เอาชนะความพิการและไม่รู้หนังสือ สัมผัสความมหัศจรรย์ของต้าฝ่า

(Minghui.org) เมื่อฉันยังเด็ก ฉันป่วยหนักและครอบครัวของฉันไม่สามารถจ่ายค่ารักษาพยาบาลได้ ทำให้ฉันกลายเป็นคนพิการที่ขาข้างซ้าย กระนั้นก็ตาม ฉันสามารถอดทนต่อความยากลำบากและจัดการทุกอย่างได้โดยไม่มีปัญหา

ความฝันเปลี่ยนชีวิตฉัน

ฉันฝันเมื่อ 20 กว่าปีก่อน ในฝันนั้นฉันเห็นพระพุทธเจ้าขนาดใหญ่มากอยู่บนท้องฟ้าเปล่งแสงสีทอง ตั้งแต่นั้นมาฉันก็เริ่มเชื่อในพระพุทธ ฉันรวบรวมรูปปั้นพระพุทธรูปหลายองค์จากวัดและสวดมนต์ต่อหน้าพระพุทธรูปเหล่านั้นที่บ้าน ระหว่างการเดินทาง ทุกครั้งที่ฉันเห็นวัด ฉันจะเข้าไปข้างใน จุดธูปบูชา และกราบไหว้ น่าแปลกที่หลังจากฉันเริ่มเชื่อว่าพระพุทธเจ้ามีอยู่จริง ร้านอาหารเล็ก ๆ ที่ครอบครัวของเราเป็นเจ้าของก็เริ่มเจริญรุ่งเรือง และเราทำเงินได้มากมาย

ประมาณ 5 ปีที่แล้ว ตอนที่ฉันยุ่งอยู่ในร้านอาหาร หัวของฉันกระแทกกับกระบองอันหนึ่ง เสียงเหมือนเสียงระฆังในวัด ฉันเวียนหัวและเห็นแท่งโลหะขนาดใหญ่นับจำนวนไม่ถ้วนออกมาจากหัวของฉัน หลังจากนั้นไม่นาน หัวของฉันก็กระแทกอีกครั้ง ฉันเห็นหมวกทรงสูงของพระสงฆ์คล้ายกับที่พระเสวียนจ้างสวมในนวนิยาย “ไซอิ๋ว” อย่างเลือนรางจากนั้นฉันเริ่มอาเจียนและหมดสติ ครอบครัวของฉันรีบพาฉันไปโรงพยาบาล และได้รับแจ้งว่าฉันมีปัญหาหลอดเลือดในศีรษะ หลังจากการผ่าตัด ฉันยกธุรกิจให้ลูกชายและลูกสะใภ้ของฉันขณะที่ฉันพักฟื้นอยู่ที่บ้าน

นำเข้าสู่ฝ่าหลุนกง

ฉันไปเยี่ยมเพื่อนบ้านเมื่อสองปีก่อน เพื่อนบ้านอีกคนหนึ่งอยู่ที่นั่นด้วย ขาของเธอก็พิการเหมือนกัน ฉันแนะนำให้เธอไปที่วัดกับฉันเพื่อสวดมนต์หน้าพระพุทธ เธอยิ้มและส่ายหัว เธอบอกว่าเธอเป็นพุทธศาสนิกชนก่อนจะอายุ 30 ปี แม้เธอจะสวดมนต์หน้าพระพุทธมาหลายสิบปีแล้ว เธอก็ไม่เห็นว่าสุขภาพ ของเธอจะดีขึ้นแต่อย่างใด

ตอนนี้เธอปฏิบัติตามอีกความเชื่อหนึ่งซึ่งเธอเชื่อว่าเป็นหนทางที่ถูกต้องที่สุด ฉันอยากรู้และถามว่ามันคืออะไร เธอบอกฉันว่าเธอฝึกฝ่าหลุนกง ฉันตกใจมากเพราะได้ยินมาว่าคนที่ฝึกฝ่าหลุนกงจะถูกจับกุม เธอพูดต่อว่ามันวิเศษมาก ฉันประทับใจและรู้สึกสนใจขึ้นมา “ฉันอยากฝึกเหมือนกัน !”

เมื่อฉันบอกเพื่อนบ้าน เธอให้เทปบรรยายของท่านอาจารย์หลี่ที่บันทึกไว้แก่ฉัน ฉันฟังการบรรยายของท่านอาจารย์ด้วยความเคารพทุกวันจนกว่าแบตเตอรี่ของเครื่องเล่นเทปจะหมด ฉันรีบชาร์จไฟแล้วฟังเทปต่อ ฉันไม่รู้หนังสือและเพิ่งเริ่มบำเพ็ญในต้าฝ่า แต่ฉันเข้าใจสิ่งที่ท่านอาจารย์พูด ฉันยิ่งฟังก็ยิ่งชอบรับฟังสิ่งที่ท่านอาจารย์สอน ทุกคำที่ท่านอาจารย์พูดเข้ามาที่ใจของฉัน คำถามมากมายที่ฉันเคยสงสัยในอดีตเมื่อครั้งเป็นพุทธศาสนิกชนล้วนได้รับคำตอบ ต่อมาเพื่อนบ้านของฉันก็มาเล่าประสบการณ์ของเธอให้ฉันฟัง เธอแปลกใจเมื่อฉันบอกความเข้าใจของฉันกับเธอ เธอไม่ได้คาดหวังว่าฉันจะเข้าใจมากขนาดนี้ และบอกว่าฉันมีเกินจีดี

เอาชนะความยากลำบาก

ท่านอาจารย์กล่าวว่าฝ่าหลุนต้าฝ่า (หรือฝ่าหลุนกง) เป็นการฝึกจิตใจและร่างกาย ผู้ฝึกจำเป็นต้องบำเพ็ญจิตใจของตัวเองและฝึกท่า ฉันบอกเพื่อนบ้านว่าฉันต้องการเรียนท่าฝึกด้วย เธอมีสีหน้าสงสัย เนื่องจากฉันพิการและเดินได้ลำบาก มันจึงเป็นไปไม่ได้ที่ฉันจะฝึกท่า แต่ฉันตัดสินใจแล้วที่จะเอาชนะความยากลำบาก ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น

เมื่อเธอเห็นความมุ่งมั่นของฉัน เธอก็ขอให้ผู้ฝึกสาวสอนท่าฝึกให้กับฉัน ฉันรู้สึกตื่นเต้นและคิดว่าจะต้องเรียนท่าฝึกให้ได้ แต่ร่างกายของฉันมีปัญหา หลังจากสอนการเคลื่อนไหวท่าแรกของท่าฝึกชุดที่หนึ่ง ขาของฉันก็เริ่มสั่น ฉันพยายามอย่างดีที่สุดเพื่อรักษาสมดุลของตัวเอง ใบหน้าของฉันบวมและแดง เหงื่อเริ่มไหลลงมาบนใบหน้า พอถึงเวลาเรียนท่าฝึกชุดที่สอง ฉันไม่สามารถยืนตัวตรงได้ ฉันล้มลงบนเก้าอี้ โชคดีที่ผู้ฝึกสาวมีความอดทนและใจดี เธอให้ฉันหยุดพักหายใจ

ฉันจึงหยุดพักหลังจากเรียนท่าฝึกชุดที่สอง ในที่สุดฉันก็ได้เรียนท่าฝึกทั้งหมดหลังจากผ่านไปครึ่งวัน ฉันเข้าใจความล้ำค่าของต้าฝ่าและฝึกท่าทุกวัน

ในช่วงแรก ฉันต้องนั่งพักหลังจากฝึกท่าเป็นเวลาหลายนาที เมื่อฉันฝึกท่าชุดที่สอง ฉันยืนหรือยกมือไม่ไหว ฉันจำไม่ได้เลยว่าฉันต้องนั่งลงและหยุดพักระหว่างฝึกท่าทั้งหมดกี่ครั้ง ฉันไม่ยอมแพ้และบังคับตัวเองให้ฝึกต่ออีกสองสามนาทีทุกครั้ง ตอนนี้ฉันฝึกท่าทั้งห้าชุดได้แล้ว

นอกจากตื่นนอนเวลา 3:50 น. เพื่อฝึกท่าพร้อมกับผู้ฝึกทั่วโลกแล้ว ฉันยังหาเวลาฝึกท่าอีกครั้งในช่วงกลางวัน ถ้าฉันทำไม่ได้ ฉันจะต้องฝึกชดเชยในวันถัดไป ทุกครั้งที่ฉันฝึกท่าเสร็จ เสื้อผ้าของฉันจะเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อ โดยเฉพาะในช่วงวันที่อากาศร้อนที่สุดในฤดูร้อน ฉันไม่ได้เปิดเครื่องปรับอากาศ หลังจากฝึกท่า จุดที่ฉันยืนฝึกจะกลายเป็นแอ่งน้ำเล็ก ๆ

แม้ฉันจะผ่านความยากลำบาก แต่ท่านอาจารย์ให้ฉันมากกว่าอีก ไม่นานหลังจากที่ฉันเริ่มฝึกท่า ท่านอาจารย์ก็ชำระร่างกายให้ฉัน เมื่อฉันนอนหลับ ของเหลวสีเหลืองไหลออกมาจากหูของฉัน มันมีกลิ่นเหม็นมาก สารคัดหลั่งหยุดไหลหลังจากผ่านไปหลายวัน และฉันรู้สึกชัดเจนว่าสมองที่เคยยุ่งเหยิงนั้นถูกจัดการให้แล้ว ฉันรู้ว่าท่านอาจารย์ได้รักษาสมองของฉันและกำจัดสิ่งไม่ดีในนั้นให้แล้ว ที่พิเศษกว่านั้นคือของเหลวจากเนื้องอกขนาดใหญ่บนมือของฉันเริ่มไหลออกจากนิ้วมือ หลังจากผ่านไประยะหนึ่ง จู่ ๆ ฉันก็พบว่าเนื้องอกหายไปแล้ว ผิวของฉันที่เคยหมองคล้ำก่อนหน้านี้ค่อย ๆ สว่างและเรียบเนียนขึ้น ริ้วรอยบนใบหน้าหายไป และผิวเปลี่ยนเป็นสีชมพู ฉันเปี่ยมด้วยพลัง และสามีมักพูดติดตลกว่าฉันอายุน้อยลง

แม้ฉันจะฝึกท่าได้ แต่ฉันยังอยากอ่านหนังสือต้าฝ่าเหมือนกับผู้ฝึกคนอื่น ๆ สำหรับฉันนี่เป็นความท้าทายที่ยากมากกว่าการฝึกท่าอีก เนื่องจากครอบครัวของฉันยากจน ฉันจึงไปโรงเรียนไม่ได้และอ่านหนังสือไม่ออกแม้แต่คำเดียว เมื่อฉันเริ่มฝึกต้าฝ่าครั้งแรก เพื่อที่จะจำวลี “ฝ่าหลุนต้าฝ่าดี ความจริง-ความเมตตา-ความอดทนดี” ฉันต้องไปที่พักของเพื่อนบ้านนับครั้งไม่ถ้วนเพื่อถามเธอก่อนที่ฉันจะจำได้ ดังนั้นผู้ฝึกจึงส่ายหัวเมื่อฉันบอกพวกเขาว่าฉันต้องการอ่านจ้วนฝ่าหลุน ซึ่งเป็นหนังสือเล่มหลักของฝ่าหลุนต้าฝ่า ไม่มีใครเชื่อว่าฉันจะทำได้

ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น เมื่อฉันตัดสินใจแล้ว ฉันจะทำให้สำเร็จ ฉันนำหนังสือจ้วนฝ่าหลุนกลับบ้าน เมื่อไหร่ที่มีคำที่ฉันไม่รู้จัก ฉันก็จะถามสามี แต่คำศัพท์ที่ฉันไม่รู้มีมากเหลือเกิน และฉันลืมคำที่เขาบอกว่าคืออะไรหลังจากที่เขาบอกฉันไม่นาน เขาหมดความอดทน และเอาแต่เรียกฉันว่าโง่ ฉันจึงถามผู้ฝึก โชคดีที่พวกเขาอดทนมาก ฉันจำประโยคหนึ่งได้หลังจากพูดซ้ำเป็นสิบครั้ง พอฉันรู้วิธีอ่าน ฉันก็คว้าทุกโอกาสที่จะฝึกอ่านจนท่องจำขึ้นใจ ฉันอ่านทั้งตอนเช้า บ่าย และกลางคืน เมื่อไรที่มีเวลา ฉันจะอ่านจ้วนฝ่าหลุน หลายหน้าหลวมเพราะฉันพลิกมันไม่หยุด แต่ฉันเชื่อว่าไม่มีอะไรที่เป็นไปไม่ได้ ตราบใดที่ฉันมุมานะ

ที่จริงหลายเดือนต่อมา ฉันท่องจำ “ลุ่นอวี่” ได้ ความมั่นใจของฉันเพิ่มทวีขึ้น และฉันก็อ่านบทที่หนึ่งต่อไป ตอนนี้ฉันอ่านได้ประมาณ 30 หน้าแล้ว แม้จะเทียบไม่ได้กับการอ่านหนังสือจ้วนฝ่าหลุนทั้งเล่มแต่ฉันแน่ใจว่าจะบรรลุเป้าหมายของตัวเองได้

ท่านอาจารย์กล่าวว่า

“การบำเพ็ญอยู่ที่ตัวเอง กงอยู่ที่อาจารย์” (บทที่หนึ่ง , จ้วนฝ่าหลุน)

ทุกอย่างสำเร็จได้ด้วยอาจารย์

ตราบใดที่ฉันมีใจที่จะบำเพ็ญปฏิบัติ ท่านอาจารย์ก็จะช่วยฉัน ท่านทำทุกสิ่งได้ ฉันเพียงต้องเชื่อในท่านอาจารย์และต้าฝ่าเท่านั้น ไม่มีอะไรที่ฉันจะทำไม่สำเร็จ

ในวันสุดท้ายของตรุษจีนปี 2021 แม้จะมีการระบาดใหญ่ ฉันก็ยังโชคดีที่ได้ชมการแสดงล่าสุดของเสินยวิ่น ในโปรแกรมสุดท้าย เมื่อมนุษย์ประสบภัยพิบัติ ท่านอาจารย์ปรากฏออกมาเป็นพระพุทธเจ้าเปล่งแสงสว่างเจิดจ้าเพื่อช่วยเหลือสรรพชีวิต ฉันเกือบร้องเสียงดังออกมา ! นั่นไม่ใช่พระพุทธขนาดใหญ่มากที่ฉันเห็นในความฝันเมื่อหลายปีก่อนหรือ กลับปรากฏว่าคือท่านอาจารย์ ! ฉันซึ้งใจจนน้ำตาซึม เป็นเวลากว่า 20 ปีแล้วที่ฉันหลงทางอยู่ในโลก ต่อสู้เพื่อผลประโยชน์ส่วนตัว และทุกข์ยากกับอารมณ์และความรู้สึกผูกพัน ในที่สุดฉันก็ได้พบพระพุทธที่แท้จริง ผู้ที่จะนำพาฉันกลับคืนสู่ต้นกำเนิดได้ ! ฉันเสียใจที่ได้เรียนต้าฝ่าช้าเกินไป ฉันบอกตัวเองว่าอย่าคิดอย่างอื่น แต่ให้ใช้เวลาที่เหลืออยู่ในการบำเพ็ญปฏิบัติและติดตามท่านอาจารย์กลับบ้าน !

ข้อคิดเห็นในบทความนี้เป็นความคิดเห็นหรือความเข้าใจของผู้เขียนเอง เนื้อหาทั้งหมดที่เผยแพร่บนเว็บไซต์นี้เป็นลิขสิทธิ์ของ Minghui.org หมิงฮุ่ยจะผลิตฉบับรวมเล่มของเนื้อหาออนไลน์เป็นประจำรวมทั้งในโอกาสพิเศษด้วย