ฝ่าหลุนต้าฝ่านําความหวังมาสู่ครอบครัว

(หมิงฮุย) เหอ จื๋อหยู่ เป็นเด็กผู้หญิงขี้อายและเป็นคนเงียบ ในโลกที่ซับซ้อนนี้ เธอมักสงสัยว่า "ฉันเป็นใคร ทําไมฉันอยู่ที่นี่" เมื่อเธอถามคําถามเหล่านี้กับพ่อแม่และครู พวกเขาไม่มีคำตอบให้

แม่ของเธอต่อสู้กับปัญหาสุขภาพอย่างเงียบ ๆ เมื่อจื๋อหยู่อายุ 8 ขวบ เธอเริ่มสังเกตเห็นเส้นผมของแม่ร่วงอยู่บนพื้นบ้าน เมื่อเธอชี้ให้แม่ดู เธอเห็นสีหน้าที่เจ็บปวดและสิ้นหวังบนใบหน้าของแม่ แม่ของเธอได้รับการวินิจฉัยว่าเป็นมะเร็ง เช่นเดียวกับยายของจื๋อหยู่

แม่ของเธอพูดกับเธอว่า "ช่วยดูแลพ่อและน้องชายของลูกด้วยนะ" เธอไม่ได้บอกลูกสาวของเธอว่าเธอได้เขียนพินัยกรรมของเธอไว้แล้วเพราะเธอรู้ว่าเวลาของเธอเหลืออยู่ไม่มาก

แผ่นพับนำปาฏิหาริย์มาให้

ในเดือนสิงหาคม 2004 ขณะที่แม่ของจื๋อหยู่รู้สึกว่าถึงเวลาแล้วที่จะต้องอําลาครอบครัว เพื่อนคนหนึ่งได้มอบแผ่นพับที่มีข้อมูลเกี่ยวกับเวิร์กช็อปฝ่าหลุนต้าฝ่า 9 วันให้เธอ และพูดว่า "ลองดูนะ สามีของฉันเป็นแผลในกระเพาะอาหาร แต่เขาหายดีหลังจากที่เขาเริ่มฝึกฝ่าหลุนต้าฝ่า"

แม้ว่าเวิร์กช็อปได้เริ่มไปแล้วและเหลือเวลาอีกเพียง 2 วัน แต่แม่ของจื๋อหยู่ก็ตัดสินใจเข้าเรียน น่าแปลกที่เธอนอนหลับสนิทมากในคืนแรก (เธอนอนไม่หลับเป็นเวลา 14 คืนแล้วเนื่องจากความเจ็บปวดที่เธอทนทุกข์ทรมานอยู่)

แม่ของจื๋อหยู่รู้สึกประทับใจ จึงซื้อหนังสือจ้วนฝ่าหลุน ซึ่งเป็นคําสอนหลักของฝ่าหลุนต้าฝ่า "เพราะฉันมีเวลาเหลือไม่มากนัก ฉันรู้ว่าฉันต้องอ่านหนังสือเล่มนี้ให้จบ" เธอนึก "ถ้าฉันตาย อย่างน้อยฉันก็ได้อ่านหนังสือเล่มนี้"

ขณะที่เธออ่าน เธอสังเกตว่าความเจ็บปวดอย่างรุนแรงของเธอหายไป ร่างกายของเธอกลับรู้สึกเบาและสามารถกินอาหารและนอนหลับได้ดี ร่างกายที่ซูบผอมของเธอเริ่มฟื้นตัว

"จ้วนฝ่าหลุนคือปาฏิหาริย์" จื๋อหยู่พูด "เราสังเกตว่าผมบาง ๆ ของแม่ของฉันหนาแน่นขึ้น และใบหน้าซีดหม่นหมองของเธอก็สดใสขึ้น เธอดูเหมือนคนละคน"

แม่ของเธอดีใจกับการเปลี่ยนแปลง จึงรีบเล่าเรื่องนี้ให้เครือญาติฟังทันที ยายและป้าของแม่ของจื๋อหยู่ซึ่งเป็นมะเร็งทั้งคู่เริ่มฝึกฝ่าหลุนต้าฝ่า การเปลี่ยนแปลงของพวกเขาก็น่าทึ่งเช่นกัน

"เนื่องจากเคมีบําบัด ยายจึงมีผมเหลืออยู่เพียงเล็กน้อย" จื๋อหยู่พูด "เมื่อฉันไปเยี่ยมเธอหลังจากที่เธอเริ่มฝึกฝ่าหลุนกง ฉันสังเกตว่าผมของเธอหนาและดํา ทําให้ฉันประหลาดใจจริง ๆ"

เหอ จื๋อหยู่ และแม่ของเธอเข้าร่วมการประชุมแลกเปลี่ยนประสบการณ์ฝ่าหลุนต้าฝ่า

ฝันร้ายจบลงแล้ว

ตั้งแต่จื๋อหยู่ยังเป็นเด็กเล็ก เธอมักฝันร้ายแบบเดิม ๆ ว่า "สัตว์ประหลาดกลุ่มหนึ่งไล่ตามฉันและพยายามจับฉัน" หลังจากที่แม่ของเธอเริ่มฝึกฝ่าหลุนต้าฝ่า จื๋อหยู่ก็เลิกฝันร้ายนี้

แม่อ่านคําสอนของฝ่าหลุนต้าฝ่าให้ลูก ๆ ฟังในตอนเย็น ทั้งจื๋อหยู่และพี่ชายของเธอชอบหงอิ๋น เธอพูดว่า "เราไม่ค่อยเข้าใจนัก แต่เรารู้ว่าต้าฝ่าดี และต้าฝ่าบอกเราว่าจะเป็นคนที่ดีขึ้นได้อย่างไร"

ความฝันของจื๋อหยู่เปลี่ยนไป "หลายครั้งที่ฉันเห็นแม่นั่งสมาธิ และร่างกายของแม่เปล่งประกาย ขณะที่ฉันเดินเข้าไปหาแม่ แสงที่เปล่งออกมาจากร่างกายของแม่กําจัดสัตว์ประหลาดไปทั้งหมด หลังจากที่ฉันฝันเช่นนี้ซ้ํา ๆ ฝันร้ายของฉันก็หยุด"

ไม่นานหลังจากนั้น จื๋อหยู่ก็เข้าเรียนในโรงเรียนมัธยมต้นและเธอก็นอนหลับสบายทุกคืน กระทั่งคืนหนึ่งในปีแรกของโรงเรียนมัธยมปลาย เธอก็ฝันอีกครั้ง "พายุเฮอริเคนมาและทําลายทุกสิ่ง ทั้งบ้าน ต้นไม้ คน และอาคารทั้งหมด ฉันกําลังเดินอยู่คนเดียวในสถานที่รกร้างว่างเปล่าและได้ยินเสียงดนตรีของฝ่าหลุนต้าฝ่า ฉันเดินตามเสียงนั้นและเห็นแม่กําลังฝึกท่าของฝ่าหลุนต้าฝ่าและเธอกําลังนั่งสมาธิ เมื่อฉันตื่นขึ้นมา ฉันก็ตระหนักว่ามีเพียงฝ่าหลุนต้าฝ่าเท่านั้นที่สามารถช่วยเราได้ในยามที่เกิดภัยพิบัติ"

การเป็นผู้ฝึกฝ่าหลุนต้าฝ่า

ในปี 2015 ขณะที่จื๋อหยู่เรียนอยู่ชั้นปีที่ 2 ในมหาวิทยาลัย เธอป่วยเป็นโรคซึมเศร้า เธอมีอาการนอนไม่หลับ ทำให้เธอนอนไม่ได้

เธอนึกถึงแม่ของเธอและฝ่าหลุนต้าฝ่า จื๋อหยู่จึงกลับบ้านและได้รับหนังสือจ้วนฝ่าหลุน เธอพูดว่า "ฉันคิดว่า เพราะฉันนอนไม่หลับ ฉันจะอ่านหนังสือเล่มนี้ หลังจากที่ฉันเริ่มอ่านหนังสือ ฉันก็นอนหลับได้สบาย" เธอพูด

จื๋อหยู่ดาวน์โหลดเสียงดนตรีประกอบการฝึกท่า และฝึกท่าในหอพักของเธอทุกวัน ไม่นานหลังจากนั้น เพื่อนร่วมชั้นของเธอก็สังเกตเห็นการเปลี่ยนแปลงของเธอ เธอผอมเพราะเป็นโรคกระเพาะ หลังจากที่เธอเริ่มฝึก ความอยากอาหารของเธอก็เพิ่มขึ้นและน้ําหนักก็เพิ่มขึ้น

วันหนึ่งเพื่อนร่วมชั้นคนหนึ่งพูดว่า "ผมของคุณดำมาก คุณย้อมหรือเปล่า" จื๋อหยู่ส่องกระจก ใช่ ผมของเธอสีเข้มขึ้นและหนาขึ้นมาก "ฉันรู้สึกขอบคุณฝ่าหลุนต้าฝ่ามากที่ทําให้ฉันอยากอาหารและมีสุขภาพที่ดี"

เป็นคนที่ดีขึ้น

เมื่อเธอเรียนอยู่ชั้นปีที่ 3 เพื่อนของเธอคนหนึ่งมักทําให้เธอลําบากอยู่เสมอ และพูดเรื่องแย่ ๆ เกี่ยวกับเธอต่อหน้าคนอื่น วันหนึ่งเพื่อนคนนี้ส่งข้อความหาเธอว่า "ฉันเกลียดคุณมาก"

จื๋อหยู่สับสนและถามว่าทําไมเธอจึงโกรธ แต่เพื่อนไม่ตอบ จื๋อหยู่รู้สึกว่าไม่ยุติธรรมและอัดอั้น เธอจึงร้องไห้ เธอเล่าว่า "เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นทุกวัน ฉันมักจะเช็กตารางเรียนอยู่บ่อย ๆ โดยหวังว่าฉันจะไม่ได้เรียนห้องเดียวกับเธอ"

เพื่อนบางคนถามว่าเกิดอะไรขึ้น เธอพูดว่า "ฉันเตือนตัวเองว่าฉันเป็นผู้ฝึกฝ่าหลุนต้าฝ่า และฉันรู้ว่าฉันไม่ควรพูดเรื่องไม่ดีเกี่ยวกับคนอื่น ดังนั้นฉันจึงเลือกที่จะเงียบและอดทน"

จื๋อหยู่พยายามอย่างหนักและรู้สึกโดดเดี่ยว เธอไม่ได้โต้เถียงหรือตอบโต้ เธอแค่อ่านจ้วนฝ่าหลุนต่อไป วันหนึ่งขณะที่เธออ่านบทที่ 4 เธอก็รับรู้ได้ว่าความรู้สึกด้านลบของเธอเป็นความคิดของมนุษย์ "ถ้าฉันเป็นผู้ฝึกที่แท้จริง ฉันจะไม่มีความโกรธเคืองใด ๆ ดังนั้นฉันจึงตัดสินใจที่จะทําให้ดีขึ้น แม้ว่าเธอจะยังคงปฏิบัติต่อฉันแบบนั้น ฉันก็สามารถรักษาความสงบในใจได้" เธอพูด

วันที่เธอจบการศึกษา จื๋อหยู่และเพื่อนคนนี้บังเอิญนั่งติดกัน "เราสามารถพูดคุยกันได้เหมือนเพื่อน ฉันสังเกตว่าทัศนคติของเธอที่มีต่อฉันดีขึ้นมาก" เธอพูด "จากเรื่องนี้ ฉันได้เรียนรู้ว่าเมื่อประสบกับความขัดแย้ง ผู้ฝึกจะไม่หลีกเลี่ยงปัญหา แต่จะปล่อยวางความคิดของมนุษย์แทน และรู้สึกว่าความขัดแย้งเป็นโอกาสในการบำเพ็ญ เมื่อกรรมถูกกําจัด ความขัดแย้งจะหายไป" เธอพูด

จื๋อหยู่อ่านคําสอนของฝ่าหลุนต้าฝ่า

ตอนนี้จื๋อหยู่เป็นสาวน้อยแล้วและเป็นผู้ฝึกฝ่าหลุนต้าฝ่าที่แน่วแน่ เธออธิบายว่า "ฉันรู้สึกขอบคุณอย่างมากที่ต้าฝ่าให้จิตใจที่สงบสุขแก่ฉันในโลกที่วุ่นวายนี้" "หลักการของความจริง-ความเมตตา-ความอดทนทําให้ครอบครัวของฉันดีขึ้น และตอนนี้ฉันเป็นคนที่ดีขึ้น ฉันรู้สึกขอบคุณมาก"

บทความที่ผู้บำเพ็ญพูดถึงความเข้าใจของพวกเขาโดยปกติจะสะท้อนถึงการรับรู้ของบุคคลในช่วงเวลาหนึ่งตามสภาวะการบำเพ็ญของพวกเขา และการนำเสนอบทความเหล่านี้มีเจตนาในการช่วยให้ยกระดับร่วมกัน