ป้าของฉันมองเห็นอีกครั้ง

(Minghui.org) ในฤดูหนาวปี 2018 ป้าของฉันมองเห็นไม่ชัดโดยไม่มีอาการเตือนล่วงหน้ามาก่อน เธอต้องมีคนช่วยพาไปห้องน้ำ เธอตกใจและวิตกกังวล ก็เลยรีบไปตรวจที่โรงพยาบาล เธอเข้ารักษาในโรงพยาบาลเป็นเวลาสองสัปดาห์แต่สายตาไม่ดีขึ้น แพทย์บอกให้เธอกลับบ้านเพราะทำอะไรไม่ได้แล้ว

ป้าเสียใจและผิดหวังมาก เธอไม่ยอมรับความจริงว่ากำลังจะตาบอด เธอโทรหาฉันและร้องไห้ “ช่วยหาคนโน้มน้าวหมอให้ป้าอยู่ที่โรงพยาบาลต่อด้วย สายตาของป้ายังไม่ดีขึ้นเลย ป้ายังไม่อยากยอมแพ้” ฉันเศร้าใจและติดต่อเพื่อนให้คุยกับแพทย์ แพทย์ให้ป้าอยู่ที่โรงพยาบาลต่ออีก 1 สัปดาห์ แต่สายตาของเธอก็ไม่ดีขึ้น

วันหนึ่งแม่และฉันไปเยี่ยมเธอ ขณะที่เราเข้าไปในห้องผู้ป่วยที่เธออยู่ เธอได้ยินเสียงเราและเริ่มร้องไห้ เธอตะโกนออกมาว่า “ฉันมองอะไรไม่เห็นเลย ฉันจะใช้ชีวิตที่เหลืออย่างไร !”

ทั้งแม่และฉันฝึกฝ่าหลุนต้าฝ่า เรารู้ว่ามีเพียงท่านอาจารย์หลี่ (ผู้ก่อตั้งฝ่าหลุนต้าฝ่า) เท่านั้นที่ช่วยเธอได้ ฉันนั่งลงข้าง ๆ เธอแล้วพูดว่า “ป้าไม่ต้องกังวล ฉันรู้ว่ามีสิ่งอัศจรรย์ที่ช่วยป้าได้” เมื่อได้ยินเช่นนี้ ป้าของฉันก็ยิ้มทันทีและพูดว่า “เร็ว ๆ บอกป้าว่ามันคืออะไร” ฉันบอกเธออย่างช้า ๆ ว่าเธอไม่จำเป็นต้องอยู่โรงพยาบาล ซื้อยา หรือเสียเงิน “ตราบเท่าที่ป้าจำและพูดด้วยความจริงใจว่า ฝ่าหลุนต้าฝ่าดี และ ความจริง - ความเมตตา – ความอดทนดี ฉันเชื่อว่าสายตาของป้าจะกลับมาดีได้”

เธอพูดอย่างมีความสุขว่า “ป้าจะทำ ! ป้าจะจำและพูดคำเหล่านี้ ดูเหมือนว่าโรงพยาบาลจะช่วยป้าไม่ได้จริง ๆ ป้าจะเชื่อมั่นในต้าฝ่า” เธอท่องสองประโยคนี้ทุกวัน

ต่อมาป้าบอกฉันว่า “น่าประหลาดใจมาก ! ป้าท่องสองประโยคนั้นเรื่อย ๆ แล้วสายตาของป้าก็กลับมาดีได้โดยไม่ต้องเสียเงินเลย ขอบคุณมากที่บอกป้าเรื่องนี้ !” ฉันบอกเธอให้ขอบคุณท่านอาจารย์หลี่แทน เพราะท่านเป็นผู้ที่ทำให้สายตาของป้ากลับมาดี เธอพูดว่า “ขอบคุณอาจารย์ของฝ่าหลุนต้าฝ่า ! ขอบคุณ !"

เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นเมื่อสองปีที่แล้ว ป้าของฉันยังคงมองเห็นและมีสุขภาพดี เธอมีความสุขทุก ๆ วัน แม้ว่าเธอจะไม่ใช่ผู้ฝึก แต่เธอก็เคารพฝ่าหลุนต้าฝ่าอย่างสุดซึ้ง และบอกคนอื่นเกี่ยวกับสองประโยคนี้เพื่อให้พวกเขามีโชคดีเช่นกัน

แม่สามีของฉัน

ฉันขอเล่าสิ่งอัศจรรย์ที่เกิดขึ้นอีกเรื่องหนึ่ง แม่สามีของฉันมีโรคแทรกซ้อนจากเบาหวาน เธอมีปัญหาในการเดิน เธอหกล้มบ่อย ๆ และมองเห็นไม่ชัดเจน เนื่องจากเธอต้องฉีดอินซูลินหลายครั้งมาก ทำให้หน้าท้องบางบริเวณแข็ง เธอเสียเงินไปมากและได้รับการรักษาด้วยวิธีต่าง ๆ แต่ไม่มีอะไรช่วยได้เลย เธอเจ็บปวดทุกวัน เธอถอนหายใจและพูดว่า “เมื่อไหร่ความเจ็บปวดจะสิ้นสุดสักที ฉันอยากจะมีสักวันที่ไม่เจ็บปวดเลย !”

วันหนึ่งฉันบอกแม่สามีว่ามีคนจำนวนมากโชคดีหลังจากท่องจำประโยคสองประโยคได้ เธอถามว่าสองประโยคนี้คืออะไร ฉันบอกให้เธอพูด “ฝ่าหลุนต้าฝ่าดี” และ “ความจริง - ความเมตตา - ความอดทนดี” ฉันให้ของที่ระลึกที่มีสองประโยคนั้นอยู่บนของที่ระลึกกับเธอด้วย

หกเดือนผ่านไปอย่างรวดเร็ว เดือนสิงหาคมที่ผ่านมาเรานัดกันที่ร้านอาหาร ฉันรีบเข้าไปพยุงแม่สามีโดยสัญชาตญาณเพราะกลัวว่าเธอจะสะดุด เธอยิ้มและบอกว่าฉันไม่จำเป็นต้องช่วยเธออีกแล้ว เธอบอกว่านับตั้งแต่วันที่ฉันบอกสองประโยคนั้นให้กับเธอ “ฉันพูดสองประโยคนั้นทุกวัน และฉันเก็บของที่ระลึกเล็ก ๆ นั้นไว้ในกระเป๋าด้วย น่าประหลาดใจมาก ! โรคเบาหวานของฉันดีขึ้นโดยที่ฉันไม่ทันสังเกต ตอนนี้ฉันมองเห็นได้อย่างชัดเจน ร่างกายก็แข็งแรงขึ้นด้วย ฉันไม่ต้องฉีดยาหรือรับประทานยาอีกต่อไปแล้ว ฉันต้องขอบคุณเธอที่บอกคำที่น่าอัศจรรย์เหล่านี้” เธอขอบคุณท่านอาจารย์หลี่จากก้นบึ้งของหัวใจ