมาแล้วถูกบังคับให้อ่านหนังสือที่ใส่ร้ายต้าฝ่า ฉันต้องขออนุญาตแม้แต่จะไปล้างจานหรือเข้าห้องน้ำ ฉันถูกบังคับให้นั่งบนม้านั่งเล็กและแข็งจนถึงเวลา 22.30 น. ก่อนที่จะได้รับอนุญาตให้นอนราบและเข้านอนได้”

ผลที่ตามมาคือไต้ต้องประสบปัญหาทางร่างกายหลายอย่าง เนื้อที่ก้นของเธอติดเชื้อ เท้าและขาบวม และนิ้วหัวแม่เท้าทั้ง 2 ข้างสูญเสียความรู้สึก การมองเห็นของเธอเสื่อมลงมาก นอกจากนี้เธอยังมีอาการปวดและชาบริเวณแขนและข้อนิ้วมือด้านขวา ในที่สุดครอบครัวของไต้ก็ได้รับอนุญาตให้เข้าเยี่ยมเธอในคุกในเดือนสิงหาคม 2009 ตอนนั้นดวงตาของเธอใกล้บอดเต็มที เธอมองเห็นไม่ชัดแล้ว

ตัวอย่างเพิ่มเติม

ฮั่น จุนอี้ ถูกบังคับให้นั่งม้านั่งเล็กเป็นเวลานานกว่า 3 ปี ก้นของเธอเป็นหนอง และกลายเป็นชั้นผิวหนังที่ด้านหนาในเวลาต่อมา

อู่ ฉีฮุ่ย ต้องนั่งอยู่บนม้านั่งเล็กเป็นเวลาเกือบ 4 ปี เนื้อที่ก้นของเธอเปลี่ยนเป็นสีดำ

เกา ชุยฟาง มีอาการชาภายในร่างกายหลังจากที่เธอต้องนั่งบนม้านั่งเล็กเป็นเวลา 5 เดือน จนทำให้เธอป่วยหนัก

บทความที่เกี่ยวข้อง:

การนั่งบนม้านั่งเล็ก : วิธีที่พรรคคอมมิวนิสต์จีนเปลี่ยนเฟอร์นิเจอร์ที่ใช้ทั่วไปให้กลายเป็นเครื่องมือในการทรมาน

“ม้านั่งเล็ก” วิธีทรมานที่ใช้กับผู้ฝึกในเรือนจำหญิงที่ 2 ของมณฑลยูนนาน

ผู้ฝึกพิการถูกทรมานอย่างโหดร้าย

เรื่องราวการประทุษร้ายของไต้ โฉงเซี่ยน ในเรือนจำหญิงที่ 2 ของมณฑลยูนนาน

ต้นฉบับภาษาจีน