[เฉลิมฉลองวันฝ่าหลุนต้าฝ่าโลก] ฉันปล่อยวางผลประโยชน์ส่วนตนและนึกถึงผู้อื่นก่อนเพราะฉันฝึกฝ่าหลุนต้าฝ่า

(Minghui.org) ฉันอายุ 65 ปี และฝึกฝ่าหลุนต้าฝ่ามา 27 ปีแล้ว ตลอดเส้นทางการบำเพ็ญของฉัน ท่านอาจารย์หลี่ได้ปกป้องฉันและให้คําใบ้แก่ฉัน และต้าฝ่าก็นําทางฉัน ฉันขอเล่าประสบการณ์ของฉันในการไม่ให้ความสำคัญกับความมั่งคั่งและปฏิบัติต่อผู้อื่นด้วยความเมตตาทั้งในที่ทํางานและที่บ้าน

ความซื่อสัตย์ในการทํางาน

ฉันขายชุดชั้นในในห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง มีเคาน์เตอร์ขายชุดชั้นใน 6 เคาน์เตอร์ในห้างสรรพสินค้า เจ้าของเคาน์เตอร์ที่ฉันขายไว้วางใจฉันและไม่เคยนับสินค้าในขณะที่เจ้าของเคาน์เตอร์อื่น ๆ นับสินค้าเดือนละครั้ง พวกเราพนักงานขายประจำร้านได้รับเงินเดือนบวกกับค่าคอมมิสชันทุกเดือน เมื่อมีเศษในการจ่ายเงินให้เรา เจ้าของร้านจะปัดขึ้น ฉันคืนเงินส่วนเกินให้เจ้าของเสมอ เขาบอกคนอื่นอย่างมีความสุขว่า "ดูสิ พนักงานขายของผมไม่ต้องการเงินส่วนเกิน"

ฉันไม่แก้ไขบันทึกเมื่อฉันขายสินค้า ฉันบันทึกจํานวนเงินจริงสําหรับสินค้าที่ฉันขาย ผู้หญิงคนหนึ่งมาที่เคาน์เตอร์ของฉันเพื่อซื้อชุดชั้นในจำนวนหนึ่งและเธอต้องการสีบางสี ฉันหยิบชุดชั้นในคุณภาพดีออกมา และราคาอยู่ที่ 25 หยวน แต่ผู้หญิงคนนี้ไปที่เคาน์เตอร์ถัดไปเพื่อดูสินค้าที่คล้ายกัน พนักงานขายบอกเธอว่าราคาคู่ละ 38 หยวน ที่จริงคุณภาพไม่ดีเท่าชุดชั้นในที่ฉันเอาให้เธอดู แต่เธอซื้อสินค้าจากร้านข้าง ๆ เพราะเธอคิดว่าสินค้าที่ราคาสูงกว่าหมายถึงสินค้าที่มีคุณภาพดีกว่า

ก่อนที่เราจะเลิกงานในวันนั้น พนักงานขายที่ร้านข้าง ๆ ถามฉันว่า "ยอดขายของคุณเป็นอย่างไรบ้าง" ฉันตอบว่า "ยอดขายของฉันต่ํา แต่คุณขายชุดชั้นในได้ในราคา 38 หยวน" เธอพูดว่า "อย่าพูดอย่างนั้น ถ้าเจ้านายไม่เห็นยอดขายในบันทึกของฉัน จะเกิดอะไรขึ้น" ฉันคิดในใจว่า "คุณขายในราคา 38 หยวนอย่างชัดเจน" ฉันจึงตระหนักว่าเธอไม่ได้บันทึก 38 หยวนในสมุดบัญชี เธอเขียนจํานวนเงินน้อยกว่าและเก็บส่วนต่างไว้เอง ต่อมาเจ้านายของเธอก็ไล่เธอออก

ถ้าฉันทําสินค้าหาย ฉันก็บอกเจ้านาย วันหนึ่งใกล้ถึงเวลาที่ห้างสรรพสินค้าจะปิด พนักงานขายอื่นบางคน ไปเข้าห้องน้ําและบางคนออกไปซื้อของ เหลือแค่ฉันกับพนักงานขายอีกคนหนึ่งอยู่ที่เคาน์เตอร์ขาย มีลูกค้าไม่กี่คนในร้านในเวลานั้น และมีคนหนึ่งมาซื้อชุดชั้นใน ฉันหยิบให้เธอดู 2 ชุดแต่เธอไม่ชอบ ฉันหยิบให้เธอเลือกอีก 2 ชุด เธอเลือกชุดหนึ่งที่เธอชอบ ส่วนชุดอื่น ๆ ยังกองอยู่บนเคาน์เตอร์ เมื่อฉันหยิบชุดที่วางบนเคาน์เตอร์ ฉันพบว่ามีชุดหนึ่งหายไป เวลานั้นพนักงานขายคนอื่น ๆ กลับมาแล้ว ฉันพูดว่า "ชุดชั้นในหายไป 1 ชุด" พนักงานขายบางคนพูดว่า "อย่าบอกเจ้านาย" ฉันตอบว่า "ฉันต้องบอกเจ้านาย"

เมื่อเจ้านายมา ฉันบอกเขาว่าเกิดอะไรขึ้น เขาพูดว่า "ช่างมันเถอะ" ฉันตอบว่า "ไม่ได้ ตอนที่คุณจ่ายเงินเดือนฉัน ช่วยหักเงินส่วนนี้ไปด้วย" เขารู้สึกประทับใจมากและพูดว่า "เดี๋ยวนี้แทบไม่มีใครเหมือนคุณแล้ว" เมื่อเจ้านายเห็นว่าฉันยืนกรานที่จะชดใช้ค่าเสียหาย เจ้านายจึงหักเงินด้วยราคาทุนของสินค้านั้นออกจากเงินเดือนของฉัน ในเวลานั้น ถ้าเราทํางานทุกวัน เราจะได้เดือนละ 800 หยวน ฉันทํางานนอกเวลาเพิ่มและรายได้ในเดือนนั้นบวกค่าคอมมิสชันที่ฉันได้รับประมาณ 400 หยวน

ครั้งหนึ่งแม่ของเจ้านายเข้ารับการรักษาในโรงพยาบาลและเธออยู่ในหอผู้ป่วยเดียวกับแม่ของตํารวจคนหนึ่ง ตํารวจและเจ้านายของฉันไปเยี่ยมแม่ของพวกเขาและได้คุยกัน แล้วก็พูดถึงหัวข้อฝ่าหลุนต้าฝ่าขึ้นมา เจ้านายของฉันบอกว่าผู้ฝึกต้าฝ่าทุกคนเป็นคนดี เขาบอกตํารวจและคนอื่น ๆ เกี่ยวกับฉันและเหตุการณ์ข้างต้น บางคนถามว่าทําไมเขาถึงสนับสนุนฝ่าหลุนต้าฝ่า เจ้านายของฉันบอกว่าผู้ฝึกเป็นคนดีจริง ๆ และเขาไม่กลัวที่จะบอกให้ทุกคนรู้ เรื่องนี้เกิดขึ้นในช่วงที่พรรคคอมมิวนิสต์จีนประทุษร้ายอย่างรุนแรง ดังนั้นจึงเป็นเรื่องน่าทึ่งที่เจ้านายของฉันยืนหยัดเพื่อฝ่าหลุนต้าฝ่า

ครอบครัวใหญ่ของฉัน

สามีของฉันเป็นลูกคนที่ 4 ในบ้านที่มีพี่น้อง 6 คน เขามีพี่ชาย 3 คนและน้องสาว 2 คน เราอาศัยอยู่ใกล้บ้านแม่สามีของฉันมากที่สุด ก่อนที่ฉันจะฝึกฝ่าหลุนต้าฝ่า ฉันกับแม่สามีไม่พูดกันหรือไม่ได้ไปมาหาสู่กันเป็นเวลา 2 ปี หลังจากที่ฉันเริ่มฝึกฝ่าหลุนต้าฝ่า ฉันมักจะนำอาหารอร่อย ๆ ไปให้พวกเขาและช่วยอาบน้ําให้แม่สามี แม่สามีของฉันมักจะบอกญาติ ๆ ว่าฉันเปลี่ยนไปหลังจากฝึกฝ่าหลุนต้าฝ่า ฉันมักเตือนเธอให้ท่อง "ฝ่าหลุนต้าฝ่าดี ความจริง-ความเมตตา-ความอดทนดี" แม่สามีของฉันเชื่อว่าต้าฝ่าดีจริง ๆ

หลังจากแม่สามีของฉันเสียชีวิตเมื่อเธออายุ 86 ปี ฉันทําอาหารและส่งอาหารไปให้พ่อสามีทุกวัน เขาพยายามให้เงินฉัน แต่ฉันปฏิเสธ ฉันบอกเขาว่า "ฉันแค่ปฏิบัติตามคำสอนของต้าฝ่า การเคารพผู้สูงอายุคือสิ่งที่เราควรทํา" พ่อสามีของฉันไม่เชื่อฉันและคิดว่าฉันต้องการอะไรบางอย่างจากเขา

เขามีเงิน แต่เขาไม่เต็มใจที่จะจ่าย ครั้งหนึ่งฉันทําความสะอาดหน้าต่างในบ้านของพ่อสามี แต่เลื่อนบานหน้าต่างไม่ได้เพราะรอกติดขัด มุ้งลวดและกรอบด้านนอกถูกปิดด้วยเทป ฉันขอให้คนมาเปลี่ยนหน้าต่าง ติดตั้งมุ้งลวด 3 บาน และเปลี่ยนรอกใหม่ พ่อสามีของฉันกลัวว่าฉันจะขอให้เขาจ่ายเงิน เขาจึงไม่เห็นด้วยกับการปรับปรุง ฉันบอกว่าฉันจะจ่ายเงินให้พวกเขา หลังจากซ่อมหน้าต่างแล้ว พ่อสามีของฉันมีความสุขมาก

ฉันนําเสื้อผ้า ผ้าคลุมเตียง และผ้าปูที่นอนของพ่อสามีกลับไปซักที่บ้าน แล้วส่งคืน ครั้งหนึ่งเขาอยากกินมะเขือยาวย่าง แต่ฉันไม่รู้วิธีทํา ฉันจึงทํามะเขือยาวตุ๋นแทน เมื่อฉันนํามันมาให้เขา เขาพูดว่า "ไม่อร่อย" ฉันจึงไปที่ร้านอาหารเพื่อซื้อสิ่งที่เขาต้องการ เขาชอบปลาเปรี้ยวหวาน ฉันจึงสั่งจากร้านอาหารให้เขาบ่อย ๆ

ในช่วงการระบาดใหญ่ COVID-19 เราเอาชนะความยากลําบากและดูแลพ่อสามีของฉันอย่างดี พี่ชายของสามีของฉันรู้สึกประทับใจและขอบคุณเรา

พ่อสามีของฉันค่อย ๆ ตระหนักได้ว่าเราปฏิบัติต่อเขาอย่างดี เขาบอกสามีของฉันว่า "พ่อจะให้บ้านกับลูก" สามีของฉันปฏิเสธ พ่อสามีของฉันจึงต้องการให้เงินเรา สามีของฉันก็ปฏิเสธเช่นกัน และฉันบอกเขาว่าเราไม่ต้องการอะไรจากเขา

พ่อสามีของฉันป่วยและนอนติดเตียงเป็นเวลา 6 เดือน ลูก ๆ 5 คนของเขาปรึกษากันเรื่องการผลัดเวรดูแลเขา เนื่องจากลูกชายคนหนึ่งของเขาได้รับการผ่าตัดปอด เขาจึงไม่ได้รับมอบหมายให้ดูแล สําหรับลูกสาว 2 คนของเขา คนโตทํางาน 7 กะ แล้วหยุดมาโดยบอกว่าเธอมีอาการหัวใจวาย คนน้องมาดูแลพ่อไม่กี่กะ แล้วก็หยุดมาเช่นกัน แต่เธอกลับไปเที่ยวกับกลุ่มทัวร์ ถ่ายรูป และโพสต์บนโซเชียลมีเดีย พ่อสามีของฉันเศร้ามากกับเรื่องนี้

พี่สะใภ้คนโตของสามีอาศัยอยู่ในบ้านพ่อแม่ของเธอหลังจากที่เธอแต่งงาน เธอไม่ได้กลับไปที่บ้านของเธอจนกระทั่งลูกสาวของเธอไปโรงเรียนมัธยมต้น เมื่อลูกสาวของเธอเข้าเรียนในมหาวิทยาลัย พ่อสามีของฉันจ่ายค่าเล่าเรียนให้ลูกสาวของเธอ และเธอมักขอเงินจากพ่อสามีของฉัน เมื่อลูกสาวของเขาทั้งสองคนเข้ารับการรักษาในโรงพยาบาล พ่อสามีของฉันจ่ายค่าโรงพยาบาล เขายังจ่ายเบี้ยประกันภัยให้กับพวกเขาด้วย ลูกสาวคนโตของเขาตกงานในปีเดียวกับที่ฉันตกงาน และพ่อสามีของฉันได้จ่ายค่าประกันให้เธอเป็นเวลา 11 ปี เมื่อพ่อสามีของฉันป่วยและนอนติดเตียง พวกเขาไม่ได้มาดูแลเขา เขาจะไม่เสียใจได้อย่างไร

เรื่องเหล่านี้ทำให้สามีของฉันไม่พอใจพ่อแม่ของเขาอย่างมาก ในช่วงแรกที่ฉันส่งอาหารให้พ่อแม่ของเขา ฉันซื้อผัก ปรุงอาหาร และส่งอาหาร แต่สามีของฉันไม่เคยช่วย ฉันมักบอกเขาว่า "สิ่งที่คุณทํา ไม่ว่าจะดีหรือไม่ดี มีเทพคอยจับตามอง ทำดีได้ดี ทำชั่วได้ชั่ว นี่คือกฎของสวรรค์" นี่คือหลักการที่ฉันตระหนักจากต้าฝ่า

เมื่อสามีของฉันกําลังจะเกษียณ เขาพูดว่า "ทําไมผมไม่รู้สึกสงสารภรรยาของผมเลย" แต่ด้วยแรงบันดาลใจจากต้าฝ่า ในที่สุดเขาก็มีจิตใจที่เมตตา ก่อนหน้านี้ เขามักดูคนอื่นเล่นหมากรุกหลังเลิกงาน แต่หลังจากที่เขาเกษียณ เขารับหน้าที่ซื้อของ ทําอาหาร และส่งอาหาร และกลายเป็นคนหลักในการดูแลผู้สูงอายุ

วันหนึ่ง พ่อสามีของฉันให้เงินทั้งหมดที่เขาเก็บไว้ตลอดหลายปีกับสามีของฉัน รวมถึงโฉนดบ้านด้วย โดยบอกเขาว่าอย่าบอกใคร เมื่อสามีบอกฉัน ฉันก็พูดว่า "คุณต้องบอกพี่น้องคนอื่น ๆ เกี่ยวกับเรื่องนี้" สามีของฉันพูดว่า "ผมจะเก็บไว้ก่อน แล้วค่อยให้พวกเขาในภายหลัง"

พ่อสามีของฉันเสียชีวิตเมื่ออายุ 97 ปี หลังงานศพ สามีของฉันบอกพี่ ๆ น้อง ๆ เกี่ยวกับเงินและโฉนดบ้านของพ่อ หลังจากหักค่าใช้จ่ายทั้งหมดแล้ว เหลือเงิน 560,000 หยวน (77,702 ดอลลาร์สหรัฐ) ฉันบอกสามีว่า "เรายอมสละสิทธิ์มรดกกันเถอะ เราไม่ต้องการเงินหรือบ้าน" สามีของฉันพูดว่า "พวกเขาจะไม่เข้าใจถ้าคุณทําแบบนี้ อย่าจัดการอะไรเป็นพิเศษเลย แบ่งเท่า ๆ กันเถอะ" ฉันพูดว่า "ฉันจะไม่บังคับคุณ แต่ถ้าพวกเขาต้องการแบ่งให้คุณมากกว่า คุณห้ามรับนะ เราดูแลผู้สูงอายุไม่ใช่เพื่อเงิน" สามีของฉันเห็นด้วย

พี่น้องปรึกษากันเรื่องมรดก ภรรยาของพี่ชายสามี 2 คนประชุมอยู่ด้วย แต่ฉันไม่ได้ไป เพราะฉันเป็นผู้บำเพ็ญและฉันไม่ให้ความสำคัญกับเรื่องเงิน บางคนแนะนําให้แบ่งให้เราเพิ่มอีก 10,000 หยวนสําหรับการดูแลพ่อสามีของฉัน สามีของฉันพูดว่า "ผมไม่ได้เอาเงินตอนที่พ่อยังมีชีวิตอยู่ ผมจึงไม่ต้องการเงิน 10,000 หยวนนี้เช่นกัน" ในที่สุดพวกเขาก็แบ่งเท่า ๆ กัน

หลังจากนั้น น้องสาวคนที่ 2 ของสามีได้โทรหาสามีของฉันและบอกว่าเธอต้องการตัดความสัมพันธ์กับเขาเพราะเธอไม่ได้รับเงินเพิ่มและเธอเสียเปรียบเมื่อเทียบกับพี่สาวของเธอ เธอยังโทรหาพี่น้องคนอื่น ๆ และบอกพวกเขาให้ตัดความสัมพันธ์ และพี่น้องทุกคนไม่สบายใจ

หลังจากได้ยินเช่นนี้ ฉันก็รู้สึกไม่สบายใจเล็กน้อยเช่นกัน เหตุการณ์ต่าง ๆ ผุดขึ้นมาในความคิดของฉัน : ฉันให้เสื้อผ้าเธอไปกี่ชุด ครั้งหนึ่งเธอบอกว่าชุดไม่เหมาะกับฉัน เธอจึงอยากได้มัน แต่มันเป็นชุดใหม่ที่พี่สาวของฉันซื้อให้ฉัน ฉันพูดว่า "ถ้าเธอชอบ ก็เอาไปเถอะ"

วันหนึ่ง ใกล้จะถึงวันตรุษจีน และลูกสาวของฉันซื้อเสื้อโคตให้ฉันตัวหนึ่ง น้องสาวสามีคนที่ 2 บังเอิญมาที่บ้านของฉัน เธอชอบเสื้อโคตตัวนี้และต้องการมัน ฉันพูดว่า "ฉันให้เธอก็ได้" เธอโทรหาลูกสาวของฉันและพูดว่า "อาของเสื้อโคตของเธอไปแล้วนะ !" ลูกสาวของฉันเสียใจมากจนร้องไห้

ทุกครั้งที่น้องสาวสามีของฉันเข้าโรงพยาบาล ฉันไปเยี่ยมเธอและให้เงินเธอ พี่ชายของเธอและฉันดูแลพ่อแม่ของเธอมานานกว่า 20 ปี เราไม่เคยขอเงินเพิ่ม แต่เธอไม่เพียงไม่ขอบคุณเรา แต่ยังต้องการให้ครอบครัวตัดความสัมพันธ์กับเราด้วย ฉันคิดว่า "ฉันเป็นผู้บำเพ็ญ ฉันไม่สามารถประพฤติตัวเหมือนเธอ"

เมื่อขายบ้านของพ่อสามี น้องสาวของสามีได้เงินมากกว่าพี่น้องคนอื่น ๆ 10,000 หยวนและเธอรู้สึกพอใจ พี่ชายของสามีขอบคุณเราที่ดูแลพ่อของพวกเขาโดยไม่ขอเงิน

เพื่อนบ้านคนหนึ่งของฉันพูดว่า "พ่อแม่สามีของคุณโชคดีเพราะคุณฝึกต้าฝ่า ทําสิ่งที่ถูกต้อง และไม่ยึดติดกับผลประโยชน์ส่วนตน ไม่เช่นนั้น พี่น้องของสามีของคุณจะต่อสู้กันเหมือนคนอื่น ต้าฝ่ายอดเยี่ยมจริง ๆ"

ฉันสละสิทธิ์มรดกในบ้านแม่ของฉันด้วย และโอนบ้านให้น้องชายของฉัน

วันหนึ่งสามีและลูกสาวของฉันพูดถึงครอบครัวของพ่อสามีของฉัน สามีของฉันพูดว่า "ครอบครัวของเราไม่มีปัญหาอะไร เราไม่ได้โทรหาตํารวจเหมือนครอบครัวอื่น" ลูกสาวของฉันพูดว่า "ครอบครัวของเราไม่มีปัญหาเพราะพ่อกับแม่ไม่ทะเลาะกันและไม่อยากได้อะไรเพิ่ม ไม่เช่นนั้นพวกเขาคงทะเลาะกันอย่างดุเดือด"

สามีของฉันพูดว่า "พ่อรู้สึกขอบคุณแม่ของลูกมากสําหรับเรื่องนี้" ฉันพูดว่า "ไม่ต้องขอบคุณฉัน ให้ขอบคุณต้าฝ่า ฉันทําได้เพราะฉันฝึกต้าฝ่า"

ใช่ ฝ่าหลุนต้าฝ่าเปลี่ยนฉัน ฉันปฏิบัติตามหลักการของความจริง ความเมตตา และความอดทน ฉันฟังคําสอนของท่านอาจารย์และปฏิบัติต่อผู้คนด้วยความเมตตา ฉันรู้สึกขอบคุณในความเมตตาและการช่วยเหลือของท่านอาจารย์ !

(บทความนี้ได้รับการคัดเลือกเนื่องในโอกาสเฉลิมฉลองวันฝ่าหลุนต้าฝ่าโลกปี 2025 ที่ Minghui.org)