ฝ่าฮุ่ยประเทศจีน | ออกไปบอกผู้คนเกี่ยวกับฝ่าหลุนต้าฝ่าทุกวัน

(Minghui.org) หลังจากมีการประกาศเชิญส่งบทความเข้าร่วมฝ่าฮุ่ยประเทศจีนบน Minghui.org ครั้งที่ 22 ในปีนี้ ฉันได้ติดต่อผู้ฝึกในท้องถิ่นชื่อ Ying และถามเธอว่าเธอมีประสบการณ์การบำเพ็ญที่จะแบ่งปันหรือไม่ "ผู้ฝึกอื่นทําได้ดีกว่าฉันมาก ฉันแค่เดินไปพูดคุยกับผู้คนเกี่ยวกับฝ่าหลุนต้าฝ่าเท่านั้น" เธอพูดพร้อมกับส่ายหัว "ทุกคนก็ทําแบบนี้ได้ และฉันไม่ได้ทําอะไรที่พิเศษเลย"

Ying อายุ 83 ปีแล้ว แต่เธอดูเหมือนคนอายุ 60 ปีเท่านั้น เธอสุขภาพดีและใจดี เธอออกไปข้างนอกเกือบทุกวันตั้งแต่เดือนกันยายน 2005 เธอเดินหรือขี่รถสามล้อตามตรอกซอกซอยเล็ก ๆ หรือในชนบท เธอช่วยคน 10 ถึง 30 คนลาออกจากองค์กรพรรคคอมมิวนิสต์จีนทุกสัปดาห์

ฉันให้กำลังใจเธอพูดถึงประสบการณ์ของเธอ

* * *

กลายเป็นคนที่มีความสุข

เพื่อนบ้านคนหนึ่งเล่าเรื่องฝ่าหลุนต้าฝ่าให้ฉันฟังในเดือนมกราคม 1996 หลังจากที่ฉันเริ่มฝึก 5 เดือน หลอดลมอักเสบ อาการปวดศีรษะ ปวดหลัง และปวดขาก็หายไป ฉันขอบอกคนอื่นว่าฝ่าหลุนต้าฝ่ายอดเยี่ยมแค่ไหน

หลังจากพรรคคอมมิวนิสต์จีนเริ่มปราบปรามฝ่าหลุนต้าฝ่าในเดือนกรกฎาคม 1999 ผู้ฝึกฝ่าหลุนต้าฝ่าทั่วประเทศถูกจับกุมและถูกกักขัง แม้ว่าฉันจะเกษียณแล้ว แต่ฉันก็ยังถูกส่งไปที่ศูนย์ล้างสมองในเดือนพฤศจิกายน 2000 ฉันถูกขังอยู่ที่นั่นเป็นเวลา 2 เดือน และพวกเขาพยายามล้างสมองฉันตลอดเวลา

สิ่งที่ฉันประสบไม่ได้เปลี่ยนความมุ่งมั่นในการฝึกต้าฝ่าของฉัน ฉันกลับรู้สึกสงสารคนเหล่านั้นที่ถูกพรรคคอมมิวนิสต์จีนชักจูงให้เข้าใจผิด ฉันรู้สึกว่าพวกเขาจำเป็นต้องรู้ความจริงอย่างเร่งด่วน

เจ้าหน้าที่ตํารวจคืนกุญแจ

ฤดูร้อนหนึ่ง มีคนสองคนจากอีกเมืองหนึ่งขี่มอเตอร์ไซค์ผ่านมา รถมอเตอร์ไซค์ของพวกเขาเสียและพวกเขากังวลมาก เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นใกล้กับอาคารอะพาร์ตเมนต์ที่ฉันพักอยู่ ฉันจึงเห็นพวกเขาเมื่อฉันเดินออกจากตึก

หนึ่งในนั้นถามว่า "ป้า มีร้านซ่อมรถมอเตอร์ไซค์ที่นี่ไหม" ฉันเข้าใจว่านี่เป็นโอกาสที่ฉันจะบอกพวกเขาเกี่ยวกับฝ่าหลุนต้าฝ่า ฉันพาพวกเขาไปที่ร้านซึ่งอยู่ห่างออกไปประมาณ 600 เมตร และบอกพวกเขาเกี่ยวกับฝ่าหลุนต้าฝ่าระหว่างทาง ฉันอธิบายว่าต้าฝ่าดีมาก แต่พรรคคอมมิวนิสต์จีนแต่งเรื่องโกหกมากมายเพื่อใส่ร้ายการฝึกนี้ ฉันเตือนพวกเขาเกี่ยวกับการรณรงค์ทางการเมืองก่อนหน้านี้ของพรรคคอมมิวนิสต์จีน และบอกว่าวันหนึ่งประชาชนจะเข้าใจความจริง

เนื่องจากผู้คนสาบานว่าจะอุทิศชีวิตของพวกเขาให้กับพรรคคอมมิวนิสต์จีนเมื่อพวกเขาเข้าร่วมองค์กรของพรรค ผู้ที่มีส่วนเกี่ยวข้องกับพวกเขาต้องเผชิญกับผลที่จะตามมา พวกเขาเห็นด้วยกับฉันและลาออกจากการเป็นสมาชิกขององค์กรพรรคคอมมิวนิสต์จีนที่พวกเขาเข้าร่วมอย่างมีความสุข

"ลองสตาร์ตรถมอเตอร์ไซค์ดูไหม" ฉันแนะนํา

พวกเขาดูไม่แน่ใจแต่ก็ลองดู รถมอเตอร์ไซค์สตาร์ตได้โดยไม่มีปัญหาเลย ทั้งคู่ตื่นเต้นและหนึ่งในนั้นพูดว่า "รถมอเตอร์ไซค์ใช้งานได้และไม่จําเป็นต้องซ่อม ! ฝ่าหลุนต้าฝ่าอัศจรรย์จริง ๆ !"

ฉันรู้ว่าท่านอาจารย์กําลังช่วยฉันอยู่

การอธิบายความจริงกับผู้คนไม่ใช่เรื่องง่ายเสมอไป บางครั้งฉันพบคนที่ไม่ยอมฟัง หรือถึงกับแจ้งความฉันกับตํารวจ

วันหนึ่งเมื่อฉันกับผู้ฝึกอีกคนหนึ่งกําลังพูดคุยกับผู้คนเกี่ยวกับฝ่าหลุนต้าฝ่า รถตู้ของตำรวจคันหนึ่งเข้ามาจอดข้าง ๆ เรา "ไปสถานีตํารวจกับเราหน่อย" เจ้าหน้าที่คนหนึ่งพูดและพวกเขาก็เริ่มคว้ากระเป๋าของเรา

ฉันไม่กลัว ฉันรู้สึกว่าเด็กเหล่านี้น่าสงสาร ดังนั้นฉันจึงขอให้ท่านอาจารย์หลี่ช่วยฉันเพื่อไม่ให้พวกเขาก่ออาชญากรรม

"เด็ก ๆ คุณเป็นเจ้าหน้าที่ตํารวจและคุณควรจับกุมอาชญากร แต่คุณยายคนนี้กับฉันไม่ใช่คนเลว" ฉันพูดกับพวกเขาด้วยรอยยิ้ม "ฝ่าหลุนต้าฝ่าบอกให้ผู้คนเป็นคนดีตามหลักการของความจริง-ความเมตตา-ความอดทน โดยปกติผู้คนจะได้รับคำชมเชยเมื่อพวกเขาทําความดี คุณจับเราทำไมล่ะ

เจ้าหน้าที่ตํารวจสองคนยิ้ม และคนที่ยืนดูอยู่บางคนก็ยิ้มด้วย

"เรามาเพราะมีคนรายงานคุณ" หนึ่งในนั้นตอบ

"โอ้ มันเป็นความเข้าใจผิด ในเมื่อคุณยุ่งและเราก็ยุ่งเหมือนกัน เราแยกย้ายกันไปทำธุระของตัวเองแล้วกันนะ"

ตํารวจออกไป และเราสองคนเดินต่อไปเพื่อบอกผู้คนเกี่ยวกับฝ่าหลุนกง ผ่านไปพักหนึ่ง รถตู้ตํารวจก็กลับมา ฉันคิดว่า "เกิดอะไรขึ้น" ตํารวจคนหนึ่งลงจากรถตู้และวิ่งมาหาเรา "คุณลืมกุญแจไว้ในรถของเรา คุณจะกลับบ้านได้อย่างไรถ้าไม่มีกุญแจ" เขาพูด

เจ้าหน้าที่ตํารวจได้เรียนรู้ความจริงและเห็นใจพวกเราผู้ฝึก ฉันขอบคุณพวกเขาและฉันรู้สึกสำนึกในพระคุณของท่านอาจารย์หลี่

ใช้เวลาให้คุ้มค่าที่สุด

สามีของฉันเสียชีวิตเมื่อหลายปีก่อน ลูกทั้งสองคนของฉันมีงานที่ดีและร่ํารวย พวกเขาชวนฉันไปอยู่กับพวกเขา ฉันรู้สึกว่าการใช้ชีวิตคนเดียวทําให้ฉันมีความยืดหยุ่นมากกว่า รวมถึงเวลาในการบําเพ็ญและอธิบายความจริงด้วย ดังนั้นฉันจึงขอบคุณพวกเขาและบอกว่าฉันจะอยู่คนเดียวต่อไป

เพื่อนบ้านบางคนที่อยู่ในวัยเดียวกันกับฉันไม่เข้าใจ “ถ้าคุณอาศัยอยู่กับลูก ๆ พวกเขาจะทําอาหารให้คุณและดูแลคุณ ชีวิตของคุณจะดีขึ้นไม่ใช่หรือ” หนึ่งในพวกเขาถาม ฉันแค่ยิ้มและไม่ได้อธิบาย ฉันรู้ว่าฉันจำเป็นต้องบอกผู้คนเกี่ยวกับต้าฝ่าให้มากขึ้นเพื่อที่พวกเขาจะได้มีชีวิตที่มีความสุขมากขึ้น ฉันต้องทําหน้าที่รับผิดชอบของฉันให้สําเร็จ

คืนหนึ่งฉันฝัน เมื่อฉันเดินผ่านสระน้ํา ปลาก็บินออกมาเหมือนพวกมันมีปีก ปลาเหล่านี้ยังคงบินอยู่ในมือของฉัน มีปลาจำนวนมากจนฉันถือได้ไม่หมด ฉันรู้ว่านี่เป็นคําใบ้จากท่านอาจารย์ว่าเวลาเหลือน้อยแล้ว และเราต้องใช้เวลาในแต่ละวันให้คุ้มค่าที่สุด และช่วยท่านช่วยเหลือผู้คน

วันเกิดของฉันใกล้เข้ามาแล้ว ทุกปีลูก ๆ ของฉันและครอบครัวของพวกเขาจัดงานฉลองใหญ่ที่ร้านอาหารแห่งหนึ่ง ฉันรู้สึกว่าทั้งวันสูญเปล่า วันเกิดปีนี้ฉันอธิษฐานว่า ขอให้ไม่มีใครจําวันเกิดของฉันได้ ด้วยวิธีนี้ ฉันสามารถใช้เวลาไปกับการพูดคุยกับผู้คนได้ นี่เป็นการฉลองวันเกิดที่ดีกว่าไม่ใช่หรือ

ฉันขอให้ท่านอาจารย์ช่วยเหลือและออกไปตอนเช้าของวันนั้น ราวกับว่าผู้คนเหล่านั้นกําลังรอให้ฉันช่วยเหลือพวกเขาลาออกจากองค์กรพรรคคอมมิวนิสต์จีน และทุกอย่างก็ราบรื่น เมื่อฉันช่วยคนที่มีนามสกุล Yuan ให้ลาออกจากกลุ่มนักบุกเบิกรุ่นเยาว์ของพรรคคอมมิวนิสต์จีน ฉันให้ชื่อสมมติแก่เขาและถามว่า "คุณชอบชื่อนี้ไหม"

เขาประหลาดใจและพูดว่า "นี่คือชื่อจริงของผม คุณรู้ได้อย่างไร"

"ฉันไม่รู้ แต่ท่านอาจารย์หลี่รู้ การลาออกจากองค์กรพรรคคอมมิวนิสต์จีนจะนําพรมาสู่คุณ" ฉันตอบ เราทั้งคู่ยิ้ม

ฉันช่วยคน 16 คนให้ลาออกจากองค์กรของพรรคคอมมิวนิสต์จีนในเช้าวันนั้น เป็นสองเท่าของปกติที่ฉันทําได้ ลูก ๆ ของฉันไม่ได้โทรหาฉันจนกระทั่งเย็น ในอดีตพวกเขาจะวางแผนล่วงหน้าหลายวัน ฉันชอบการฉลองวันเกิดแบบพิเศษนี้และฉันขอขอบพระคุณท่านอาจารย์

"ทําไมคุณถึงทําแบบนี้"

ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา ฉันรู้ว่าท่านอาจารย์ช่วยฉันเสมอ และฉันรู้สึกขอบพระคุณอย่างมาก

ฉันไม่รู้วิธีใช้คอมพิวเตอร์ ดังนั้นฉันจึงให้รายชื่อผู้ที่ลาออกจากองค์กรพรรคคอมมิวนิสต์จีนกับผู้ฝึกอีกคนหนึ่ง ครั้งหนึ่งฉันยุ่ง มีน้ําอยู่ที่พื้นห้องน้ําในอะพาร์ตเมนต์แต่ฉันไม่เห็น เท้าของฉันลื่นไถลและล้มหงายหลัง หัวของฉันกระแทกโถส้วม

ฉันหมดสติ เมื่อฉันรู้สึกตัว ฉันไม่รู้ว่าฉันนอนอยู่ที่นั่นนานแค่ไหน ฉันเหงื่อออกและเสื้อผ้าเปียกโชก แล้วฉันก็จําได้ว่าฉันล้ม หัวของฉันเจ็บและรู้สึกราวกับว่ามันจะระเบิด ฉันขยับมือหรือเท้าไม่ได้ และลุกขึ้นไม่ได้

เนื่องจากฉันอยู่คนเดียวในอะพาร์ตเมนต์ ฉันจึงเรียกเสียงดังว่า "ท่านอาจารย์ โปรดช่วยฉันด้วย ! ท่านอาจารย์ ช่วยฉันด้วย !" ฉันค่อย ๆ ขยับมือและเท้าได้ หัวของฉันหายปวด และฉันก็สามารถลุกขึ้นยืนได้ ฉันไปที่ภาพถ่ายของท่านอาจารย์และขอบพระคุณท่าน สําหรับคนทั่วไปที่อยู่ในวัย 80 ปีเศษ การล้มเช่นนี้อาจเสียชีวิตได้ แต่ฉันไม่เป็นไร

ฉันเปลี่ยนเสื้อผ้าและไปที่บ้านของผู้ฝึกอีกคน ตอนนั้นเป็นเวลา 7:30 น. และเธอกำลังจะออกไปทํางาน นั่นหมายความว่าตั้งแต่ฉันล้ม หมดสติ รู้สึกตัว ได้รับการช่วยชีวิตจากท่านอาจารย์ จนเดินมาถึงที่นี่ กระบวนการทั้งหมดใช้เวลาเพียง 1 ชั่วโมงเท่านั้น มันเหลือเชื่อ ฉันบอกผู้ฝึกคนนี้ว่าเกิดอะไรขึ้น และเราทั้งคู่ก็ซาบซึ้งจนน้ำตาไหล

เมื่อฉันนึกถึงแรงจูงใจเริ่มแรกของฉันที่ฉันเริ่มฝึกครั้งแรก ฉันแค่ต้องการชีวิตที่มีสุขภาพดีและมีความสุข ฉันเห็นแก่ตัว ฉันเข้าใจในภายหลังว่าผู้ฝึกก้าวไปไกลกว่านั้น เราอยู่ที่นี่ไม่เพียงเพื่อบำเพ็ญตัวเอง แต่ยังช่วยท่านอาจารย์ช่วยเหลือผู้คนด้วย การเปลี่ยนตัวเราจากคนที่เห็นแก่ตัวไปเป็นคนที่ไม่เห็นแก่ตัวมีความสำคัญมาก เมื่อนั้นเราจึงจะเป็นผู้ฝึกที่แท้จริงได้เพราะนั่นคือจุดมุ่งหมายที่เราอยู่ที่นี่

ฉันได้พบกับเจ้าหน้าที่เกษียณคนหนึ่งซึ่งอายุเท่าฉัน เขามีไหวพริบเฉียบแหลมและดูเหมือนเจ้าหน้าที่ระดับสูงที่เกษียณแล้ว ก่อนหน้านี้ผู้ฝึกหลายคนบอกเขาเกี่ยวกับต้าฝ่า เขาถามฉันคําถามหนึ่งที่เขาบอกว่าคำถามนี้อยู่ในใจของเขาเสมอคือ "สําหรับคนในวัย 80 ปีเศษอย่างคุณ คุณควรอยู่บ้าน ให้ลูกหลานของคุณดูแล ทําไมคุณถึงวิ่งวุ่นทุกวันแบบนี้ ไม่มีใครจ่ายเงินให้คุณสักบาท คุณอาจถูกคนด่าว่าและตํารวจอาจจับกุมคุณ ทําไมคุณถึงทําแบบนี้"

ฉันท่องคําสอนของท่านอาจารย์หลี่

"ไม่ใช่เพื่อผลตอบแทนไม่ได้เพื่อแสวงหา

เมื่อมหันตภัยมาถึงให้ท่านเหลือรอด"

("สงบใจมองดูสักหน่อย” หงอิ๋น 3)

ฉันบอกเขาว่าพรรคคอมมิวนิสต์จีนหลอกลวงและทําร้ายผู้คนมานานหลายทศวรรษ ในระหว่างการประทุษร้ายฝ่าหลุนต้าฝ่า พรรคคอมมิวนิสต์จีนได้สร้างโฆษณาชวนเชื่อทุกรูปแบบและผลักดันผู้คนไปสู่เส้นทางที่ไม่มีทางหวนกลับ "พวกเราผู้ฝึกทําเช่นนี้ในช่วง 26 ปีที่ผ่านมา เพราะเราต้องการให้ผู้คนรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นและตัดสินใจเลือกได้ถูกต้อง"

เขาขอบคุณฉันซ้ําแล้วซ้ําอีกและบอกว่าผู้ฝึกทํางานหนักมาก "ไม่ต้องขอบคุณฉัน ท่านอาจารย์หลี่สอนให้เราเป็นคนดี กรุณาขอบคุณท่าน" ฉันตอบ

เมื่อเทียบกับผู้ฝึกอื่น ฉันไม่ได้ทําอะไรมากนัก ฉันไม่มีจิตยึดติดเรื่องอายุ ตราบใดที่ฉันยังอยู่ในโลกมนุษย์นี้ ฉันจะยกระดับตัวเองต่อไปและช่วยท่านอาจารย์ช่วยเหลือผู้คนต่อไป เพราะนั่นคือภารกิจของเรา

(บทความนี้ได้รับการคัดเลือกสำหรับฝ่าฮุ่ยประเทศจีนบน Minghui.org ครั้งที่ 22)

ลิขสิทธิ์ © 1999-2025 Minghui.org สงวนลิขสิทธิ์