The New York Times เปลี่ยนไปได้อย่างไร

(Minghui.org) ความจริง ความเที่ยงตรง และความเป็นกลาง เป็นรากฐานที่สําคัญของจรรยาบรรณวารสารศาสตร์ แต่มุมมองของสื่อสารมวลชนอาจเปลี่ยนไปเมื่อได้รับอิทธิพลจากผลประโยชน์ทางวัตถุ เช่น ผลประโยชน์ที่พรรคคอมมิวนิสต์จีนเสนอ เราสามารถสังเกตเห็นการเปลี่ยนแปลงเช่นนี้ใน The New York Times โดยการตรวจสอบการรายงานข่าวเกี่ยวกับการประทุษร้ายฝ่าหลุนกงตลอดหลายปีที่ผ่านมา

The New York Times เป็นหนึ่งในหนังสือพิมพ์สำนักแรกที่รายงานการอุทธรณ์อย่างสงบของผู้ฝึกฝ่าหลุนกงในกรุงปักกิ่งเมื่อวันที่ 25 เมษายน 1999 ตามรายงานของหนังสือพิมพ์นี้เมื่อวันที่ 27 เมษายน 1999 ชื่อเรื่อง "ในกรุงปักกิ่ง : เสียงคํารามของผู้ประท้วงเงียบ (In Beijing: A Roar of Silent Protesters)" ผู้ฝึกสงบและสันติ และ "... การประมาณการของรัฐบาลระบุว่ามีผู้ฝึกประมาณ 70 ล้านคน ซึ่งนับเป็นกลุ่มประชากรขนาดใหญ่ในประเทศที่มีประชากร 1.2 พันล้านคน"

เมื่อผู้ฝึกฝ่าหลุนกงจัดงานแถลงข่าวที่สมาคมผู้สื่อข่าวแห่งสหประชาชาติ (United Nations Correspondents Association, UNCA) เมื่อวันที่ 7 ตุลาคม 1999 The New York Times ได้รายงานเกี่ยวกับเหตุการณ์นี้ Erol Avdovic ซึ่งเป็นประธานของ UNCA ที่เชิญผู้ฝึกเข้าร่วมงาน ให้ข้อมูลว่าโฆษกคณะผู้แทนจีนประจําสหประชาชาติขอให้เลื่อนหรือยกเลิกการแถลงข่าวดังกล่าว แต่คําขอของเขาถูกปฏิเสธ นับตั้งแต่ UNCA ก่อตั้งในปี 1948 UNCA ได้ส่งเสริมเสรีภาพในการพูด ซึ่งเป็นสิ่งที่พรรคคอมมิวนิสต์จีนกลัวมากที่สุด ในประเทศจีนที่ซึ่งพรรคคอมมิวนิสต์จีนใส่ร้ายฝ่าหลุนกงอย่างครอบคลุม ประชาชนได้ยินเฉพาะด้านที่ฝ่าหลุนกงถูกพรรคคอมมิวนิสต์จีนใส่ร้ายเท่านั้น การเปิดเผยความจริงอย่างทันท่วงทีเป็นสิ่งสําคัญอย่างยิ่งสําหรับสิทธิในการรับรู้ของสาธารณชน และเพื่อปกป้องสิทธิมนุษยชนของผู้ฝึกฝ่าหลุนกง

วันที่ 21 มกราคม 2000 The New York Times พิมพ์เผยแพร่รายงานที่ครอบคลุมเกี่ยวกับการกักขังผู้ฝึกฝ่าหลุนกงมากกว่า 50 คนในโรงพยาบาลจิตเวชโจวโข่วเตี้ยน หยาง หยาง ซึ่งเป็นโฆษกสถานีตํารวจที่อยู่ใกล้โรงพยาบาลนี้ได้ให้สัมภาษณ์กับ AFP โดยพูดว่าผู้ฝึกเหล่านี้ไม่ใช่ผู้ป่วย แต่พวกเขาถูกกักตัวไว้ที่นั่นเพื่อ "ล้างสมอง" รายงานของ The New York Times เปิดโปงความตั้งใจที่ชั่วร้ายของพรรคคอมมิวนิสต์จีนที่จะใช้โรงพยาบาลจิตเวชหลายแห่งเพื่อประทุษร้ายผู้ฝึกฝ่าหลุนกง

ในปี 2001 The New York Times อ้างรายงานการสืบสวนที่ระบุว่ารัฐบาลจีนใช้วิธีการทางการเมืองเพื่อปราบปรามผู้ฝึกฝ่าหลุนกงและผู้เห็นต่างโดยส่งพวกเขาไปยังโรงพยาบาลจิตเวช กรณีที่คล้ายกันนี้ถูกเปิดเผยอย่างรวดเร็วและได้รับความสนใจและการวิพากษ์วิจารณ์จากองค์กรสิทธิมนุษยชนระหว่างประเทศ

ในเดือนกุมภาพันธ์ 2000 The New York Times รายงานว่า รายงานสิทธิมนุษยชนของกระทรวงการต่างประเทศสหรัฐอเมริกา ประจำปี 1999 เน้นที่ประเทศจีน นอกจากนี้ รายงานนี้ยังเน้นว่าหลังจากที่รัฐบาลคลินตันตัดสินใจประณามประวัติด้านสิทธิมนุษยชนของจีนในการประชุมสิทธิมนุษยชนแห่งสหประชาชาติ ณ กรุงเจนีวา เมื่อวันที่ 6 มีนาคม 2000 ประเทศจีนพยายามหลีกเลี่ยงการวิพากษ์วิจารณ์ด้วยวิธีการทางการทูตและวิธีเดิม ๆ อยู่บ่อยครั้ง

วันที่ 21 กันยายน 2005 The New York Times ตีพิมพ์รายงานเกี่ยวกับความอยุติธรรมในกระบวนการยุติธรรมในประเทศจีน ซึ่งรวมถึงการทรมานที่มีอย่างแพร่หลายและการเพิกเฉยต่อชีวิตมนุษย์ บทความนี้ระบุว่า กฎหมายในประเทศจีนไม่ได้ปกป้องสิทธิของประชาชน แต่กลับเป็นแหล่งที่มาของความหวาดกลัวของคนทั่วไป

เป็นเวลาหลายปีที่ The New York Times ติดตามและรายงานเกี่ยวกับฝ่าหลุนกงในทางบวก โดยนำเสนอรายงานของสภาคองเกรสสหรัฐฯ เกี่ยวกับการประทุษร้ายฝ่าหลุนกงโดยพรรคคอมมิวนิสต์จีนและการละเมิดสิทธิมนุษยชนอย่างร้ายแรงต่อผู้ฝึก นอกจากนี้ สื่อนี้ยังได้เผยแพร่ข้อมูลข้อเท็จจริงให้กับประชาคมโลกได้รับรู้เกี่ยวกับการประทุษร้ายพลเมืองจีนที่เชื่อในความจริง-ความเมตตา-ความอดทน แต่พรรคคอมมิวนิสต์จีนไม่พอใจรายงานเหล่านี้

การเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่

ในปี 2006 กลุ่มผู้ฝึกฝ่าหลุนกงที่มีพรสวรรค์ในสหรัฐอเมริกาได้ก่อตั้ง Shen Yun Performing Arts ในนิวยอร์ก โดยมีเป้าหมายเพื่อฟื้นฟูวัฒนธรรมจีนที่สืบทอดมานาน 5,000 ปี การนําเสนอวัฒนธรรมดั้งเดิมของจีนโดยเสินยวิ่นสร้างความไม่พอใจให้กับพรรคคอมมิวนิสต์จีน

เนื่องจาก Shen Yun Performing Arts ตั้งอยู่ในสหรัฐอเมริกา พรรคคอมมิวนิสต์จีนจึงไม่สามารถปราบปรามหรือปิดได้โดยตรง ดังนั้นพรรคคอมมิวนิสต์จีนจึงใช้กลยุทธ์ที่ใช้อยู่ตามปกติ โดยอาศัยสถานกงสุลจีนในการติดสินบนสื่อมวลชน เจ้าหน้าที่ และอันธพาลในต่างประเทศเพื่อแทรกแซงโดยตรง พรรคคอมมิวนิสต์จีนพยายามสร้างปัญหาให้กับเสินยวิ่นทุกด้าน โดยใช้สายลับทำการคุกคาม ข่มขู่ด้วยความรุนแรง กล่าวหาเท็จ และก่อวินาศกรรมรถบัสของคณะการแสดง ในความพยายามที่จะหยุดเสินยวิ่น พรรคคอมมิวนิสต์จีนค่อย ๆ ขยายกิจกรรมทางอาชญากรรม

ในปี 2008 The New York Times เปลี่ยนน้ําเสียงของการรายงานอย่างฉับพลันเมื่อนำเสนอข่าวเกี่ยวกับการแสดงของเสินยวิ่น อย่างไรก็ตาม การนำเสนอข่าวแบบด้านเดียวและไม่เป็นความจริง ซึ่งชวนให้นึกถึงสื่อของพรรคคอมมิวนิสต์จีน นั้นไม่สามารถยืนหยัดได้ในสหรัฐอเมริกา เนื่องจากผู้คนสามารถเข้าถึงมุมมองที่แตกต่างกันได้อย่างเสรี และไม่ถูกสื่อตบตาได้ง่าย ๆ

ที่จริง รายงานที่มีอคติของ The New York Times กระตุ้นความอยากรู้อยากเห็นของชาวอเมริกันและทำให้ผู้อ่านจํานวนมากไปชมเสินยวิ่น แองกัสซึ่งเป็นแพทย์ในนิวเจอร์ซีย์ พูดหลังจากดูการแสดงของเสินยวิ่นว่าเขาชอบการแสดงนี้มาก และพูดว่าบทความของ The New York Times ไม่น่าเชื่อถือ เขาพูดว่าการร้องเพลง การเต้นรํา การออกแบบท่าเต้น และเรื่องราวในการแสดงดีมากทั้งหมด และการแสดงก็ดีกว่าที่บทความเขียนบรรยายไว้มาก

บทความของ The New York Times ทําให้สาธารณชนเห็นอิทธิพลของพรรคคอมมิวนิสต์จีน และเปิดโปงความสัมพันธ์เบื้องหลังระหว่าง The New York Times กับพรรค แม้ว่าจะมีรายงานด้านบวกเกี่ยวกับฝ่าหลุนกงในปีต่อ ๆ มา แต่เมื่อใครยอมรับโลกทัศน์ของพรรคคอมมิวนิสต์จีนแล้ว ก็ยากที่จะหลบหนี ในปี 2014 The New York Times ได้ให้เวทีกับนักธุรกิจชาวจีน เฉินกวงเบียว ในการใส่ร้ายฝ่าหลุนกง โดยใช้ข้ออ้างในการเข้าซื้อกิจการ The New York Times เฉินใช้การแถลงข่าวในนิวยอร์กเพื่อปลุกกระแสเรื่องหลอกลวงเกี่ยวกับการเผาตัวเองที่เกิดขึ้นเมื่อ 13 ปีก่อน พรรคคอมมิวนิสต์จีนจัดฉาก เหตุการณ์การเผาตัวเอง ขึ้นเพื่อใส่ร้ายฝ่าหลุนกงและใช้เป็นเหตุผลในการยืนยันว่าการประทุษร้ายของตนมีความชอบธรรม

การวิจัยเล็กน้อยเกี่ยวกับฝ่าหลุนกงแสดงให้เห็นว่าฝ่าหลุนกงห้ามการฆ่าตัวตายอย่างชัดเจน และสอนให้ผู้คนเป็นคนจิตใจดีและเห็นคุณค่าของชีวิต ในทางตรงกันข้าม พรรคคอมมิวนิสต์จีนคํานึงถึงชีวิตมนุษย์น้อยมาก และได้สังหารประชาชนจีนหลายสิบล้านคนในระหว่างการรณรงค์ทางการเมือง อย่างไรก็ตาม เมื่อได้รับสิ่งจูงใจที่พรรคคอมมิวนิสต์จีนเสนอ The New York Times ก็หันหลังให้กับมาตรฐานทางจริยธรรมและขายมโนธรรมของตน

ทำไมนักธุรกิจของพรรคคอมมิวนิสต์จีนจึงแสร้งทําเป็นซื้อกิจการ The New York Times แทนที่จะเป็นสื่ออื่น ๆ The New York Times อาจได้รับอิทธิพลอย่างมากจากพรรคคอมมิวนิสต์จีน ทําให้ระบอบการปกครองนี้ใช้หนังสือพิมพ์เป็นอาวุธโฆษณาชวนเชื่อได้ง่ายขึ้น

วันที่ 7 กรกฎาคม 2020 The New York Times ทําหน้าที่เป็นกระบอกเสียงของพรรคคอมมิวนิสต์จีนอีกครั้งโดยวิพากษ์วิจารณ์ซอฟต์แวร์ที่พัฒนาโดยผู้ฝึกฝ่าหลุนกงเพื่อให้ผู้คนในประเทศจีนสามารถเลี่ยงไฟร์วอลล์อินเทอร์เน็ตของพรรคคอมมิวนิสต์จีนได้ โดยอ้างถึง Rebecca MacKinnon อดีตหัวหน้าสํานัก CNN ในปักกิ่ง บทความนี้พยายามลดบทบาทของซอฟต์แวร์ลง แต่ข้อโต้แย้งนี้ไม่สอดคล้องกับข้อเท็จจริง ถ้าซอฟต์แวร์นี้ไม่ได้ผล แล้วทําไมพรรคคอมมิวนิสต์จีนจึงใช้เงินจํานวนมหาศาลเพื่อสร้างไฟร์วอลล์อินเทอร์เน็ต ทำไมพรรคคอมมิวนิสต์จีนจึงใช้เงินจํานวนมากเพื่อเซ็นเซอร์อินเทอร์เน็ตและ WeChat ในประเทศจีน และพยายามลบรายงานที่เปิดเผยสถานการณ์ที่แท้จริงในประเทศจีน การกระทําของพรรคคอมมิวนิสต์จีนแสดงให้เห็นถึงบทบาทสําคัญของเครื่องมือซอฟต์แวร์ในการเลี่ยงการเซนเซอร์

การแทรกซึมที่ไม่เคยมีมาก่อน

เมื่อปลายปี 2020 พรรคคอมมิวนิสต์จีนได้ขยายการรายงานข่าว สื่อ และการฝึกอบรมโซเชียลมีเดียของการประชุมสมัชชาแห่งชาติครั้งที่ 19 พร้อมทั้งให้ทุนสนับสนุนการเดินทางของสื่อหลัก 5 สํานัก รวมถึง The New York Times ไปยังประเทศจีน ผู้ที่คุ้นเคยกับกลยุทธ์ของพรรคคอมมิวนิสต์จีนทราบว่า "การเดินทางไปประเทศจีน (China Trip)" นี้เป็นรูปแบบหนึ่งของการติดสินบนและการครอบงำความคิด ด้วยความมืดบอดจากผลประโยชน์ส่วนตน The New York Times จึงลืมเรื่องสิทธิมนุษยชน

ในปี 2024 The New York Times พิมพ์เผยแพร่บทความ 8 บทความ ภายใน 6 เดือน ที่ใส่ร้ายเสินยวิ่นและฝ่าหลุนกง รายงานเหล่านี้สอดคล้องกับมาตรฐานด้านบรรณาธิการที่อ้างว่า "เป็นกลาง" และ "ไม่เกรงกลัวหรือไม่เอื้อประโยชน์" หรือไม่

อาจไม่ใช่เรื่องง่ายสําหรับผู้ที่ตาบอดด้วยผลประโยชน์ทางวัตถุที่จะเข้าใจการฝึกจิตวิญญาณ ผู้ฝึกฝ่าหลุนกงปฏิบัติตามหลักการของความจริง-ความเมตตา-ความอดทน และพวกเขาสามารถอดทนต่อการประทุษร้ายมานานกว่าสองทศวรรษและยังคงยึดมั่นในความเชื่อของตนแม้ต้องเผชิญกับกลยุทธ์ในการทำให้หวาดกลัวของพรรคคอมมิวนิสต์จีนก็ตาม

ชาวจีนส่วนใหญ่ปรับตัวให้สอดคล้องกับพรรคคอมมิวนิสต์จีนเนื่องจากการชักจูง การข่มขู่ และการปราบปรามอย่างรุนแรง ผู้นำประเทศและสถาบันทางการเมือง เศรษฐกิจ และวัฒนธรรมที่สําคัญในประชาคมระหว่างประเทศก็ไม่สามารถหยุดการแทรกซึม การบ่อนทำลาย การเป็นแนวร่วม สงครามไร้ขีดจํากัด และวิธีการชั่วร้ายอื่น ๆ ของพรรคคอมมิวนิสต์จีนได้

The New York Times กลายเป็นหนึ่งในหนังสือพิมพ์ชั้นนําในสหรัฐอเมริกา เนื่องจากเจ้าของเดิมปฏิบัติตามหลักการของการรายงานข่าวที่กําหนดไว้เมื่อหนังสือพิมพ์ใกล้จะล้มละลายในปี 1896 "เพื่อให้ข่าวที่เป็นกลาง โดยไม่เกรงกลัวหรือไม่เอื้อประโยชน์ โดยไม่คํานึงถึงพรรค นิกาย หรือผลประโยชน์ที่เกี่ยวข้อง"

แต่ใครเป็นเจ้าของ The New York Times ในปัจจุบัน ใครทําให้หนังสือพิมพ์นี้ละทิ้งหลักการของการรายงานที่เป็นกลาง ยอมรับจิตวิญญาณของลัทธิคอมมิวนิสต์ และยอมเสี่ยงต่อการสูญเสียความไว้วางใจจากสาธารณชน

ความจริง-ความเมตตา-ความอดทนเป็นค่านิยมสากล อาจารย์หลี่หงจื้อซึ่งเป็นผู้ก่อตั้งฝ่าหลุนกงอธิบายว่าผู้ที่ปฏิบัติตนตามค่านิยมเหล่านี้เป็นคนดี ในขณะที่ผู้ที่เบี่ยงเบนจากค่านิยมนี้ไม่ใช่คนดี แต่ละบุคคลพิจารณาตัดสินความจริงด้วยตัวเองและเลือกเส้นทางที่จะก้าวเดินเอง ผู้ที่ยังคงทําความชั่ว รวมถึงการช่วยเหลือพรรคคอมมิวนิสต์จีนประทุษร้ายผู้บริสุทธิ์ จะต้องรับผิดชอบต่อการกระทําของพวกเขาซึ่งอยู่ภายใต้การควบคุมของเทพ