“สุขใจ” หรือ “ทุกข์ใจ”

(Minghui.org) ผู้ฝึกในท้องถิ่นคนหนึ่งยิ้มแย้มได้ทั้งวัน เธอร่าเริงขณะอธิบายความจริงเกี่ยวกับฝ่าหลุนต้าฝ่า และทุกคนบอกว่าเธอเป็นมิตรมาก แม้ว่าผู้คนจะไม่เห็นด้วยหรือปฏิเสธที่จะฟัง เธอยังคงยิ้มและอวยพรให้พวกเขาโชคดี

สามีของเธอหย่ากับเธอเนื่องจากการประทุษร้ายโดยพรรคคอมมิวนิสต์จีน บางครั้งเมื่อเธออธิบายความจริง ผู้คนมักถามเกี่ยวกับสามีของเธอ เธอจะพูดว่า “ฉันหย่าแล้ว” พวกเขาสงสัยว่าเธอยังร่าเริงอยู่ได้อย่างไร และบางคนพูดว่าพวกเขาไม่เคยเจอคนที่มีทัศนคติที่ดีขนาดนี้หลังจากหย่าร้างแล้ว

ผู้ฝึกในท้องที่หลายคนมีความสุขและกระตือรือร้นมากหลังจากที่พวกเขาเริ่มฝึกฝ่าหลุนต้าฝ่า ฉันรู้สึกว่าท่านอาจารย์อยู่กับฉันและดูแลฉันเสมอ แต่ฉันยังไม่รู้สึกตื่นเต้นและรู้สึกเป็นส่วนหนึ่งเหมือนผู้ฝึกอื่นแม้ฉันจะบำเพ็ญมาหลายปีแล้ว คงเป็นเพราะจิตรับรู้ต่ำของฉัน

ฉันฝึกมาหลายปีแล้ว แต่ฉันก็ยังบำเพ็ญไม่ถึงสภาวะที่ร่าเริงอยู่เสมอ บางครั้งฉันกลับรู้สึกหดหู่และมีสีหน้าเคร่งขรึม ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ฉันรู้สึกไม่มีความสุขเลย

ฉันถามตัวเองว่า “ทำไมฉันจึงไม่ร่าเริง ทำไมฉันจึงไม่เคยยิ้มเลย เป็นเพราะไม่มีอะไรที่ทำให้ฉันมีความสุขใช่ไหม แต่กลับมีเรื่องที่ทำให้ฉันไม่สบายใจบ่อย ๆ ตัวอย่างเช่น : ลูกของฉันสอบตก เขามักจะเล่นโทรศัพท์มือถือ ไม่เชื่อฟัง และไม่ให้ความสำคัญกับการเรียน สามีของฉันปฏิบัติกับฉันไม่ดี และครอบครัวขยายของฉันมีเรื่องยุ่งเหยิงมากมาย และอื่น ๆ มีเรื่องไม่สบายใจมากมาย ทำให้ฉันรู้สึกขุ่นเคืองและไม่พอใจ พูดโดยย่อคือสิ่งต่าง ๆ ไม่เป็นไปตามความคาดหวัง ดังนั้นฉันจึงไม่มีความสุข

ที่สำคัญที่สุดคือฉันยังมีความปรารถนาและแสวงหาสิ่งต่าง ๆ ของคนธรรมดาสามัญ ฉันยังสนใจการได้และการเสียในหมู่คนธรรมดาสามัญ

ฉันถามตัวเองว่า : ฉันกำลังแสวงหาอะไร ฉันอยากให้ทุกอย่างราบรื่นและไปได้ดี ฉันอยากให้ลูกเป็นคนดีและทุกคนอิจฉาฉัน ฉันอยากให้การงานของสมาชิกในครอบครัวไปได้ดีเพื่อพวกเขาจะมีรายได้มาก ๆ ฉันอยากให้พ่อแม่มีสุขภาพดี จะได้ไม่ทำให้ฉันเดือดร้อน ฉันอยากได้ชีวิตที่มั่งคั่งไร้ปัญหา พูดโดยย่อคือ สิ่งที่ฉันต้องการคือการอยู่อย่างสุขสบายในหมู่คนธรรมดาสามัญ ฉันไม่มีความสุขเพราะชีวิตไม่เป็นไปตามความคาดหวัง

เรื่องที่ทำให้ฉันกังวลคืออะไร ฉันกลัวเรื่องแย่ ๆ สิ่งที่ไม่น่าพอใจ และปัญหายุ่งยาก ฉันกังวลเกี่ยวกับความไม่แน่นอนของชีวิตและเหตุการณ์ในโลกที่คาดเดาไม่ได้ เพราะฉันกลัวการล้มเหลว ฉันจึงไม่มีความสุข แม้จะมีสิ่งที่ทำให้ฉันมีความสุข ฉันก็ไม่กล้ามีความสุขเพราะกลัวว่าฉันอาจสูญเสียสิ่งที่ได้มา “การไม่มีความสุข” ทั้งหมดมาจาก “การไม่ได้” หรือ “ความกลัวที่จะสูญเสีย” พูดโดยย่อคือ การไม่มีความสุขนี้วนเวียนอยู่รอบ ๆ การได้และการเสียชื่อเสียง ผลประโยชน์ และฉิง

ปรากฎว่าหลังจากบำเพ็ญมา 20 กว่าปี ความคิดของฉันยังไม่พลิกกลับมาเลย ! ฉันยังคงแสวงหาผลประโยชน์ในสังคมคนธรรมดาสามัญ และฉันยังยึดติดกับสิ่งที่คนธรรมดาต้องการ !

ความคิดของมนุษย์ตรงกันข้ามกับการบำเพ็ญ ท่านอาจารย์กล่าวว่า

“คุณใช้ชีวิตอย่างสุขสบายในหมู่คนธรรมดาสามัญ คุณจะบำเพ็ญอย่างไร กรรมของคุณจะผันแปรได้อย่างไร จะมีสภาพแวดล้อมให้คุณได้ยกระดับซินซิ่งและผันแปรกรรมของคุณได้อย่างไร” (บทที่ 6 จ้วนฝ่าหลุน)

ที่จริง ความไม่สบายใจไม่สบายกายเป็นเรื่องปกติ จะเป็นไปได้อย่างไรที่ผู้คนจะสุขสบายในเมื่อพวกเขาสร้างกรรมนับไม่ถ้วนขณะเวียนว่ายตายเกิดชาติแล้วชาติเล่า มีเพียงขณะที่เราไม่สบายใจไม่สบายกายเราจึงเป็นทุกข์ ขจัดกรรม และยกระดับได้ หากคุณไม่มีเรื่องเดือดร้อน ก็หมายความว่าท่านอาจารย์ไม่ได้ดูแลคุณ

ในที่สุดฉันก็ตระหนักได้ว่าความคิดแบบมนุษย์ของฉันจำเป็นต้องพลิกกลับมาทั้งหมด

หลังจากบำเพ็ญมาหลายปี ฉันคิดว่าตัวเองสามารถปล่อยวางผลประโยชน์ส่วนตนได้เมื่อเจอบททดสอบ และทำได้อย่างสงบ ฉันคิดว่าฉันปล่อยวางจิตยึดติดต่อชื่อเสียง ผลประโยชน์ และฉิงได้แล้ว แต่สิ่งที่ฉันปล่อยวางได้อย่างง่ายดายมีเพียงสิ่งที่ฉันรู้สึกว่าไม่ใช่ของฉันแค่นั้น สิ่งที่ฉันคิดว่าเป็นของฉัน ฉันจะจับมันไว้แน่น ไม่เช่นนั้น ทำไมฉันจึงไม่มีความสุขและกังวลเกี่ยวกับการได้และการสูญเสีย ฉันไม่รู้สึกแย่เมื่อต้องสูญเสียเงินทอง ชื่อเสียง หรือฉิงใช่ไหม ฉันจะนำสิ่งเหล่านี้ไปสวรรค์ได้ไหม

หลักการของฝ่าที่ท่านอาจารย์สอนบอกเราว่าการบำเพ็ญคือการขจัดความยึดติดของมนุษย์ รวมถึงทัศนคติของคนธรรมดาสามัญทั้งหมด เราต้องปล่อยวางและตัดขาดจาก “ความเป็นมนุษย์” การบำเพ็ญเป็นขั้นตอนของการปล่อยวาง "ความเป็นมนุษย์" ทีละก้าว ๆ และเดินสู่ความเป็นเทพ มีเพียงการปล่อยวางความยึดติดของมนุษย์ทั้งหมดเท่านั้น เราจึงจะเดินสู่ความเป็นเทพได้อย่างแท้จริง เราจะไม่สามารถยกระดับสูงขึ้นได้ถ้าเรายังเก็บสิ่งของมนุษย์เหล่านี้ไว้แม้เพียงเล็กน้อย

ที่จริง ทั้งหมดที่เรียกว่าเรื่องที่ “ไม่มีความสุข” และ “ไม่น่าพอใจ” คือโอกาสที่ท่านอาจารย์จัดวางให้เราตัดจากความเป็นมนุษย์ ทั้งหมดนี้เป็นสิ่งดี สิ่งเหล่านี้ช่วยให้เราตัดขาดจากความยึดติดของมนุษย์ที่มีต่อชื่อเสียง ผลประโยชน์ และฉิง และก้าวสู่ความเป็นเทพ ฉันทราบอย่างชัดเจน แต่ฉันยังยึดมันอยู่และปล่อยวางไม่ได้ เป็นเพราะทัศนคติแบบมนุษย์ของฉันแข็งแกร่งเกินไป ด้านที่เป็นมนุษย์ของฉันถูกลวงให้หลงมากเกินไป และจิตรับรู้ของฉันไม่ดีพอ

ทำไมเพื่อนผู้ฝึกคนนั้นจึงมีความสุขได้ทุกวัน เพราะเธอปล่อยวางสิ่งต่าง ๆ ของมนุษย์ได้ และไม่สนใจการได้หรือการเสีย ดังนั้นเธอจึงปราศจากความทุกข์โดยธรรมชาติ เธออาบแสงแห่งฝ่าทุกวัน และเดินตามเส้นทางการบำเพ็ญที่ท่านอาจารย์จัดวางไว้อย่างระมัดระวัง ทุกวันเธอทำสามสิ่งที่ท่านอาจารย์บอกให้ทำ ท่านอาจารย์กล่าวว่า :

“เราไม่คิดจะแสวงหาสิ่งที่คนธรรมดาสามัญต้องการ แต่ที่พวกเราได้รับก็คือที่คนธรรมดาสามัญคิดอยากได้ก็ล้วนไม่ได้ นอกจากซิวเลี่ยน” (บทที่ 4 จ้วนฝ่าหลุน)

หลังจากได้รับสิ่งดีเหล่านี้ เราจะไม่มีความสุขทุกวันได้อย่างไร