ฝ่าฮุ่ยประเทศจีน | ท่านอาจารย์ช่วยฉันเสมอ (ตอนที่ 2)

(Minghui.org) ฉันเริ่มฝึกฝ่าหลุนต้าฝ่าในเดือนพฤษภาคม 1996 และตอนนี้ฉันอายุ 73 ปีแล้ว ตลอด 29 ปีที่ฉันฝึก ท่านอาจารย์ผู้เมตตาของเราคอยดูแลฉันและเพิ่มพูนความเข้มแข็งให้ฉันเมื่อฉันพบกับความยากลําบากและการทดสอบ

เมื่อฉันเปรียบเทียบตัวเองกับผู้ฝึกที่บำเพ็ญได้ดี ฉันรู้ว่าตัวเองยังล้าหลัง ฉันตัดสินใจเขียนเกี่ยวกับประสบการณ์ของฉันเพราะฉันแค่อยากบอกเพื่อนผู้ฝึกว่าอย่ากลัวเมื่อพวกเขาเผชิญกับการประทุษร้าย แค่ทําตามที่ท่านอาจารย์บอก นั่นคือตอบโต้การประทุษร้ายและอย่าให้ความร่วมมือกับการจัดการของอิทธิพลเก่า

(ต่อจากตอนที่ 1)

วันหนึ่งฉันและผู้ฝึกอีกคนหนึ่งกําลังติดโปสเตอร์เพื่ออธิบายความจริงเกี่ยวกับการประทุษร้าย เราเจอตํารวจนอกเครื่องแบบกลุ่มหนึ่ง เราไม่รู้ว่าพวกเขาเป็นตํารวจ เราจึงติดโปสเตอร์ต่อไป เราถูกจับกุม เจ้าหน้าที่พยายามลากฉันขึ้นรถตํารวจ ฉันไม่ยอมขึ้นรถ ฉันนั่งลงและนั่งสมาธิ ผู้ฝึกบอกฉันว่าอย่าทําอย่างนั้น เธอหมายความว่ามันดูไม่ดี

ฉันไม่กังวลว่าผู้คนจะมองฉันไหมเพราะฉันไม่ได้ทําอะไรที่ไม่ดี ฉันไม่ให้ความร่วมมือกับตํารวจในสถานีตํารวจหรือที่ศูนย์กักกัน ผู้ฝึกบอกว่าฉันดูเหมือนฮีโร (เธอหมายถึงการวิจารณ์) ฉันพูดว่า "ฉันเป็นฮีโรจากมุมมองของคนทั่วไป จากมุมมองของฝ่า ฉันไม่ให้ความร่วมมือกับการเรียกร้องของตํารวจ ฉันอยู่ในฝ่า ฉันไม่ได้ก่ออาชญากรรมใด ๆ ทําไมฉันจึงควรร่วมมือกับพวกเขา สิ่งที่ฉันทําเรียกว่าการไม่ให้ความร่วมมือ"

ต่อมาผู้ฝึกคนนี้ถูกย้ายไปยังห้องอื่น ไม่กี่วันต่อมาเธอถูกบังคับใช้แรงงาน ในงานบรรจุตะเกียบ คนอื่นบอกฉันว่าเธอทํางานได้ดี เมื่อฉันเห็นเธอ เธอกําลังบรรจุตะเกียบอยู่จริง ๆ ฉันสงสัยว่าฉันควรทําอย่างไร เธอถูกส่งไปยังพื้นที่อื่น ฉันจึงไม่มีใครคุยด้วยถ้าเจอปัญหา ฉันรู้สึกเหงาเล็กน้อย แต่ฉันต้องพึ่งพาตัวเอง หลายวันต่อมา ฉันถูกสั่งให้บรรจุตะเกียบ พวกเขาชมฉันว่าฉันบรรจุตะเกียบได้ดี ที่จริงฉันทำช้ามาก พวกเขาแค่ต้องการให้ฉันทํางานเท่านั้น

ฉันปฏิเสธที่จะไปร่วมมือกับการประทุษร้าย

ฉันตระหนักว่าฉันไม่สามารถฟาเจิ้งเนี่ยนได้ถ้าฉันยังทํางานที่นั่นต่อไป ฉันบอกพวกเขาว่าฉันไม่สามารถทํางานที่นั่นได้เพราะฉันรู้สึกไม่สบายและฉันต้องกลับไปที่ห้องขัง ฉันรู้ว่าในฐานะผู้ฝึก สิ่งเดียวที่ฉันควรทําคือฟาเจิ้งเนี่ยน ท่องจําฝ่า และอธิบายความจริงเกี่ยวกับการประทุษร้าย

ไม่กี่วันต่อมา พวกเขาสอบปากคําฉันและบังคับให้ฉันนั่งบนเก้าอี้เหล็ก ฉันคิดว่าฉันเป็นผู้ฝึกฝ่าหลุนต้าฝ่าและฉันไม่ควรนั่งอยู่ที่นั่น ฉันเบียดตัวออกมาผ่านทางช่องว่าง เก้าอี้ถูกออกแบบมาเพื่อไม่ให้ลุกออกมาได้ แต่ฉันสามารถเบียดตัวออกมาได้อย่างน่าอัศจรรย์ พวกเขาหัวเราะเมื่อเห็น และไม่จับฉันกลับไปนั่งอีก เมื่อพวกเขาดุด่าฉัน ฉันก็อธิบายความจริงให้พวกเขาฟัง ต่อมาฉันตระหนักว่าฉันควรตะโกนว่า "ฝ่าหลุนต้าฝ่าดี" ระหว่างทางกลับไปที่ห้องขัง หลังจากที่ฉันมาถึงห้องขังบนชั้นสอง ฉันก็ตะโกนว่า "ฝ่าหลุนต้าฝ่าดี" ออกไปทางหน้าต่างลงไปที่ชั้นล่าง ฉันหยุดชั่วครู่เมื่อรู้สึกเหนื่อย แล้วก็ตะโกนต่อไป ผู้คนที่ชั้นล่างและชั้นสองต่างได้ยินฉัน ไม่มีใครหยุดฉัน

หลังจากที่ฉันได้รับการปล่อยตัว ฉันได้อธิบายความจริงกับชายคนหนึ่งที่บอกว่าเขารู้จักฉัน ฉันถามว่าเราเจอกันที่ไหน เขาพูดว่า "คุณจําได้ไหมว่าคุณตะโกนว่า ‘ฝ่าหลุนต้าฝ่าดี’ ในศูนย์กักกัน"

คืนหนึ่งที่ศูนย์กักกัน เจ้าหน้าที่พยายามพาฉันไปตรวจสุขภาพ ฉันไม่ยอมให้ความร่วมมือและบอกว่าฉันไม่ได้ป่วย ฉันรู้ว่าท่านอาจารย์พยายามช่วยฉัน และทุกความคิดของฉันต้องอยู่ในฝ่า ฉันไม่ควรมีความคิดของมนุษย์ ทุกความคิดของฉันต้องอยู่ที่การช่วยเหลือท่านอาจารย์ในการเจิ้งฝ่าและช่วยเหลือผู้คน ทุกความคิดของฉันต้องสอดคล้องกับฝ่า

พวกเขาพยายามบีบบังคับให้ฉันตรวจร่างกาย ฉันปฏิเสธที่จะไป ถ้าความคิดของฉันไม่สอดคล้องกับฝ่า และฉันมีความคิดว่าพวกเขาอาจปล่อยฉัน ความคิดแบบนี้จะทําให้ฉันเดือดร้อน ผู้คุมหญิงลากฉัน ฉันต่อต้านเธอ เธอลากฉันหลายครั้งและพูดว่า "ป้า ไปกันเถอะ เราจะตรวจร่างกายให้" ฉันพูดว่า "ฉันไม่มีโรค ดังนั้นจึงไม่จําเป็น ฉันฝึกฝ่าหลุนต้าฝ่าและฉันมีสุขภาพดี ฉันไม่จําเป็นต้องตรวจ ฉันไม่อยากรบกวนคุณ"

ผู้คุมหญิงพาผู้คุมมาอีก 2 คน พวกเขาใช้แรงบังคับลากฉันออกไป ฉันต่อต้านแต่ไม่สำเร็จ หมอตรวจฉันและพบว่าทุกอย่างเป็นปกติ ผู้คุมพูดว่า "ดูเธอสิ ทุกอย่างปกติ เธอสุขภาพดีกว่าเราอีก" ระหว่างทางกลับ ผู้คุมได้รับโทรศัพท์และได้รับแจ้งให้ไปที่ถังซานในวันรุ่งขึ้น ฉันตระหนักว่าฉันจะถูกส่งตัวไปที่ค่ายบังคับใช้แรงงานถังซานในวันรุ่งขึ้น ฉันฟาเจิ้งเนี่ยนตลอดทั้งคืน

ขจัดจิตยึดติดกับครอบครัว

ในช่วงเวลานั้น ฉันเป็นเสาหลักทางการเงินของครอบครัว ฉันรู้สึกว่าครอบครัวของฉันจะพังทลายถ้าไม่มีฉัน ฉันรู้สึกเศร้าเมื่อนึกถึงลูกสองคนและสามีที่สุขภาพไม่ดี ฉันไม่สามารถสงบใจเมื่อนึกถึงพวกเขา ผู้ต้องขังคนหนึ่งที่มีความสัมพันธ์ที่ดีกับผู้คุมพยายามพูดคุยเพื่ออนุญาตให้เธอได้รับการปล่อยตัวก่อนกําหนด เมื่อฉันคุยกับผู้คุม เธอปฏิเสธที่จะคุยกับฉัน ฉันตระหนักว่าฉันไม่ควรทําตามตัวอย่างของคนทั่วไป ท่านอาจารย์เป็นผู้ดูแล ฉันต้องฟาเจิ้งเนี่ยนมากขึ้นและเดินบนเส้นทางการบำเพ็ญของฉันอย่างถูกต้อง แล้วท่านอาจารย์จะสามารถช่วยฉันได้ ถ้าฉันเดินบนเส้นทางของฉันได้ไม่ดี ฉันก็จะเจอปัญหา ฉันต้องปล่อยวางจิตใจมนุษย์ของฉัน

คืนนั้นฉันไม่ได้นอนเลย ถ้าฉันไม่มีครอบครัว ฉันก็จะไม่มีความกังวลใด ๆ เพราะฉันหยุดห่วงครอบครัวของฉันไม่ได้ ฉันจึงผ่อนคลายไม่ได้ พวกเขาส่งฉันไปที่ถังซานในวันถัดไป ฉันนึกถึงแม่ของฉัน แม่ของฉันเป็นห่วงคนนี้คนนั้นตลอดเวลาในขณะมีชีวิตอยู่ หลังจากที่เธอเสียชีวิต ทุกคนก็มีชีวิตที่ดี ฉันเตือนตัวเองว่าฉันไม่ควรเป็นห่วงคนนี้คนนั้นเพราะมันจะส่งผลต่อความสามารถของฉันในการทำหน้าที่ของผู้ฝึก ทุกคนมีชีวิตของตัวเอง ฉันเสริมความคิดถูกต้องของฉัน ไม่ว่าสมาชิกคนใดในครอบครัวของฉันก็อาจจากไปได้ คนที่เหลือจะยังคงดำเนินชีวิตต่อไปด้วยดี มันเป็นไปไม่ได้เลยที่ฉันจะเลิกฝึกฝ่าหลุนต้าฝ่า ไม่มีใครทําอะไรฉันได้

ฉันขอให้ท่านอาจารย์เสริมพลังให้ฉันและพูดว่า "ท่านอาจารย์ โปรดเสริมพลังให้ฉันด้วย ฉันจะติดตามท่านไปจนสุดทาง ฉันจะก้าวไปข้างหน้าเท่านั้น จะไม่ถอยหลัง ฉันจะช่วยท่านอาจารย์ยืนยันความถูกต้องให้ฝ่าและช่วยเหลือสรรพชีวิตอย่างแน่นอน และจะไม่ทําสิ่งที่ไม่เคารพท่านอาจารย์ ฉันจะเป็นผู้ฝึกฝ่าหลุนต้าฝ่าที่ได้มาตรฐานและประพฤติตนตามหลักการของฝ่า ดังนั้นท่านอาจารย์ไม่ต้องกังวลกับฉัน ท่านอาจารย์ โปรดเสริมพลังให้ฉัน ฉันจะทําได้ดีอย่างแน่นอน และฉันสามารถทําได้ดี เพื่อให้ท่านอาจารย์มีความกังวลน้อยลงและมีความสุข" ในที่สุดฉันก็สามารถปล่อยวางจิตยึดติดกับครอบครัวได้

ในรถ ผู้คุมหญิงพูดว่า "ป้า ช่วยเล่าเรื่องฝ่าหลุนต้าฝ่าให้เราฟังหน่อย ฉันชอบฟังคุณ" ฉันไม่ได้พูดอะไรเลย ฉันฟาเจิ้งเนี่ยนทั้งวัน ไม่มีใครสามารถขยับฉันได้ ฉันตั้งใจแน่วแน่ที่จะทําตามการจัดวางของท่านอาจารย์

ก่อนที่ฉันจะออกจากศูนย์กักกัน ผู้ต้องขังคนหนึ่งพูดว่า "ช่วยรีบ ๆ พูดออกมาว่าคุณจะไม่ฝึกฝ่าหลุนต้าฝ่าแล้ว แค่พูด ไม่เป็นไรเลย ถ้าคุณถูกส่งไปที่ถังซาน พวกเขาจะทุบตีคุณจนกว่าคุณหมดสติ ถ้าคุณไม่กิน พวกเขาจะใช้กำลังกรอกอาหารคุณและทรมานคุณจนกว่าคุณจะยอมแพ้ คุณจะถูกส่งกลับไปที่ศูนย์กักกันภายใน 3 วัน" พวกเขาข่มขู่ฉัน แต่ฉันตั้งใจแน่วแน่ว่า "ฉันไม่กลัว ฉันเป็นผู้ฝึกฝ่าหลุนต้าฝ่า ความชั่วร้ายไม่สามารถแตะต้องฉันได้" ฉันฟาเจิ้งเนี่ยนเพื่อขจัดการรบกวน

ฉันสวมเสื้อโคตขณะถูกจับกุม เมื่อฉันไปถึงถังซานก็เป็นฤดูใบไม้ผลิแล้ว ฉันรู้สึกร้อนและอึดอัด พวกเขาพยายามลากฉันออกจากรถ ฉันไม่ให้ความร่วมมือ พวกเขาลากฉันไปที่แผ่นหินอ่อนซึ่งอยู่ในที่ร่ม ที่นั่นเย็น ฉันจึงรู้สึกดีขึ้น พวกเขาต้องการให้ฉันตรวจร่างกาย ฉันไม่ยอมลุกขึ้น ฉันไม่ทำตามที่เขาบอก เมื่อพวกเขาตรวจร่างกายฉันในภายหลัง พวกเขาพบว่าฉันมีหลายโรค ผู้คุมพูดว่า "ทําไมเมื่อวานคุณไม่มีโรค แต่วันนี้คุณมีโรคเยอะขนาดนี้" ฉันมีปัญหาเกี่ยวกับหัวใจและปัญหาอื่น ๆ ดังนั้นค่ายบังคับใช้แรงงานจึงไม่ยอมรับฉันไว้ ฉันถูกส่งกลับไปที่ศูนย์กักกัน ฉันอยู่ในรถตํารวจและไม่ยอมลงจากรถ สมาชิกในครอบครัวของฉันและผู้ฝึกมารับฉัน และฉันได้กลับบ้าน

ฉันยังคงทําหน้าที่ของฉันต่อไปให้บรรลุผล

ผู้ฝึกฝ่าหลุนต้าฝ่าควรมีความคิดถูกต้องและการกระทําถูกต้อง เราควรผ่านการทดสอบความเป็นความตายและไม่ให้ความร่วมมือกับข้อเรียกร้อง คําสั่ง หรือคําแนะนำของมารร้าย ถ้าเราทําได้ ท่านอาจารย์ก็ช่วยเราได้ ท่านจะช่วยเราได้อย่างไรถ้าเราร่วมมือกับมารร้าย

เมื่อฉันถูกนําตัวกลับมาจากถังซาน เจ้าหน้าที่ตํารวจได้ออกใบประกันตัวชั่วคราวระหว่างรอการพิจารณาคดี ฉันฉีกมันและไม่ยอมรับมัน พวกเขาบอกว่าถ้าฉันถูกจับอีก ฉันจะถูกส่งตรงไปยังเรือนจําสือเจียจวง หลังจากที่ฉันได้รับการปล่อยตัว ฉันอยู่บ้านและศึกษาฝ่าเป็นเวลา 7 วัน จากนั้นฉันก็ออกไปอธิบายความจริงกับผู้ฝึกอื่น

เราถูกแจ้งความกับตํารวจอีกครั้ง ตํารวจพาผู้ฝึกอีกคนไปแต่ไม่พาฉันไป เมื่อฉันกลับถึงบ้าน สามีของฉันถามว่าเกิดอะไรขึ้น ฉันถามว่าเขาหมายถึงอะไร เขาบอกว่าตํารวจโทรหาเขา เราทั้งคู่หัวเราะ

ผู้ฝึกบางคนรู้สึกกดดันหลังจากได้รับการประกันตัวชั่วคราวระหว่างรอการพิจารณาคดี ฉันพูดว่า "อย่ากลัว พวกเขากําลังใช้มันเพื่อข่มขู่คุณ เราต้องรักษาความคิดถูกต้องและทําสิ่งที่เราควรทํา ท่านอาจารย์เป็นผู้ตัดสิน ถ้าเรามีความคิดถูกต้องและปล่อยวางจิตยึดติดของเรา ท่านอาจารย์ก็สามารถช่วยเราได้ ความชั่วร้ายไม่มีอะไรเลย ตํารวจไม่ได้แตะต้องฉันและไม่มาหาฉัน ไม่มีอะไรต้องกังวล ทุกอย่างขึ้นกับท่านอาจารย์ เราแค่เชื่อในท่านอาจารย์เท่านั้น"

เมื่อสองปีที่แล้ว ฉันออกไปอธิบายความจริงกับผู้ฝึกหนุ่มคนหนึ่งในช่วงตรุษจีน ฉันไปอธิบายความจริงกับคนขับรถคนหนึ่งและบอกเขาว่า "หนุ่มน้อย ฉันให้ USB ที่มีข้อมูลเกี่ยวกับวิธีรักษาความปลอดภัยให้คุณ" "อ้อ คุณเป็นผู้ฝึกฝ่าหลุนต้าฝ่า" เขาพูดและคว้าตัวฉันไว้ ฉันพูดว่า "ทําไมคุณไม่ฟังข่าวดีล่ะ ทําไมคุณถึงจับฉันไว้" เขาไม่ยอมฟัง ไม่ว่าฉันจะอธิบายความจริงให้เขาฟังอย่างไร เขาเริ่มโทรแจ้งตำรวจ

ดูเหมือนว่าตํารวจไม่อยากออกมาในช่วงตรุษจีน เขารอนานกว่าครึ่งชั่วโมง เขารู้สึกเสียใจเล็กน้อยและเสนอว่าจะเรียกแท็กซี่ให้ฉัน ฉันพูดว่า "คุณไม่จําเป็นต้องเรียกแท็กซี่ โปรดปล่อยฉันไป ฉันกลับบ้านเองได้" ฉันพูดต่อว่า "คุณกําลังทําสิ่งเลวร้ายถ้าคุณโทรบอกตำรวจเรื่องฉัน คุณเห็นว่าตอนนี้มีภัยพิบัติมากมาย ฉันอธิบายความจริงให้คุณฟังเพื่อช่วยให้คุณปลอดภัย" เขาไม่ฟังและพูดว่า "คุณยังกล้าพูดอย่างนั้น คุณกล้าที่จะทําในสิ่งที่ต่อต้านพรรคคอมมิวนิสต์จีน....." เขาบอกว่าเขาเป็นทหาร ฉันพูดว่า "คุณเป็นทหาร และคุณไม่สามารถได้ยินความจริงได้ โปรดฟังความจริงและเข้าใจสิ่งที่ฉันพูด" ไม่ว่าฉันจะพูดอะไรเขาก็ไม่ยอมปล่อยฉัน

รถตํารวจมา ฉันไปหาตํารวจพร้อม USB ในมือ ฉันพูดว่า "ขอโทษที่ทําให้คุณเดือดร้อนในช่วงตรุษจีน ในเมื่อคุณอยู่ที่นี่แล้ว ฉันขอบอกสิ่งที่ดีให้กับคุณ พรรคคอมมิวนิสต์จีนประทุษร้ายเราและสั่งให้คุณก่ออาชญากรรมต่อฝ่าหลุนต้าฝ่า USB นี้สามารถช่วยคุณได้ โปรดนํากลับบ้านและดูมัน" ตํารวจที่รับผิดชอบรับ USB ไป เขาตกลงที่จะลาออกจากพรรคคอมมิวนิสต์จีนด้วย ตํารวจคนอื่น ๆ ไม่ฟังฉันในตอนแรก ฉันอธิบายความจริงให้พวกเขาฟังต่อไป ในที่สุดพวกเขาทั้งสองคนก็ตกลงที่จะลาออกจากพรรคคอมมิวนิสต์จีน

ชายหนุ่มในกองทัพไม่ออกไปและฟังการสนทนาของเรา ฉันพูดกับเขาว่า "หนุ่มน้อย ฉันไม่ได้เกลียดคุณแม้ว่าคุณจะรายงานฉันก็ตาม ฉันรู้ว่าคุณไม่รู้ความจริง ฉันหวังว่าคุณจะปลอดภัย ถ้าผู้ฝึกคนอื่นอธิบายความจริงให้คุณฟังในอนาคต โปรดลาออกจากพรรคคอมมิวนิสต์จีนและองค์กรในเครือ และจําไว้ว่าฝ่าหลุนต้าฝ่าดีเพื่อที่คุณจะได้ปลอดภัยเมื่อเกิดภัยพิบัติ ฝ่าหลุนต้าฝ่าเป็นพุทธธรรม" ตํารวจขอให้ชายหนุ่มออกไปแล้วปล่อยให้ฉันกลับบ้าน ฉันพูดว่า "ฉันดีใจแทนพวกคุณเพราะพวกคุณได้รับความช่วยเหลือแล้ว วันนี้ฉันไม่ได้ออกมาโดยเปล่าประโยชน์" ฉันเดินออกไป เมื่อฉันหันกลับไป ฉันเห็นรถของพวกเขากําลังตามฉันมา ฉันโบกมือให้พวกเขาและบอกลา หลังจากนั้นไม่นาน ฉันก็หันกลับไปอีกก็เห็นว่าพวกเขายังคงตามฉันอยู่ ฉันรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ

ฉันกลับไปหาพวกเขาและพูดว่า "หนุ่ม ๆ ฉันช่วยพวกคุณลาออกจากพรรคคอมมิวนิสต์จีน โปรดดูเรื่องราวใน USB คุณจะได้รับความช่วยเหลืออย่างแน่นอน คุณจะไม่ถูกกําจัดเมื่อภัยพิบัติครั้งใหญ่มาถึง ถ้าพวกคุณยังคงติดตามฉันต่อ คุณก็ยังไม่เข้าใจความจริง ถ้าคุณทําอะไรที่ไม่ดีกับฉัน คุณก็จะก่ออาชญากรรมครั้งใหญ่ ฉันกําลังช่วยท่านอาจารย์ของฉันช่วยเหลือผู้คน ถ้าพวกคุณแทรกแซง พวกคุณจะสามารถรับผลกรรมที่ตามมาได้หรือ โปรดอย่าตามฉันเลย ฉันแค่อยากให้พวกคุณปลอดภัยและมีความสุข" แล้วพวกเขาก็หยุดตามฉัน

เมื่อฉันพูดคุยกับผู้คน ฉันเรียกพวกเขาว่าพี่ชาย น้องชาย หรือน้องสาว ฯลฯ และฉันบอกพวกเขาว่าฉันมีข่าวดีมาบอก จากนั้นฉันก็อธิบายความจริงให้พวกเขาฟัง ตํารวจไม่แตะต้องฉัน 3 ครั้ง ฉันถูกจับกุมและควบคุมตัว 9 ครั้ง เพราะฉันรักษาความคิดถูกต้อง ฉันจึงได้รับการปล่อยตัว ฉันอธิบายความจริงกับตํารวจมากกว่า 30 ครั้ง ฉันจําไม่ได้ว่าฉันตกอยู่ในสถานการณ์ที่ยากลําบากกี่ครั้งในช่วง 20 ปีที่ผ่านมา แต่เพราะฉันปฏิบัติตามฝ่า ท่านอาจารย์จึงปกป้องฉัน

เอาชนะกรรมที่ทำให้เกิดโรคด้วยความคิดถูกต้อง

ฉันออกไปอธิบายความจริงและไม่กลับบ้านจนถึง 22:00 น. ฉันปวดท้องหลังจากกลับถึงบ้าน ฉันเข้าห้องน้ําและพบว่าฉันมีเลือดออก ฉันสงสัยว่าฉันเหนื่อยเกินไปหรือเปล่า ฉันตระหนักว่านี่ไม่ใช่เหตุผลเพราะฉันเป็นผู้ฝึก ฉันจึงไม่ควรรู้สึกเหนื่อย ตอนเที่ยงคืนฉันมีเลือดออกมาก ฉันปวดมากจนรู้สึกเหมือนกําลังจะคลอดลูก ฉันนอนราบไม่ได้และนอนไม่หลับ ฉันฟาเจิ้งเนี่ยนเพื่อขจัดการรบกวนที่ขัดขวางไม่ให้ฉันช่วยเหลือสรรพชีวิต ฉันสามารถลุกขึ้นนั่งได้พักหนึ่งในช่วง 4:00-5:00 น. พอตอนเช้า ฉันก็สบายดี

สามีของฉันเข้าใจว่าฉันจะไม่ไปพบแพทย์ แต่ลูกสาวของฉันเป็นห่วงฉัน เธอร้องไห้และบอกว่าเธอกังวลว่าฉันอาจเป็นมะเร็ง น้องสาวของฉันก็ร้องไห้ด้วย ลูกสาวของฉันพูดว่า "แม่ ได้โปรดไปพบแพทย์เพื่อตรวจร่างกายเถอะ เราสองคนยังไม่ได้แต่งงานเลย ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นกับแม่ พวกเราจะอยู่ได้อย่างไร" ฉันปฏิเสธที่จะไปโรงพยาบาลเพื่อตรวจสุขภาพ

ฉันถามพวกเขาว่าพวกเขามีเงินเท่าไรที่ต้องการให้ฉันไปโรงพยาบาล ฉันรู้ว่าพวกเขาไม่มีเงิน พวกเขาก็เลยยอมแพ้ ลูกสาวของฉันขอให้เพื่อนบ้านดูแลฉันเผื่อมีอะไรเกิดขึ้นกับฉัน สำหรับกรรมที่ทำให้เจ็บป่วย ฉันมีความคิดนี้ว่า ท่านอาจารย์บอกว่าผู้ฝึกไม่มีโรค และเราไม่มีโรค และท่านอาจารย์กําลังชําระร่างกายของเรา ฉันทํางานมากมายเหมือนฉันไม่รู้สึกว่าตัวเองป่วย เมื่อลูกสาวของฉันกลับถึงบ้านและถามเพื่อนบ้าน เธอก็พูดว่า "แม่ของคุณสบายดีมาก เธอทํางานมากมายในขณะที่คุณไม่อยู่"

ฉันรู้ว่าฉันยังต้องปล่อยวางความคิดมนุษย์และจิตยึดติดมากมาย ฉันยังมีองค์ประกอบของวัฒนธรรมพรรคคอมมิวนิสต์จีนอยู่ในตัวฉัน ฉันต้องฟาเจิ้งเนี่ยนมากขึ้นและแก้ไขตัวเองในหลายเรื่องเพื่อไม่ให้สรรพชีวิตก่ออาชญากรรมต่อฝ่าหลุนต้าฝ่าเนื่องจากช่องว่างในการบำเพ็ญของฉัน ฉันจะติดตามท่านอาจารย์อย่างใกล้ชิด และทําภารกิจในฐานะผู้ฝึกในช่วงเจิ้งฝ่าให้บรรลุผล ฉันจะช่วยท่านอาจารย์ยืนยันความถูกต้องของฝ่าและช่วยสรรพชีวิตและเป็นผู้ฝึกฝ่าหลุนต้าฝ่าที่ได้มาตรฐาน

ขอบพระคุณท่านอาจารย์ ! ขอบคุณเพื่อนผู้ฝึก !

(บทความนี้ได้รับการคัดเลือกสำหรับฝ่าฮุ่ยประเทศจีนบน Minghui.org ครั้งที่ 22)