​[เฉลิมฉลองวันฝ่าหลุนต้าฝ่าโลก] ปฏิบัติตอบการกดขี่ข่มเหงด้วยความเมตตา — ครอบครัวได้รับพร

(Minghui.org) ฉันเป็นหญิงชนบทอายุ 56 ปี ฉันเริ่มฝึกฝ่าหลุนต้าฝ่าในปี 1998 และอาจารย์หลี่ผู้เปี่ยมด้วยความเมตตาได้ช่วยฉันไว้ ท่านเปลี่ยนฉันตั้งแต่หัวจรดเท้าและช่วยให้ครอบครัวของฉันมีความสุข ครอบครัวของเราทุกคนได้รับประโยชน์จากต้าฝ่า

ปฏิบัติตอบการกดขี่ข่มเหงด้วยความเมตตา

หลังจากที่ฉันแต่งงานได้ไม่นาน แม่สามีของฉันก็ขอให้เราย้ายออก เธอไม่ให้อะไรเราเลยนอกจากหนี้ 20,000 หยวน ฉันกับสามีทำการเกษตรและมีรายได้จำกัด เราใช้เวลาสิบปีในการชำระหนี้ คุณน่าจะจินตนาการได้ว่าพวกเราต้องอยู่กันอย่างไร

แม่สามีของฉันเลี้ยงลูกสี่คน : สามีของฉัน พี่ชายสองคนของเขา และน้องสาวของเขา พี่ชายคนที่สองของเขาเสียชีวิตเพราะป่วย และภรรยาของพี่ชายที่ยังมีชีวิตอยู่มีบุคลิกก้าวร้าวเหมือนกับแม่สามี เนื่องจากฉันเป็นคนใจดีและซื่อสัตย์ แม่ของสามีจึงกล้าปฏิบัติไม่ดีกับฉัน แต่เธอไม่กล้ากับลูกสะใภ้อีกคน เธอให้อาหารและสิ่งของต่าง ๆ กับพี่สะใภ้และครอบครัวของเธอ แต่ไม่ให้ฉันและสามี

ครั้งหนึ่งเธอติดหนี้บางคนอยู่ 500 หยวน แต่ต้องการให้ฉันจ่ายเงินคืนแทนเธอ พอฉันไม่เต็มใจที่จะทำ เธอก็สั่งให้พ่อของสามีใช้พลั่วขับไล่ฉัน ฉันกลัวมากจนหมดสติไป

สามีของฉันเป็นคนอารมณ์ร้าย เล่นการพนัน และดื่มหนัก เขาทุบตีฉันเวลาที่ไม่ได้ดั่งใจ และบางครั้งฉันถึงกับต้องเข้าโรงพยาบาล ฉันไม่เพียงต้องทำงานบ้านทุกอย่างและดูแลลูก ๆ เท่านั้น ฉันยังต้องทำงานที่ไร่นาด้วย ฉันทำงานอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อยตลอดเวลาและใช้ชีวิตอย่างยากลำบากมาก ฉันร้องไห้ตลอดเวลา

นอกจากจะรังแกฉันแล้ว พ่อแม่สามีและสามีของฉันยังปฏิบัติแย่มากกับเด็ก ๆ ฉันก้าวข้ามสิ่งที่พวกเขาทำกับฉันไม่ได้ ฉันบ่นกับเพื่อน ๆ ของฉันได้โดยไม่หยุดเลยเป็นวัน ๆ ฉันแอบเก็บเงินเพื่อเตรียมหย่าหลังจากที่ลูก ๆ โตขึ้นแล้ว

เพื่อนที่ดีของฉันคนหนึ่งแนะนำต้าฝ่าให้ฉันในเดือนสิงหาคม 1998 ฉันจึงเริ่มฝึก ฉันดูวิดีโอและฟังบันทึกคำสอนของอาจารย์ และอ่านหนังสือจ้วนฝ่าหลุน ฉันเข้าใจแล้วว่าทำไมฉันต้องทนทุกข์ : เป็นเพราะหนี้กรรมที่ฉันติดค้างไว้ในชาติก่อน

อาจารย์กล่าวว่า

"เนื่องจากคนที่ทำเรื่องไม่ดีไว้แต่กาลก่อนก่อเกิดเป็นกรรม จึงทำให้มีโรคภัยไข้เจ็บหรือทุกข์ภัย การประสบทุกข์ก็คือกำลังชดใช้หนี้กรรม เพราะฉะนั้นไม่มีใครสามารถไปเปลี่ยนแปลงมันตามอําเภอใจ หากเปลี่ยนแปลงแล้วก็เท่ากับว่าติดหนี้แล้วไม่ต้องคืน ก็ไม่สามารถที่จะไปทำตามอำเภอใจ มิฉะนั้นเท่ากับเป็นการทําเรื่องไม่ดี” (บทที่ 1 จ้วนฝ่าหลุน)

คำสอนที่ลึกซึ้งของต้าฝ่าทำให้หัวใจฉันอบอุ่น และแสงแห่ง ความจริง - ความเมตตา - ความอดทน ได้ขับไล่ความมืดมัวที่หนักอึ้งในใจฉันมาสิบกว่าปี ในที่สุดฉันก็เห็นแสงสว่างที่ปลายอุโมงค์ ตอนนี้หัวใจของฉันเปิดกว้างและฉันไม่ร้องไห้อีกแล้ว ฉันมีความสุขทุกวัน และเพื่อนบ้านบอกว่าฉันเปลี่ยนเป็นคนละคน

ฉันปฏิบัติตามคำสอนของท่านอาจารย์เพื่อเป็นคนที่ดีขึ้น ฉันเป็นฝ่ายเข้าหาพ่อแม่ของสามี ปฏิบัติต่อพวกเขาด้วยความเมตตา และใส่ใจน้อยลงกับวิธีที่พวกเขาปฏิบัติกับฉัน แม้ว่าพวกเขาจะมีลูกที่ยังมีชีวิตอยู่สามคน แต่ลูกชายคนโตและลูกสาวเพียงคนเดียวไม่ต้องการดูแลพวกเขา ดังนั้นฉันจึงทิ้งงานของตัวเองเพื่อดูแลพวกเขาเสมอ แม้ว่าฉันจะยุ่งและเหนื่อยกับการวิ่งทำโน่นทำนี่ให้พวกเขา ฉันก็ไม่เคยบ่น

เมื่อแม่ของสามีขอให้ฉันซักผ้าให้พวกเขา ฉันก็ทำให้เธอทันที พอพวกเขาอายุมากขึ้นและเหนื่อยยากกับการทำไร่ทำนา ฉันกับสามีก็ทำให้พวกเขาทุกปี เมื่อสามีของฉันออกไปทำงานนอกเมือง ฉันก็ดูแลพ่อแม่ของเขาด้วยตัวเอง พ่อแม่สามีขอให้เราทำงานในไร่นาของพวกเขาก่อน แล้วค่อยทำนาของเรา ฉันก็ทำตามคำสั่งของพวกเขา และทำตามวิธีของพวกเขามานานกว่าสิบปี

ครั้งหนึ่งตอนกลางดึก พ่อของสามีมีปัญหาเส้นเลือดในสมองแตกและรู้สึกไม่ดี เขามาเคาะประตูที่ห้องฉันและขอให้ช่วย ฉันพาเขาไปโรงพยาบาลทันทีที่มีรถแท็กซี่ เขาเดินแทบไม่ได้ ฉันเลยอุ้มเขาขึ้นบันได ลงบันได ไปทั่วโรงพยาบาล เขาตื้นตันใจมากจนร้องไห้และพูดกับฉันว่า “เธอใจดีเหลือเกิน ถึงลูกชายของฉันจะอยู่ที่บ้าน เขาก็คงไม่ปฏิบัติกับฉันดีขนาดนี้”

หลังจากที่พ่อของสามีเสียชีวิต ฉันก็ดูแลชีวิตประจำวันของแม่สามี ฉันซื้ออาหารที่เธอชอบกินและชอบดื่ม พาเธอไปหาหมอ และดูแลเธอในโรงพยาบาลเมื่อเธอป่วย

ต่อมาแม่ของสามีเป็นโรคเกี่ยวกับลำไส้อย่างรุนแรงและทำกางเกงเปื้อนบ่อย ๆ ฉันทำความสะอาดตัวเธอและซักกางเกงที่เปื้อนให้อยู่เสมอ บางครั้งก็วันละ 2 – 3 ครั้ง ครั้งหนึ่งหลังจากที่ฉันทำความสะอาดให้เธอ เธอร้องไห้และพูดว่า “เธอปฏิบัติต่อฉันดีกว่าลูกสาวของฉันเองอีก ฉันปฏิบัติกับเธอแย่มากนับตั้งแต่เธอแต่งงานเข้ามาในครอบครัวของฉัน และเธอไม่เคยมีความสุขเลยแม้แต่วันเดียว ฉันไม่สามารถตอบแทนเธอในชาตินี้” ฉันบอกเธอให้ขอบคุณอาจารย์ของฝ่าหลุนต้าฝ่า

ฤดูหนาวปีที่แล้ว เมื่อแม่ของสามีป่วยหนัก ฉันแนะนำสามีว่าอย่าออกไปทำงานแต่ให้อยู่บ้านและดูแลแม่ เขาทำตามที่ฉันแนะนำและไปอยู่กับแม่ของเขา เขาดูแลเธอทั้งวันทั้งคืนจนเธอจากไปอย่างสงบ ฉันกับสามีฝังเธอตามธรรมเนียมในท้องถิ่นของเราโดยได้รับความช่วยเหลือจากผู้ฝึกคนอื่น ๆ ไม่มีลูกคนอื่นของเธอมาได้เลย

สามีของฉันรู้สึกประทับใจมากและขอบคุณฝ่าหลุนต้าฝ่าจากก้นบึ้งของหัวใจ สามีของฉันกระตือรือร้นที่จะจุดธูปและถวายผลไม้หน้ารูปของท่านอาจารย์ตั้งแต่นั้นมา

ครอบครัวได้รับพรและลูกสะใภ้ปกป้องต้าฝ่า

ลูกชายของฉันรู้ว่าฝ่าหลุนต้าฝ่าดีตั้งแต่เขายังเป็นเด็ก และสนับสนุนให้ฉันฝึกต้าฝ่าและเผยแพร่ความจริงเกี่ยวกับการประทุษร้าย ตอนที่เขาอยู่ชั้นประถม โรงเรียนให้หนังสือที่ใส่ร้ายต้าฝ่ากับนักเรียนทุกคน หลังจากอ่านแล้ว เขาบอกกับคนอื่นว่า “แม่ของฉันเป็นผู้ฝึกฝ่าหลุนกง และฉันรู้ว่าหนังสือไม่ได้บอกความจริง” เขาฉีกหนังสือนั้นทิ้งต่อหน้าคนทั้งชั้นเรียน

พอเขาโตขึ้นและเริ่มทำงาน เขาบอกความจริงเกี่ยวกับต้าฝ่าให้เพื่อนร่วมงานฟัง และยังแนะนำให้พวกเขาลาออกจากพรรคคอมมิวนิสต์จีนและองค์กรในเครือด้วย ต่อมาลูกชายของฉันได้พบกับผู้ชายที่ดีคนหนึ่ง ผู้ชายคนนี้ช่วยฝึกทักษะด้านวิศวกรรมก่อสร้างให้เขา ทำให้เขามีรายได้ดี

หลานชายของฉันโตมากับฉันและชอบอยู่กับฉัน ฉันอ่านหนังสือต้าฝ่าให้เขาฟัง และเขาก็ชอบฟัง ฉันเปิดเพลงและวิดีโอการแสดงที่ศิษย์ฝ่าหลุนต้าฝ่าเป็นผู้แต่ง เขาก็ชอบดู ต่อมาฉันสอนเขาให้ท่องจำบทกวีของอาจารย์ในหงอิ๋น ตอนนี้เขาท่องได้หลายบทแล้ว เขาอ่านจ้วนฝ่าหลุนด้วยตัวเองได้ด้วย

เขาปฏิบัติตามหลักการของต้าฝ่าด้วย เมื่อเพื่อนร่วมชั้นรังแกเขา เขาไม่เคยต่อสู้และไม่โกรธ ท่านอาจารย์ให้สติปัญญาและความเฉลียวฉลาดแก่เขา เขาเรียนเก่งและอยู่ในอันดับต้น ๆ ของชั้น

ลูกสะใภ้เข้ามาอยู่ในครอบครัวของเราสิบกว่าปีแล้ว และได้เห็นความงามของฝ่าหลุนต้าฝ่าผ่านทางฉัน เธอรู้ว่าผู้ฝึกฝ่าหลุนต้าฝ่าเป็นคนดี เธอเป็นคนชอบสังคมและพูดจาฉะฉาน เธอปกป้องต้าฝ่าอย่างเปิดเผยเมื่อมีคนทำให้ต้าฝ่าเสี่อมเสีย

ครั้งหนึ่งเมื่อเธออยู่บนรถบัสทางไกล ผู้โดยสารที่นั่งข้างหลังเธอใส่ร้ายป้ายสีอาจารย์หลี่ และบอกว่าไม่มีใครฝึกฝ่าหลุนกงอีกแล้ว เธอลุกขึ้นทันที หันกลับไป และตะโกนใส่ชายคนนั้นว่า “ใครบอกว่าไม่มีคนฝึกฝ่าหลุนกงอีกแล้ว ฉันฝึกฝ่าหลุนกง ! ฝ่าหลุนกงเป็นการปฏิบัติธรรมสายพุธที่บำเพ็ญความเมตตา ฝ่าหลุนกงสอนให้คนเป็นคนดี มีส่วนไหนที่ไม่ดี” ชายคนนั้นหาคำมาด่าว่าเธอไม่ได้อีก ผู้โดยสารทุกคนบนรถบัสชื่นชมความกล้าหาญของเธอ

อีกครั้งหนึ่ง ลูกชายของฉันพาเธอไปหาหมอที่โรงพยาบาลใหญ่ พวกเขาได้คุยกับคนสองคนแล้วก็มีคนพูดถึงฝ่าหลุนกง หนึ่งในสองคนนั้นพูดว่าฝ่าหลุนกงไม่ดี ลูกสะใภ้ของฉันไม่เห็นด้วย “ฝ่าหลุนกงจะไม่ดีได้อย่างไร ถ้าทุกคนฝึกฝ่าหลุนกง ก็จะไม่มีคนเลวอีกต่อไป แม่สามีของฉันเป็นผู้ฝึกฝ่าหลุนกง เธอมีสุขภาพดีและจิตใจดี คิดถึงคนอื่นเสมอ และไม่ทะเลาะกับใคร”หลังจากที่เธอพูดอย่างนั้น ก็ไม่มีใครพูดอะไรอีก

ทั้งครอบครัวของฉันอาบด้วยแสงของฝ่าหลุนต้าฝ่า

บทความ กราฟิก และเนื้อหาทั้งหมดที่เผยแพร่บน Minghui.org มีลิขสิทธิ์ อนุญาตให้ทำสำเนาที่ไม่ใช่เชิงพาณิชย์ได้ แต่ต้องระบุแหล่งที่มาพร้อมชื่อบทความและลิงก์ไปยังบทความต้นฉบับ