ความยากลำบากช่วยให้ฉันค้นหาจากภายในและค้นหาจิตยึดติดมูลฐานของตัวเอง

(Minghui.org) สวัสดีท่านอาจารย์ ! สวัสดีเพื่อนผู้ฝึก !

ฉันเริ่มฝึกฝ่าหลุนต้าฝ่า 12 ปีมาแล้ว ฉันซาบซึ้งที่ได้มีโอกาสมาพูดแลกเปลี่ยนประสบการณ์ของตัวเอง

ฉันอ่านฝ่าอยู่เสมอแต่ก็ยังรู้สึกถึงระยะห่าง มีบางสิ่งคั่นระหว่างฉันกับความสามารถในการอยู่ในฝ่า

เมื่อมีผู้ฝึกเสียชีวิต ฉันสงสัยว่า “อะไรขัดขวางพวกเขา ทำให้มีชีวิตอยู่และบำเพ็ญต่อไม่ได้” ฉันยังสงสัยว่าฉันจะสามารถมองเห็นช่องว่างในการบำเพ็ญของตัวเองได้หรือไม่ ฉันจะพบกับการทดสอบใหญ่หลวง ความยากลำบากใหญ่หลวง อย่างที่พวกเขาเผชิญไหม

เมื่อฉันค้นหาจากภายใน ฉันเห็นความแตกต่างระหว่างการทำสิ่งที่อาจารย์บอกให้ทำ ด้านหนึ่งจากจิตใจธรรมดาสามัญของฉัน และอีกด้านหนึ่ง การเดินบนเส้นทางที่อาจารย์จัดวางไว้สำหรับพวกเราแต่ละคน ถ้าความยากลำบากเข้ามาอย่างกระทันหัน ฉันจะสามารถแยกความแตกต่างระหว่างความเข้าใจในฝ่าของตัวเองกับฝ่าที่เกิดขึ้นจากส่วนลึกข้างในใจของฉันได้หรือไม่

ฉันไม่กระจ่างว่าจิตยึดติดใดที่ขัดขวางไม่ให้ฉันหลอมเป็นหนึ่งเดียวกับฝ่า ฉันยังคงขยันขันแข็งทำสิ่งที่ท่านอาจารย์บอกให้พวกเราทำ และพยายามหลอมรวมกับฝ่า แต่ฉันไม่สามารถเห็นจิตยึดติดมูลฐานของฉันได้ ท่านอาจารย์จึงได้จัดวางบททดสอบนี้ให้ด้วยความเมตตา

ความยากลำบากของฉัน

วันที่ 15 มิถุนายน ฉันล้มลงขณะเดินอยู่บนถนน แต่ฉันก็คิดได้ในทันทีว่า “...ดีชั่วเกิดจากความคิดแว็บเดียวของตัวเอง” (บทที่ 4, จ้วนฝ่าหลุน )

คนที่เดินผ่านไปมาอาสาพาฉันไปโรงพยาบาล แต่ฉันคิดว่า “ฉันไม่ยอมรับการจัดวางใด ๆ นอกจากการจัดวางของท่านอาจารย์หลี่หงจื้อ ฉันเป็นศิษย์ต้าฝ่า ฝ่าหลุนต้าฝ่าห่าว เจิน ซั่น เหยิ่น ห่าว (ฝ่าหลุนต้าฝ่าดี ความจริง - ความเมตตา - ความอดทนดี)”

แม้ว่าฉันจะขยับแขนไม่ได้ ฉันก็ยังเดินไปที่ทำงานและเริ่มทำงานตามปกติ ฉันคิดขึ้นมาว่าไหล่ของฉันคงหลุดและคิดว่าเมื่อไปถึงที่ทำงานฉันจะขยับมันกลับคืนได้ ความคิดของคนธรรมดาสามัญนี้ชนะและแค่ความคิดนี้เพียงอย่างเดียวก็เป็นการเปิดช่องโหว่แล้ว

ท่านอาจารย์กล่าวว่า

“ในฐานะที่เป็นผู้บำเพ็ญ ใจดวงนั้นจะถูกทดสอบอย่างนี้ ในเวลานี้คือการทดสอบคุณจริง ๆ ที่แท้แล้ว คุณปฏิบัติตัวในฐานะผู้บำเพ็ญ หรือใช้ใจคนธรรมดาสามัญไปคิด คุณใช้ใจคนไปคิด เช่นนั้นคุณก็ไปรักษาโรคเถิด” (“การบรรยายฝ่าที่นิวยอร์ก ค.ศ. 2019”)

ฉันมาถึงที่ทำงานและพยายามจัดการกับไหล่ที่หลุด ฉันไม่ตระหนัก ช่องโหว่จึงขยายใหญ่ขึ้น แม้ฉันจะพูดซ้ำ ๆ ว่า “ฝ่าหลุนต้าฝ่าหาห่าว เจิน ซั่น เหยิ่น ห่าว (ฝ่าหลุนต้าฝ่าดี ความจริง ความเมตตา ความอดทน ดี)”

ฉันถูกนำตัวส่งโรงพยาบาล ฉันคิดว่าตอนที่ผู้ฝึกคนอื่น ๆ ถูกนำตัวส่งโรงพยาบาลก็ตรวจไม่พบความผิดปกติอะไร ฉันจึงตัดสินใจไป เพราะฉันเป็นศิษย์ต้าฝ่า พวกเขาจะบอกว่าฉันสบายดีและกลับบ้านได้ ความคิดนี้ทำให้ช่องโหว่กว้างขึ้นอีกเพราะว่าฉันกำลังคาดหวังปาฏิหาริย์ มันเป็นไปไม่ได้ที่จะเป็นหนึ่งเดียวกับฝ่าถ้าคุณปล่อยให้ทัศนคติของคนธรรมดาสามัญรบกวนคุณ ฉันตระหนักได้ว่าการนำประสบการณ์ของผู้ฝึกคนอื่น ๆ มาเป็นแนวทางนั้นเป็นจิตแสวงหา

ผลลัพธ์ของการไม่เข้าใจฝ่าจากส่วนลึกของหัวใจคือฉันมีกระดูกหักสองตำแหน่ง ที่แขนซ้ายและที่เข่าด้านขวา ฉันต้องใส่เฝือก ฉันยังคงท่องลุ่นอวี่ ฉันยังคงอธิบายความจริงกับทุกคนในโรงพยาบาล ฉันดีใจที่ได้บอกพวกเขาเกี่ยวกับต้าฝ่า

แต่ช่องโหว่เปิดอยู่ ฉันเชื่อการวินิจฉัยของแพทย์และสิ่งที่ฉันเห็นจากฟิล์มเอ็กซเรย์ ฉันยอมรับการรักษาทางการแพทย์ที่อยู่ในโลกของคนธรรมดาสามัญเฉกเช่นเดียวกับคนธรรมดาสามัญ มันแปลกเพราะฉันรู้สึกว่าท่านอาจารย์อยู่ด้วยตลอดเวลา

รู้สึกถึงความเมตตาของท่านอาจารย์

ตอนนี้ฉันเข้าใจแล้วว่าฉันต้องผ่านสิ่งที่ฉันประสบครั้งนี้ให้ได้เพื่อจะได้ทราบจิตยึดติดมูลฐานของตัวเอง หลังจากกลับมาบ้านสภาวะการรับรู้ของฉันแตกต่างไป มันคล้ายกับอยู่ในคนละร่างกาย แม้ฉันจะอยากทำแต่ก็แทบทำอะไรไม่ได้—แต่ว่าฉันรู้สึกสงบสุขและเงียบสงบ ฉันอยู่ในฐานะของการประสบด้วยตัวเอง ไม่ใช่แค่อธิบาย สภาวะเช่นนี้ทำให้ฉันรู้และกำจัดจิตยึดติดที่สำคัญ ๆ สามอย่าง คือ

1. จิตยึดติดต่อการควบคุม ตอนนี้ฉันขยับตัวไม่ได้ทำให้ฉันมองเห็นได้และปฏิบัติตามวิถีทางธรรมชาติ

2. จิตยึดติดต่อชื่อเสียง เพราะฉันเคลื่อนไหวตัวลำบาก ฉันจึงไม่สามารถทำอะไรให้คนอื่นได้ ฉันรู้สึกว่าฉันไม่มีประโยชน์กับใครเลย

3. จิตโอ้อวด แทนที่จะต้องการอธิบายให้คนอื่นฟังว่าควรทำอย่างไร ฉันนิ่งไว้ และปล่อยให้คนอื่นแสดงความคิดเห็นของพวกเขา

เมื่อฉันบ่งชี้จิตยึดติดเหล่านี้และขจัดมันทิ้งไปได้ จิตใจของฉันก็สงบ บริสุทธิ์ ไร้มายาและตั้งใจปฏิบัติตามวิถีทางธรรมชาติ ฉันเข้าใจว่าท่านอาจารย์กำลังแสดงให้ฉันเห็นว่าฉันต้องยกระดับในเรื่องใด

ด้วยวิธีคิดเช่นนั้น ฉันก็สามารถเป็นฝ่ายรับจากผู้อื่น ญาติและเพื่อน ๆ ให้ความช่วยเหลือฉันอย่างไม่มีเงื่อนไข ฉันตระหนักได้ว่าในเวลานี้มนุษย์ทุกคนเป็นชีวิตที่มาจากระดับชั้นสูงมาก กลับชาติมาเกิดในเวลานี้เพื่อรับฝ่า

ฉันยังรู้สึกอีกด้วยว่าจำเป็นอย่างยิ่งที่ต้องมีเพื่อนผู้ฝึกอยู่ด้วย—จำเป็นสำหรับพลังที่จะได้มาเมื่อเราศึกษาฝ่าด้วยกัน ฝึกท่าร่วมกัน และฟาเจิ้งเนี่ยนด้วยกัน จิตยึดติดของพวกเราลดลงและถูกกำจัดออกไปเมื่อเราทุกคนกระทำไปด้วยกัน

ฉันเข้าใจว่าพวกเราจำเป็นต้องตระหนักได้ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นกับผู้ฝึกต้าฝ่าคนใดคนหนึ่ง จะเกิดขึ้นกับร่างรวมด้วย ขอให้พวกเรามีความเมตตามากกว่าเดิม

มองลึกเข้าสู่ภายในใจของฉันและค้นหาจิตยึดติดมูลฐานของตัวเอง

ฉันรู้สึกได้ถึงการมีอยู่ของท่านอาจารย์ แต่ในเวลาเดียวกันฉันก็มีข้อสงสัย ฉันมีความเชื่อในท่านอาจารย์และฝ่า แล้วทำไมฉันจึงประสบกับสภาพของคนธรรมดาสามัญ ฉันต้องมองเข้าสู่ภายในใจตัวเองให้ลึกกว่านี้แล้วค้นหาจิตยึดติดมูลฐานที่ขัดขวางการยกระดับซินซิ่งของฉัน ฉันศึกษาฝ่าทุกวันอย่างต่อเนื่อง ฉันคอยบำเพ็ญตัวเอง ฉันไม่หยุดฝึก จิตยึดติดมูลฐานของฉันก็ค่อย ๆ เผยออกมาทีละน้อย ทีละน้อย

ท่านอาจารย์กล่าวว่า

“การบำเพ็ญอยู่ที่ตัวเอง กงอยู่ที่อาจารย์ คุณมีความปรารถนานี้ก็พอแล้ว แต่ทำเรื่องนี้อย่างแท้จริงคืออาจารย์ทำให้ โดยแท้จริงคุณทำไม่ได้เลย” (บทที่ 1, จ้วนฝ่าหลุน)

ฉันอ่านคำพูดของท่านอาจารย์นับครั้งไม่ถ้วน ทันใดนั้นฉันก็เห็นมัน ฉันเห็นจิตยึดติดของตัวเอง ฉันเห็นทัศนคติแบบมนุษย์ของฉัน ฉันคิดว่าทุกสิ่งที่ฉันได้รับขึ้นอยู่กับความพยายามและระดับความเข้าใจของฉัน ด้วยวิธีคิดเช่นนี้ ฉันกำลังขัดขวางท่านอาจารย์จากการช่วยเหลือฉัน ไม่ให้เปลี่ยนแปลงฉัน ฉันจะยกระดับซินซิ่งของตัวเองด้วยทัศนคติที่เห็นแก่ตัวและคิดถึงแต่ตัวเองได้อย่างไร หลังจากที่ฉันตระหนักได้เช่นนี้ ฉันก็ค้นหาจากภายใน ฉันเห็นว่าทัศนคตินั้นขัดขวางไม่ให้ฉันยกระดับซินซิ่งได้อย่างไร

ฉันรู้ว่าฝ่าของท่านอาจารย์นำให้ฉันเข้ามาใกล้ตัวตนที่แท้จริงของตัวเองได้มากกว่าสิ่งอื่นใด ฉันมีประสบการณ์การบำเพ็ญตั้งแต่วัยเด็กจนถึงก่อนที่ฉันจะเริ่มฝึกต้าฝ่า ตอนนี้ฉันเห็นแล้วว่าประสบการณ์ของฉันกลายเป็นทัศนคติ มันไม่ใช่ส่วนหนึ่งของเส้นทางที่ท่านอาจารย์เตรียมไว้ให้ฉัน ฉันเห็นว่าทัศนคติเหล่านี้รบกวนและขัดขวางฉันจากการหลอมรวมเป็นหนึ่งเดียวกับฝ่าของอาจารย์

ฉันตระหนักได้ว่า เมื่อฉันไม่นำฝ่าแม้เพียงส่วนหนึ่งมาปฏิบัติ ส่วนนี้ซึ่งยังคงเป็นเพียงความคิดจะถูกจิตเห็นแก่ตัวของฉันใช้เพื่อยืนยันความถูกต้องให้ตัวเอง ฉันรู้สึกละอายอยู่ในใจและในเวลาเดียวกันก็ปิติยินดีอย่างยิ่งในโอกาสที่ท่านอาจารย์มอบให้ด้วยความเมตตาอย่างหาที่สุดมิได้เพื่อให้ฉันได้บำเพ็ญอยู่ในต้าฝ่าต่อไป

การตระหนักรู้ถึงจิตยึดติดมูลฐานหมายความว่าทุกขณะคือโอกาสที่จะเห็นมันเพื่อกำจัดมัน ฉันยังตระหนักว่าขณะนี้เส้นทางกำลังแคบลง พวกเราไม่สามารถออกนอกเส้นทางของฝ่าแม้เพียงเล็กน้อย ด้วยการปล่อยให้จิตยึดติดมารบกวนพวกเรา

โปรดชี้แนะหากสิ่งที่พูดไม่อยู่ในฝ่า

ขอบพระคุณท่านอาจารย์สำหรับความเมตตาอย่างไม่สิ้นสุด ขอบคุณเพื่อนผู้ฝึกสำหรับการแบ่งปันและรับฟังประสบการณ์

(นำเสนอในการประชุมแลกเปลี่ยนประสบการณ์การบำเพ็ญฝ่าหลุนต้าฝ่าที่เม็กซิโกปี 2021)

บทความ กราฟิก และเนื้อหาทั้งหมดที่เผยแพร่บน Minghui.org มีลิขสิทธิ์ อนุญาตให้ทำสำเนาที่ไม่ใช่เชิงพาณิชย์ได้ แต่ต้องระบุแหล่งที่มาพร้อมชื่อบทความและลิงก์ไปยังบทความต้นฉบับ