[เฉลิมฉลองวันฝ่าหลุนต้าฝ่าโลก] ความทรงจำอันล้ำค่า

(Minghui.org) ปีนี้ฉันอายุ 79 ปีแล้ว ฉันเริ่มฝึกฝ่าหลุนต้าฝ่าเมื่อวันที่ 8 พฤษภาคม 1996 ตอนอายุ 51 ปี เนื่องจากสุขภาพของฉันไม่ดีในเวลานั้น ทุกคนในครอบครัวของฉันจึงสนับสนุนฉันให้ฝึกชี่กงเพื่อให้สุขภาพของฉันดีขึ้น

วันหนึ่งฉันเห็นโปสเตอร์เกี่ยวกับฝ่าหลุนต้าฝ่าที่ด้านข้างของอาคารแห่งหนึ่ง และรู้ว่าผู้ช่วยฝึกสอนคนหนึ่งอาศัยอยู่ในชุมชนที่พักอาศัยเดียวกันกับฉัน ฉันไปหาเธอและเธอได้เล่าให้ฉันฟังมากมายเกี่ยวกับการฝึก ฉันตื่นเต้นมากและตัดสินใจฝึกตั้งแต่วันนั้น

ฉันไปสนามฝึกที่สวนป่าทุกวันและใจของฉันก็เติมเต็มด้วยความสุข ฉันกลายเป็นคนที่มีสุขภาพดีมากแม้แต่ตัวเองก็ไม่ทันสังเกตเห็นการเปลี่ยนแปลงเลย ฉันรู้สึกเหมือนเป็นเด็กสาวที่ร่าเริงอีกครั้ง !

เมื่อมีคนเข้ามาที่สนามฝึกมากขึ้นเรื่อย ๆ จึงมีการจัดตั้งสนามฝึกขึ้นใหม่ และเราก็ได้จัดตั้งสนามฝึกแห่งหนึ่งด้วย ทุกเช้าฉันจะนำเทปบันทึกเสียง ป้ายผ้า และแผ่นพับแนะนำต้าฝ่าไปยังสนามฝึกด้วย มันเป็นช่วงเวลาที่มีความสุขมาก

ในฤดูหนาวปี 1996 มีการจัดให้ฝึกท่าด้วยกันขนาดใหญ่และมีการจัดกิจกรรมส่งเสริมต้าฝ่าในพื้นที่ของเราเป็นครั้งแรกในสนามกีฬากลางแจ้ง สถานีโทรทัศน์ท้องถิ่นทำการสัมภาษณ์ในสถานที่จัดกิจกรรมและออกอากาศการสัมภาษณ์นี้

แม้แต่คนที่ไม่ได้ฝึกต้าฝ่าแต่อยู่ที่นั่นก็ได้เห็นปาฏิหาริย์ของต้าฝ่าด้วย พวกเขาเห็นฝ่าหลุนตกลงมาบนผู้ฝึกและผู้ที่มาดูเหมือนเกล็ดหิมะและสายของฝ่าหลุนหมุนอยู่บนท้องฟ้า ทีวีได้ฉายทัศนียภาพที่งดงามนี้ในเย็นวันนั้นด้วย

ไม่มีคำพูดใดดีพอที่จะอธิบายความเมตตาที่ยิ่งใหญ่ของท่านอาจารย์ของเราและพลังอันไร้ขอบเขตของต้าฝ่า !

นอกจากนี้เรายังได้จัดกิจกรรมฝึกท่าด้วยกันขนาดใหญ่เพื่อโพรโมตต้าฝ่าที่สนามฝึกหลักในปี 1997 ด้วยโดยมีผู้ฝึกทั่วเมืองช่วยกัน

นอกจากนี้ยังมีการจัด “การประชุมแลกเปลี่ยนประสบการณ์การบำเพ็ญฝ่าหลุนต้าฝ่า” ที่สวนป่าในช่วงฤดูร้อนระหว่างปี 1997 ถึง 1998 ด้วย (ฉันจำวันที่แน่นอนไม่ได้) โดยมีผู้ฝึกเกือบ 400 คนเข้าร่วมในการประชุมนี้

ในงานประชุม ผู้ฝึกสูงวัยคนหนึ่งได้เล่าประสบการณ์มหัศจรรย์ของเธอที่ทำให้เธอกลายเป็นคนที่รู้หนังสือและมีสุขภาพดีหลังจากฝึกฝ่าหลุนต้าฝ่า ประสบการณ์ของผู้ฝึกอีกคนหนึ่งทำให้ฉันประทับใจมากเช่นกัน เขาได้ต่อสู้ในช่วงสงคราม เขานำขวดติดตัวมาด้วยขวดหนึ่ง ในขวดมีก้อนมะเร็งในจมูกที่ไหลออกมาทางรูจมูกเมื่อไม่กี่วันก่อนหน้า ใบหน้าของเขายังดูผิดรูปเล็กน้อยซึ่งเกิดจากเนื้องอกในตอนนั้น เขาแสดงความขอบคุณท่านอาจารย์และต้าฝ่าอย่างเหลือล้นด้วยความซาบซึ้งใจ

สวนป่าเป็นเนินเขาที่ธรรมดามาก เนื่องจากมีคนมาออกกำลังกายตอนเช้าที่นั่น จึงมีการสร้างทางเดินที่ปูด้วยอิฐเมื่อเวลาผ่านไป สถานที่แห่งนี้ได้รับพรอย่างแท้จริงหลังจากที่เราจัดตั้งสนามฝึก และพื้นที่นั้นก็ค่อย ๆ พัฒนาเป็นสถานที่ที่ยอดเยี่ยมพร้อมสิ่งอำนวยความสะดวกสำหรับกิจกรรมพักผ่อนหย่อนใจและออกกำลังกายเพิ่มขึ้น

ในฤดูใบไม้ร่วงปี 1998 เราได้จัดกิจกรรมฝึกท่าด้วยกันเป็นกลุ่มใหญ่นอกโรงยิม มีผู้ฝึกประมาณ 200 คนเข้าร่วมกิจกรรมนี้

ในเดือนมกราคม 1999 มีการประชุมแลกเปลี่ยนประสบการณ์อีกครั้งภายในโรงยิม ผู้ฝึกมากกว่า 5,000 คน จากฟาร์ม เขต และอำเภอใกล้เคียงเข้าร่วมการประชุมแลกเปลี่ยนนี้ มันเป็นการประชุมใหญ่ครั้งสุดท้ายในพื้นที่ของเราก่อนที่พรรคคอมมิวนิสต์จีนจะเริ่มการประทุษร้ายในเดือนกรกฎาคมปีเดียวกัน

เนื่องจากมีที่นั่งไม่เพียงพอที่จะรองรับคนจำนวนมาก ผู้ฝึกจำนวนมากจึงสละที่นั่งของตนเองให้ผู้อื่นและนั่งบนพื้น ทางเดินจึงเต็มไปด้วยผู้ฝึก มันเป็นภาพที่ศักดิ์สิทธิ์และสงบสุขมาก !

ไปปักกิ่งเพื่อปกป้องฝ่า

ความมืดแผ่ซ่านไปทั่วประเทศจีนในวันที่ 20 กรกฎาคม 1999 เราเป็นกลุ่มแรก ๆ ในพื้นที่ที่ไปปักกิ่งเพื่ออุทธรณ์ให้ฝ่าหลุนต้าฝ่า เรานั่งแท็กซี่ไป แต่ตำรวจหยุดเราก่อนจะถึงเมืองใกล้เคียง และเราถูกส่งไปที่กรมตำรวจที่นั่น ต่อมาเราถูกพากลับมายังศูนย์กักกันในท้องที่ในเมืองของเรา

ในเวลานั้น ผู้ฝึกจากทั่วประเทศเดินทางไปปักกิ่งตาม ๆ กัน แต่หลายคนถูกตำรวจสกัดไว้และไปไม่ถึง

ครั้งที่สองที่ฉันไปปักกิ่งกับเพื่อนผู้ฝึก เราพยายามไปถึงที่นั่นจนได้ ฉันไปปักกิ่งครั้งที่สามในปี 2000 กับพี่สะใภ้ ฉันกับพี่สะใภ้กางป้ายผ้าใกล้กับจุดที่ตำรวจชักธงประจำชาติในจัตุรัสเทียนอันเหมินทุกเช้า และตะโกนเสียงดังขณะที่เราวิ่งไปรอบ ๆ ว่า “ฝ่าหลุนต้าฝ่าดี ! ความจริง-ความเมตตา-ความอดทนดี ! อาจารย์ของเราบริสุทธิ์ !”

รถตำรวจคันหนึ่งพุ่งเข้ามาหาเราเหมือนหมาป่าบ้า ตำรวจคว้าแขนของเราแล้วดึงแขนของเราไปด้านหลัง เราไม่มีความกลัว เมื่อฉันเห็นกระเป๋าของฉันหล่นลงพื้น ฉันตะโกนบอกตำรวจว่า “กระเป๋าของฉันอยู่บนพื้น !” ฉันประหลาดใจมากที่เขาหยิบมันขึ้นมาก่อนที่จะผลักฉันและกระเป๋าขึ้นรถบัส

เนื่องจากฉันกับพี่สะใภ้ปฏิเสธที่จะบอกชื่อและที่อยู่ของเรากับตำรวจ เราจึงถูกพาไปยังสถานที่ห่างไกล ที่ชายแดนติดกับมองโกเลียใน มีผู้ฝึกจำนวนมากมาที่ปักกิ่งเพื่ออุทธรณ์ มีขบวนรถบัส 10 คันมุ่งหน้าไปยังสถานที่เดียวกัน เจ้าหน้าที่ตำรวจเฝ้าดูผู้ฝึกทุกคน เราบอกตำรวจอยู่เสมอถึงประโยชน์ที่เราได้รับจากการฝึกฝ่าหลุนต้าฝ่าและเหตุผลที่เราไปปักกิ่งเพื่อร้องขอความยุติธรรมให้กับการฝึกฝ่าหลุนต้าฝ่า

ระหว่างทาง เมื่อไรที่เราเห็นคนผ่านไปมา เราจะเปิดหน้าต่างแล้วตะโกนเสียงดังว่า “ฝ่าหลุนต้าฝ่าดี ! ความจริง-ความเมตตา-ความอดทนดี ! อาจารย์ของเราบริสุทธิ์ !”

แม้ว่าเราจะไม่รู้ว่ามีอะไรรอเราอยู่ข้างหน้า แต่เราก็ไม่กลัว เรากลับรู้สึกมีความสุขและภูมิใจมากที่ได้ทำสิ่งที่ถูกต้อง – พูดเพื่อความเชื่อของเรา !

ฉันซ่อนเงินเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่ฉันมีไว้ใต้พื้นรองเท้าและที่รักแร้ ตำรวจจึงไม่พบเมื่อค้นตัวฉัน

ฉันกับพี่สะใภ้ถูกควบคุมตัวอยู่ในศูนย์กักกันหลายแห่ง ฉันถูกกักตัวพร้อมกับผู้หญิงคนหนึ่งและลูกสะใภ้ของเธอ พวกเขามาจากมณฑลในท้องถิ่น และเงินทั้งหมดของพวกเขาถูกตำรวจยึด ฉันจึงแบ่งเงินของฉันให้พวกเขา ในช่วงเวลาที่มืดมนที่สุดนั้น ความอบอุ่นและความเมตตาในหมู่ผู้ฝึกเป็นแรงบันดาลใจให้ฉันก้าวต่อไปเสมอ

การอธิบายความจริงต่อผู้คน

หลังจากปี 2000 สภาพแวดล้อมเปลี่ยนเป็นตึงเครียดมาก เพื่อนผู้ฝึกสามคนในพื้นที่ของเราจัดตั้งสถานที่ผลิตเอกสารอธิบายความจริง ฉันเข้าร่วมกับพวกเขาและทำทุกอย่างที่ทำได้เพื่อช่วยพวกเขา ฉันซื้อวัสดุและอุปกรณ์ ฉันยังซื้อกระดาษสำหรับพิมพ์หลายกล่องพร้อมกับจ้างคนขับรถส่งไปยังสถานที่ใกล้กับสถานที่ผลิตเอกสาร จากนั้นก็เคลื่อนย้ายของเหล่านี้ไปยังสถานที่ผลิตเอกสารเมื่อสะดวก บางครั้งคนขับถามฉันว่าทำไมฉันซื้อกระดาษสำหรับพิมพ์มากขนาดนี้ และทุกครั้งฉันก็สามารถจัดการกับสถานการณ์ได้อย่างชาญฉลาด

ผู้ฝึกที่ทำงานในสถานที่ผลิตเอกสารกลายเป็นคนไร้บ้านเนื่องจากการประทุษร้าย เครื่องพิมพ์มีเสียงดังมาก เราจึงต้องปิดหน้าต่างทุกบานเพื่อลดเสียงรบกวน และห้องก็ร้อนมากในฤดูร้อน ผู้ฝึกเปียกโชกด้วยเหงื่อแม้ว่าเขาจะสวมเพียงกางเกงขาสั้น เอกสารที่พิมพ์แล้วจะถูกนำออกไปทันทีที่ทำเสร็จเพื่อให้แน่ใจว่าจะมีเพียงพอให้ผู้ฝึกใช้

เมื่อการประทุษร้ายรุนแรงมาก ตำรวจนอกเครื่องแบบมักซ่อนตัวอยู่ใกล้ ๆ บ้านของฉัน ครั้งหนึ่งฉันออกไปข้างนอกกับผู้ฝึกหญิงคนหนึ่ง เราสังเกตว่ามีรถยนต์คันหนึ่งตามเรามา เราเดินเข้าทางประตูหลังของโรงพยาบาลแล้วออกทางประตูหน้า นั่นคือวิธีที่เราหลุดจากรถที่ติดตามเรา

ฉันยังได้จัดตั้งกลุ่มอธิบายความจริงกับเพื่อนผู้ฝึกในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา และเราแจกสื่อต่าง ๆ เป็นครั้งคราว ฉันออกไปข้างนอกทุกวันเพื่ออธิบายความจริงให้ผู้คนแบบต่อหน้า ฉันทำสามสิ่งที่ศิษย์ต้าฝ่าทุกคนจำเป็นต้องทำทุกวัน และฝึกท่าชุดที่ 2 “ฝ่าหลุนจวงฝ่า” เป็นเวลา 1 ชั่วโมง และฝึกท่าชุดที่ 5 “เสินทงเจียฉือฝ่า” เป็นเวลา 2 ชั่วโมง

28 ปีผ่านไปในชั่วพริบตา ภายใต้การคุ้มครองของท่านอาจารย์ ฉันกำลังเดินอย่างมั่นคงบนเส้นทางการบำเพ็ญในช่วงเจิ้งฝ่า ฉันได้แบ่งปันภาพในประวัติศาสตร์ที่ฉันได้รู้เห็นเนื่องในโอกาสวันฝ่าหลุนต้าฝ่าโลก

ขอบพระคุณท่านอาจารย์สำหรับความช่วยเหลือที่เมตตา !

ขอบคุณเพื่อนผู้ฝึก !

(บทความที่ได้รับการคัดเลือกเพื่อเฉลิมฉลองวันฝ่าหลุนต้าฝ่าโลกที่เผยแพร่บน Minghui.org)