ท่านอาจารย์ให้ฉันมากเหลือเกินเพราะฉันบำเพ็ญด้วยความขยันหมั่นเพียร

(Minghui.org) ฉันใช้ชีวิตอยู่ใกล้ชายทะเลตั้งแต่จำความได้ แต่ฉันว่ายน้ำไม่เป็น ฉันเกือบจมน้ำตายในมหาสมุทรสามครั้ง แต่ก็รอดชีวิตมาได้อย่างปาฏิหาริย์

เมื่อมองย้อนกลับไปช่วงครึ่งแรกของชีวิต ทุกสิ่งทุกอย่างดูเหมือนถูกจัดวางไว้ล่วงหน้า แม้ฉันจะมีครอบครัว แต่ฉันก็ยังคงมองหาบางสิ่งราวกับเป็นคนไร้บ้าน บ่อยครั้งฉันฝันว่าฉันหาทางกลับบ้านไม่ได้ ฉันหลงทางอยู่ต่างถิ่นหรือกำลังไปสู่ทางตัน ความฝันเหล่านี้หายไปหลังจากที่ฉันเป็นผู้ฝึกฝ่าหลุนต้าฝ่า

ต้าฝ่าเปลี่ยนชีวิตของฉัน

ฉันอ่านงานประพันธ์ของฝ่าหลุนต้าฝ่าครั้งแรกเมื่อสองสามปีก่อน แต่ตอนนั้นฉันไม่ได้เริ่มฝึกเพราะไม่เชื่อว่าฉันจะสามารถดำเนินชีวิตตามมาตรฐานของฝ่าหลุนต้าฝ่าได้

ครอบครัวของฉันหาปลาเลี้ยงชีพ ฉันนำหนังสือต้าฝ่าไปอ่านตอนออกทะเลด้วย ฉันไม่รู้ว่าหนังสือเหล่านี้มีค่าเพียงใด ครั้งหนึ่งฉันทิ้งหนังสือเล่มหนึ่งไว้ใต้ผ้าห่มบนเปลญวนและลืมนำกลับบ้านในคืนนั้น

ฝนตกตลอดทั้งคืน ฉันคิดว่าหนังสือจ้วนฝ่าหลุนต้องเปียกแน่ ! เช้าวันรุ่งขึ้นฉันไปหาหนังสือ ผ้าห่มเปียกชุ่มเหมือนจุ่มอยู่ในน้ำแต่หนังสือแห้งสนิท ! ฉันคิดว่ามันแปลกแต่ยังไม่ได้ตระหนักว่ามันเป็นปาฏิหาริย์ !

ไม่กี่ปีต่อมาฉันได้เรียนรู้ท่าฝึกของฝ่าหลุนต้าฝ่า แต่ฉันก็ยังไม่ได้คิดว่าตัวเองเป็นผู้บำเพ็ญจริง ๆ จนกระทั่งวันหนึ่งขณะมีพายุฝนกระหน่ำ เรานั่งสมาธิอยู่ใต้หลังคาด้านข้าง เบาะที่ฉันนั่งเปียกแต่ฉันไม่ได้ย้ายที่นั่งจนนั่งสมาธิเสร็จแล้ว เพียงเพราะฉันเชื่อว่าฉันไม่ควรย้ายที่ ฉันขี่รถจักรยานกลับบ้านฝ่าลมแรงระหว่างทาง มือข้างหนึ่งถือร่ม มืออีกข้างหนึ่งคอยบังคับรถจักรยาน ฉันขี่จักรยานกลับถึงบ้านอย่างง่ายดายโดยไม่มีปัญหาอะไร ราวกับว่ามีใครดันฉันมาจากด้านหลัง

ฉันทุกข์ทรมานจากอาการปวดทั้งภายในและภายนอกมาหลายปี ตอนเป็นวัยรุ่นฉันลื่นล้มบนน้ำแข็งและกระดูกก้นกบหัก หลังจากนั้นถ้าต้องยืนนาน ๆ ฉันจะเมื่อยล้า และมีผลต่อข้อต่ออื่น ๆ ของร่างกายด้วย ฉันล้มอีกสองครั้งในบริเวณเดียวกันตอนออกไปหาปลา สถานะทางการเงินของเราไม่ดีพอที่ฉันจะพักอยู่ที่บ้านได้ บางครั้งฉันรู้สึกอยากตายมากกว่าต้องทำงานหนักขนาดนี้ งานบ้านธรรมดา ๆ เช่น กวาดพื้น ก็ยังยากสำหรับฉัน

ฉันพยายามหาทางรักษาทางการแพทย์แต่ก็ไร้ประโยชน์ ฉันเกรงว่าจะกลายเป็นภาระของครอบครัวจึงได้เสนอให้สามีหย่ากับฉันและแต่งงานกับผู้หญิงที่มีสุขภาพดี เพราะฉันทำไม่ได้แม้กระทั่งเรื่องพื้นฐานที่ภรรยาของชาวประมงควรทำ

หลังจากที่ฉันเป็นผู้ฝึกฝ่าหลุนต้าฝ่า ฉันสังเกตเห็นได้ในทันทีว่าฉันไม่รู้สึกเหนื่อยหลังจากทำงานมาตลอดวันทั้งที่ทะเลและที่บ้าน ฉันมีพลังงานเต็มเปี่ยมราวกับว่าฉันมีร่างกายใหม่

ท่านอาจารย์ชี้แนะฉันในการบำเพ็ญ

ฉันหกล้มตอนออกไปหาปลาอีกครั้ง แต่ครั้งนี้รู้สึกแตกต่างไป ก้นของฉันสัมผัสพื้นอย่างช้า ๆ และไม่เจ็บเลย กระดูกสันหลังของฉันเด้งเหมือนคีย์เปียโนขึ้นไปจนถึงคอ ฉันขยับคอไม่ได้ ฉันคิดว่าบางทีฉันควรไปพบแพทย์ ขณะที่มีความคิดนี้ก็มีเสียง “แกร๊ก” และฉันก็ขยับคอได้อีกครั้ง

คืนหนึ่งฉันนั่งลงเพื่อทำสมาธิ ในเวลานั้นฉันนั่งขัดสมาธิเพชรไม่ได้ ถึงกระนั้นขาของฉันก็ยังเจ็บและชาหลังจากนั่งสมาธิไม่นาน เมื่อดนตรีสำหรับนั่งสมาธิหนึ่งชั่วโมงกำลังจะจบ ฉันรู้สึกว่ามีฝ่าหลุนขนาดใหญ่หนึ่งอันอยู่ในท้องของฉัน และมีฝ่าหลุนเล็กหนึ่งอันอยู่ในปาก ฝ่าหลุนหมุนอย่างรวดเร็ว ฝ่าหลุนหยุดหมุนเมื่อเสียงดนตรีหยุดลง ร่างกายของฉันเบาราวกับขนนก และอาการปวดที่ขาก็หายไป

ฉันนำหนังสือจ้วนฝ่าหลุนไปด้วยตอนออกทะเลเพื่อจะได้อ่านตอนที่ไม่ยุ่ง ครั้งหนึ่งเรือบรรทุกหอยนางรมเต็มลำและบังคับยาก ทันทีที่ฉันเปิดจ้วนฝ่าหลุนอ่าน เรือก็นิ่งและแล่นได้ตรง ท่านอาจารย์กำลังนำทางเรือเพื่อให้ฉันอ่านฝ่าได้

วันที่ลมแรงวันหนึ่งเราต้องเก็บหอยนางรม 100 ตะกร้า ระหว่างที่สามีทำงาน ฉันก็พูดพึมพำ “นี่เดือดร้อนแน่ !” เราเห็นคลื่นที่อันตรายและลมแรง ฉันไม่กังวลใจเพราะท่านอาจารย์บอกเราว่าท่านปกป้องเรา ระหว่างทางกลับบ้านฉันร้องตะโกนว่า “ฝ่าหลุนต้าฝ่าดี ความจริง-ความเมตตา-ความอดทนดี ท่านอาจารย์ โปรดช่วยเราด้วย” ทันทีที่ฉันพูดจบ ทุกอย่างก็เปลี่ยนไป คลื่นสงบลง ลมยังคงแรงแต่คลื่นไม่เป็นอันตราย ฝ่ายอดเยี่ยม !

ตราบใดที่ความคิดของฉันถูกต้อง การรบกวนจะหายไป

ฉันเห็นทุกความคิดอย่างง่ายดาย ครั้งหนึ่งขณะที่ฉันกำลังทำงาน เสียงเพลงที่ฉันไม่ชอบติดอยู่ในหัวของฉัน มันค่อนข้างรบกวนแต่ฉันหยุดมันไม่ได้ สุดท้ายฉันเลือกที่จะไม่ใส่ใจมันและท่อง “ลุ่นอวี่” จากนั้นเพลงที่ติดอยู่ในหัวของฉันก็หายไป สิ่งที่น่าสนใจคือฉันนึกชื่อเพลงนั้นไม่ออกอีกเลยหลังจากนั้น ฉันดีใจจนแทบกระโดด ประสบการณ์ครั้งนี้สอนให้ฉันรู้วิธีขจัดความคิดที่ไม่ดีออกไป

หลังจากนั้นไม่นานฉันได้เข้าร่วมทีมโทรศัพท์ไปหาคนจีนในแผ่นดินใหญ่ ฉันชักชวนหลายคนให้ประกาศลาออกจากสมาชิกพรรคคอมมิวนิสต์จีนและองค์กรยุวชนในเครือ ฉันดีใจกับเรื่องนี้มาก กระทั่งคิดถึงมันขณะฟาเจิ้งเนี่ยน ฉันจับความคิดนี้ได้ในทันที ฉันบอกกับตัวเองว่าห้ามมีจิตยินดีหรือจิตโอ้อวด ชั่วขณะนั้นมันเหมือนทุกความคิดของฉันถูกล้างออกไปจนหมดสิ้น นี่แสดงถึงพลังของฝ่า : “การบำเพ็ญอยู่ที่ตัวเอง กงอยู่ที่อาจารย์” (บทที่ 1, จ้วนฝ่าหลุน)

ครั้งหนึ่งขณะที่ฉันกำลังนำกลุ่มอ่านฝ่า ผู้ฝึกคนหนึ่งแสดงจิตโอ้อวด เขานำไมโครโฟนกับลำโพงของตัวเองมา ขณะที่คนอื่นอ่านรอบละหนึ่งย่อหน้าทุกคน เขาจะอ่านหลายย่อหน้า หลายรอบผ่านไป ฉันรู้สึกเหมือนมีก้อนหินติดอยู่ในอกแต่นึกไม่ออกว่าทำไม ฉันใคร่ครวญและนึกถึงคำสอนของท่านอาจารย์ได้ว่า ความอิจฉาริษยาอาจปรากฏในรูปของความคิดที่ว่าไม่ได้รับความยุติธรรม แม้ฉันจะคิดว่ามันเป็นไปไม่ได้ที่ฉันจะอิจฉาเขา แต่ฉันก็รู้ว่าคำสอนของท่านอาจารย์ที่ผุดขึ้นมามีเหตุผลบางอย่าง ฉะนั้นฉันต้องพยายามขจัดมัน ขณะที่คิดเช่นนี้ ก้อนหินในอกของฉันก็หายไป

ทุกครั้งที่ฉันรู้ตัวว่าเป็นโรคจากกรรม ตราบใดที่ความคิดของฉันถูกต้อง ภาพลวงตาก็จะหายไป ก่อนที่จะเข้ามาบำเพ็ญ เข่าของฉันได้รับบาดเจ็บจากอุบัติเหตุทางรถยนต์ ทำให้ฉันทำงานไม่ได้นาน 2 ปี โรงพยาบาลที่ดีที่สุดในไต้หวันก็ช่วยฉันไม่ได้ พอปวด ฉันก็ทำได้แค่ยืนนิ่ง ๆ แล้วร้องไห้ เมื่อฉันเริ่มฝึก เข่าของฉันเริ่มปวดขณะที่อยู่นอกบ้าน ความคิดแรกของฉันคือ “นี่ปลอม” อาการปวดก็หายไปในทันทีและไม่กลับมาปวดอีกเลย

อีกครั้งหนึ่งฉันมีอาการปวดหลังอยู่นานมาก ฉันเดินทางไปฮ่องกงและสามารถเข้าร่วมกิจกรรมของต้าฝ่าที่นั่น แต่อาการปวดแย่จริง ๆ เมื่อเราไปถึงสนามบินเพื่อจะกลับบ้าน ฉันหายใจอย่างยากลำบาก อาการปวดรุนแรงมากตอนอยู่บนเครื่องบินและระหว่างนั่งรถกลับหมู่บ้านของฉัน ฉันยังคงสงบและอดทนกับความเจ็บปวด อาการปวดที่ส่วนลึกออกมาสู่ชั้นผิว ราวกับว่ากรรมชิ้นใหญ่กำลังถูกผลักออกมา ผู้ฝึกที่ขับรถอยู่เสนอตัวขับรถไปส่งฉันที่บ้าน แต่ฉันบอกว่า “ฉันยอมแพ้มัน (ความปวด) ไม่ได้” ฉันจึงขี่จักรยานของตัวเองกลับบ้าน เช้าวันรุ่งขึ้นฉันยืนตรงไม่ได้ แต่ฉันก็ยังขี่จักรยานไปทำงาน อาการปวดหายไปก่อนที่ฉันจะไปถึงชายทะเล

ปีที่แล้วฉันพบก้อน “เนื้องอก” 2 ครั้ง ครั้งแรกพบที่บริเวณข้อมือ ขนาดเท่าเหรียญขนาดใหญ่ ซึ่งค่อนข้างปวด ฉันหมุนก้อนเนื้องอกไปรอบ ๆ และรู้สึกว่ามันยึดติดอยู่กับกระดูก ความคิดแรกของฉันคือจะต้องไปให้แพทย์ตรวจ ต่อมาฉันตระหนักได้ว่าความคิดนั้นไร้สาระเพียงใดและบอกกับตัวเองว่า “นี่ไม่ใช่ของจริง” ฉันขจัดความคิดนี้ออกไปจากใจ สองวันถัดมามันก็หายไป

ครั้งที่สอง ฉันสังเกตว่ามีก้อนแข็งในบริเวณท้องของฉัน ขนาดประมาณกำปั้น ในอดีตฉันเคยติดเชื้อที่ทางเดินปัสสาวะอย่างรุนแรง การรับประทานอาหารไม่เป็นเวลาและไม่รับประทานยาตามที่แพทย์สั่งทำให้การติดเชื้อไม่ตอบสนองต่อยาปฏิชีวนะ นั่นเป็นครั้งแรกที่ฉันติดเชื้อนับตั้งแต่เริ่มบำเพ็ญมา ความเจ็บปวดแผ่กระจายไปทั่วร่างกาย ฉันทราบว่านี่ถึงเวลาแล้วที่ฉันต้องใช้เวลาศึกษาฝ่าให้มากขึ้น เนื่องจากเป็นช่วงที่มีงานยุ่งของปี ฉันจึงฟังการบรรยายฝ่าแทน ผู้บำเพ็ญจะไม่ป่วย ฉันปล่อยวางความคิดเรื่องเจ็บป่วยและลืมเรื่องเนื้องอก มันก็หายไปในอีกไม่กี่วันต่อมา

หลายสิ่งหลายอย่างในธรรมชาติกำลังบอกเราว่าต้าฝ่าและผู้ฝึกต้าฝ่านั้นพิเศษ ครั้งหนึ่งฉันเห็นรุ้งกินน้ำครึ่งหนึ่งและคิดว่ามันจะสวยกว่านี้ถ้าเป็นรุ้งกินน้ำทั้งเส้น ดูเหมือนว่ารุ้งกินน้ำจะขานตอบความคิดของฉัน มันขยายออกไปจนเต็มความโค้ง–รุ้งกินน้ำทั้งเส้น

ท่านอาจารย์ให้เรามากเหลือเกินจนเราจะไม่มีทางตอบแทนท่านได้หมด ฉันจะเป็นผู้ฝึกที่ขยันขันแข็งกว่านี้และไม่ทำให้ท่านอาจารย์ผิดหวัง

เนื้อหาทั้งหมดที่เผยแพร่บนเว็บไซต์นี้เป็นลิขสิทธิ์ของ Minghui.org หมิงฮุ่ยจะผลิตฉบับรวมเล่มของเนื้อหาออนไลน์เป็นประจำรวมทั้งในโอกาสพิเศษด้วย